Lieve allemaal,

Wat vind ik dit moeilijk... Dat ik op dit forum zit is voor mezelf een teken dat het gewoon niet goed gaat. En het nare is, ik heb eigenlijk geen idee waarom. Ik kan niet meer genieten, ook al zit ik in een prachtig land, heb een kort lontje, huil om niks en ik slaap slecht. Het voelt alsof ik niets goed genoeg doe, ook al weet ik dat dit niet waar is, want gisteren tijdens mijn evaluatie waren ze super positief. 

Vandaag heb ik aangekaart op mijn stage hoe ik me voel en mijn begeleidster was ontzettend lief voor me, ook al kwam ik niet goed uit mijn woorden (ik zit in het buitenland). En toen ben ik naar huis gegaan.
Ik heb geen idee wat ik nu moet doen, hulp zoeken vanaf hier gaat moeilijk en ik vind het lastig om er met mensen over te praten, omdat ik zelf ook niet weet waar het vandaan komt. 
Daarnaast voelt het alsof ik zo faal... Vooral nadat ik gisteren zulke positieve feedback kreeg over dat ik altijd zo vrolijk en behulpzaam ben. Iemand ervaringen met deze 'faalgevoelens'?

Het lucht trouwens al erg op om dit allemaal op te schrijven!

Mijn vriend is depressief en die heeft ontzettend veel last van faal angst.
Dat komt ook wel doordat hij alles perfect wil, perfect wil doen etc.
Hij doet dus eigenlijk nooit iets goed genoeg volgens hem en faalt dus naar zijn idee met alles.
Bij hem is falen echt gekoppeld aan de zoektocht naar perfectie. Dit omdat perfectie eigenlijk niet bestaat.
Want wat is nou perfect?
Maar oke..dat is weer een heel ander verhaal.