Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Depressief


#1

Hoi iedereen,

Mijn naam is Sander, ben 25 jaar oud en heb al van jongs af aan last van hevige somberheid en sociale angst. Ik heb me er altijd zoveel mogelijk overheen proberen te zetten, ben vorig kaar zelfs afgestudeerd, maar ben nu op een punt dat ik helemaal uitgeput ben en vrijwel tot niets meer in staat ben. Sommige dagen kan ik alleen nog maar op bed leggen en denken aan de dood. Dat dat misschien maar beter zou zijn. Herkent iemand zich hierin? Graag zou ik eens van anderen horen hoe zij met hun depressie omgaan.

Veel sterkte aan iedereen.

Groetjes
Antwoord

#2

Hallo Sander,

Welkom op dit forum.

Om op jouw vraag in te gaan, ja ik herken mij hierin.
Bij mij begon somberheid op mijn zevende jaar. En ja sociale angst had ik ook.
Zodanig dat ik al op de lagere school geen vriendjes meer had. Ik voelde mij anders.
Ik heb hier mijn gehele volwassen leven problemen mee gehad, ik stond erg krampachtig in het leven.
Drie jaar geleden heb ik hier zelf hulp voor gevraagd. Dat heeft mij heel veel opgeleverd.
Heb jij al eens een beetje hulp gevraagd?

Groetjes,  Bert
Antwoord

#3

Hoi Sander,

Welkom!

Ik herken mij deels in jouw verhaal. Ik ben ook al vanaf jongs af aan angstig en somber. Dit is niet continu aanwezig, eigenlijk alleen maar bij nieuwe levensveranderingen. Ik hen geen last van sociale angst.

En inderdaad; ik heb ook altijd geprobeerd om mij erover heen te zetten en door te gaan. Bij mij leidt dit ook tot uitputting. Ik heb momenteel mijn derde episode van depressie. Mijn eerste officiële diagnose was ook op mijn 25e. 

Ik vind het ook maar worstelen en heb nog steeds niet de juiste manier gevonden om ermee te dealen. Ik ben tijdens de episodes ook altijd heel erg bang hetgeen het niet gemakkelijk maakt om eens rustig te handelen. Het is maar brandjes blussen en dan gaat het een paar jaar goed tot de nieuwe verandering. Ik ben er inmiddels wel achter dat vechten of ontkennen niet werkt. Doorgaan alsof er niks aan de hand is ook niet. Ik probeer het nu te accepteren. Heel moeilijk, want ik wil overal de controles over houden. Ik heb tijdens in Mijn vorige episode veel aan mindfulness gehad en dit probeer ik nu weer op te pakken.

Groetjes,
Marjolein
Antwoord

#4

Hoi Marjolein en Bert,

Bedankt voor jullie reactie. Het helpt enigszins om te weten dat anderen ook al hun leven lang met somberheid en angst rondlopen, hoewel ik het niemand gun natuurlijk. Soms heb ik het idee dat het mijn eigen schuld is, aan de andere kant weet ik ook dat ik al zo lang het leven ontzettend zwaar vind, dus kan ik me het ook haast niet meer anders voorstellen. 

Om op jouw vraag in te gaan Bert, ik kom al van jongs af aan bij de GGZ (heb de diagnose autisme, hoewel ik daar mijn twijfels over heb maargoed), met tussenperiodes dat het wat beter ging en geen of weinig therapie nodig. Nadat het vorig jaar echter uit was gegaan met mijn vriendin viel ineens de grond onder mijn voeten vandaan, en ben in een diep zwart gat gevallen. Ben 3 maanden opgenomen geweest wegens suicidaliteit. Dat is nu gelukkig weer wat gezakt dmv medicatie en veel gesprekken met de psychiater en psycholoog. Maar de situatie is nog steeds erg penibel. Heb daardoor ook een nieuwe studie moeten staken en weet nu niet goed hoe verder. Ik heb momenteel wel gesprekken maar ik ben eigenlijk voornamelijk wat op zoek naar lotgenotencontact. Vandaar dat ik ook op dit forum ben gaan kijken.

Groetjes
Antwoord

#5

Hallo Sander,

Ja, ik vind het zelf ook wel fijn hier lotgenoten te vinden.
Een depressie doormaken is doffe ellende en ik vind het prettig hier te schrijven met mensen die dit
gevoel kennen.

Ik weet eigenlijk niet zo goed of het belangrijk is dat de diagnose Autisme nu wel of niet terecht is gesteld.
Alhoewel het was voor mij ook wel een beetje een opluchting toen bij mij de diagnose depressie gesteld werd.
Ik ben toen met een psycholoog gaan uitzoeken of mijn depressie voortkomt uit erfelijkheid, dus van binnenuit, weinig aan te doen.
Pilletje erin en rekken en er bij blijven.
Of dat mijn depressies het gevolg waren van een onveilige jeugd die mijn persoonlijkheid deels heeft bepaald. Wel iets aan te doen, flink aan de slag met mijn eigenwaarde, onzekerheid, gevoelsleven en het te belangrijk vinden wat anderen over mij denken.
Uiteindelijk was onze conclusie dat het laatste het geval is, wat ik al vermoedde. Gek genoeg was ik blij met die conclusie omdat het mij het gevoel gaf dat ik zelf het tij kon gaan keren.

Hoe is dat voor jou?

Groet,   Bert
Antwoord

#6

Register or login to view the content
Hope is the thing with feathers - Emily Dickinson
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Emily :   • Sander
Antwoord

#7

(02-02-2018, 14:56)Bert schreef: Hallo Sander,

Ja, ik vind het zelf ook wel fijn hier lotgenoten te vinden.
Een depressie doormaken is doffe ellende en ik vind het prettig hier te schrijven met mensen die dit
gevoel kennen.

Ik weet eigenlijk niet zo goed of het belangrijk is dat de diagnose Autisme nu wel of niet terecht is gesteld.
Alhoewel het was voor mij ook wel een beetje een opluchting toen bij mij de diagnose depressie gesteld werd.
Ik ben toen met een psycholoog gaan uitzoeken of mijn depressie voortkomt uit erfelijkheid, dus van binnenuit, weinig aan te doen.
Pilletje erin en rekken en er bij blijven.
Of dat mijn depressies het gevolg waren van een onveilige jeugd die mijn persoonlijkheid deels heeft bepaald. Wel iets aan te doen, flink aan de slag met mijn eigenwaarde, onzekerheid, gevoelsleven en het te belangrijk vinden wat anderen over mij denken.
Uiteindelijk was onze conclusie dat het laatste het geval is, wat ik al vermoedde. Gek genoeg was ik blij met die conclusie omdat het mij het gevoel gaf dat ik zelf het tij kon gaan keren.

Hoe is dat voor jou?

Groet,   Bert
Hoi Bert,

Dat is een goede vraag. Vind het lastig te bepalen of de oorzaak nu bij erfelijkheid of bij bepaalde levensgebeurtenissen ligt. Wat ik weet is dat ik altijd al somber en angstig ben aangelegd, ben bijv. op de basisschool 2 jaar thuis gebleven omdat ik niet naar school durfde, maar heb verder een redelijk stabiele thuissituatie gehad en ben nooit fysiek mishandeld ofzo. Wel ben ik toen ik in een nieuwe klas kwam op de middelbare school flink getreiterd, en dat heeft er wel diep ingehakt. Ik geloof dat daar ook voor een groot deel mijn sociale angst is ontstaan, omdat ik daarvoor weliswaar verlegen en introvert was, maar nooit echt bang voor mensen. De sociale angst heeft er vervolgens voor gezorgd dat ik in contact met leeftijdsgenoten erg krampachtig ben geworden, waardoor ik meer en meer in een isolement ben geraakt. Ik denk dat het al bij al dus een combinatie van factoren is geweest waardoor ik nu zo depressief ben. Aanleg maar ook een hele stressvolle en beangstigende middelbare schooltijd. 

Feit is dat ik het moet doen met wie ik nu ben. Heb inmiddels wel een universitaire studie afgemaakt, en ben daar ook wel trots op, maar het heeft me ook heel veel gekost en ben nu helemaal op. Ik ben nu op zoek naar wat vrijwilligerswerk om toch een beetje bezig te blijven, maar ik moet zeggen dat zelfs zoiets me al erg zwaar valt. Maargoed ik probeer toch enigszins positief te blijven. In ieder geval bedankt voor de support, heb dat nu echt even nodig.

Groetjes
Antwoord

#8

Hoi Sander,

Ik had er een paar dagen geleden met Bert al over. Op een of andere manier gaan wij er allemaal vanuit dat psychische klachten geassocieerd zijn met trauma's terwijl dit heel vaak niet het geval is. Ik voel mijzelf soms ook echt een aansteller. Ik heb echt geen enkele reden om een depressie te hebben. Ook niet vanuit vroeger. Ik kom uit een goed thuis en ben nooit mishandeld, misbruikt of heb geen andere enge dingen meegemaakt. Ik ben wel gepest. Ook ben ik er in de loop van de jaren achter gekomen dat mijn ouders eerder iets hebben nagelaten dan mij iets hebben aangedaan. Mijn ouders wilden mij alleen maar positiviteit en de goede zaken van het leven meegeven. Negatieve emoties kregen geen aandacht en ook mijn ouders duwden deze emoties (ook bij hun zelf) heel diep weg. Gek hoe zoiets kleins, zo'n impact kan hebben. Vooral omdat zij dachten het goed te doen; ik neem ze ook niks kwalijk en heb nog steeds een goede band met ze. Het is voor mijn ouders ook moeilijk te zien dat hun dochter zich zo voelt. Ze voelen zich schuldig terwijl ik totaal niet met de schuldvraag bezig ben.

Het klopt dat je moet dealen met wie je nu bent, maar inzicht hebben in de factoren kan je wel helpen. Ik heb de afgelopen jaren vooral geprobeerd om veel om mij heen te veranderen en ik heb gekeken naar mijn karakter. Nu ga ik proberen om meer te gaan voelen in plaats van te denken.

Groetjes,
Marjolein
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Letitgo :   • Sander
Antwoord

#9

Hallo Marjolein en Sander,

Marjolein je schrijft:
Gek hoe zoiets kleins, zo'n impact kan hebben.
Ik zou het absoluut niet " iets kleins" noemen. Ook ik voel geen enkel verwijt naar mijn ouders.
Maar vergis je niet, als er vanaf je vroege jeugd geen ruimte is voor emoties, je erg weinig wordt ondersteund als je nare situaties tegen komt, dan hakt dat er flink in. Er ontstaat bij jou een sterk gevoel van onveiligheid dat je op een één of andere manier moet gaan compenseren.
Bij mij resulteerde dat door in mijzelf gekeerd raken, wat angstig en onzeker worden. In het sociale leven een beetje met de wind mee waaien.
Geen vrienden op lagere en middelbare school. Ik heb zelfs de eerste klas MAVO twee keer gedaan zonder resultaat. Het lukte mij niet om te leren. Op latere leeftijd heb ik verschillende HBO opleidingen met goed gevolg afgerond. Dat is toch gek niet?

Sander ik heb een vraag. Wat is voor jou het verschil tussen "niet bang zijn voor mensen" en "sociale angst"?

Hoor het graag van jullie.

Groetjes,  Bert
Antwoord

#10

(04-02-2018, 14:53)Bert schreef: Hallo Marjolein en Sander,

Marjolein je schrijft:
Gek hoe zoiets kleins, zo'n impact kan hebben.
Ik zou het absoluut niet " iets kleins" noemen. Ook ik voel geen enkel verwijt naar mijn ouders.
Maar vergis je niet, als er vanaf je vroege jeugd geen ruimte is voor emoties, je erg weinig wordt ondersteund als je nare situaties tegen komt, dan hakt dat er flink in. Er ontstaat bij jou een sterk gevoel van onveiligheid dat je op een één of andere manier moet gaan compenseren.
Bij mij resulteerde dat door in mijzelf gekeerd raken, wat angstig en onzeker worden. In het sociale leven een beetje met de wind mee waaien.
Geen vrienden op lagere en middelbare school. Ik heb zelfs de eerste klas MAVO twee keer gedaan zonder resultaat. Het lukte mij niet om te leren. Op latere leeftijd heb ik verschillende HBO opleidingen met goed gevolg afgerond. Dat is toch gek niet?

Sander ik heb een vraag. Wat is voor jou het verschil tussen "niet bang zijn voor mensen" en "sociale angst"?

Hoor het graag van jullie.

Groetjes,  Bert

Hoi Bert,

Weet niet of ik je vraag helemaal goed begrijp, maar het verschil zit hem vooral in het wantrouwen  van mensen. Ik heb heel snel, en waarschijnlijk vaak onterecht, het gevoel dat mensen mij iets aan willen doen. Ben niet bang voor fysiek geweld, maar meer voor mentale spelletjes. Daar heb ik ook hele negatieve ervaringen mee gehad. Ik denk dat ik hierdoor nog schuchterder ben geworden dan dat ik al was en daarom zoveel mogelijk direct contact vermijd, met sociaal isolement als gevolg. Toen ik nog niet zo angstig was kwam dat dan ook omdat ik mensen niet meteen wantrouwde. Hoop dat ik hiermee een beetje je vraag beantwoord?

Groetjes
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
28-04-2023, 09:59
Laatste bericht: Jarno
  Depressief na burn-out Started by staterium
5 Replies - 882 Views
08-10-2022, 20:46
Laatste bericht: Mabel
  Depressief Started by Matt
2 Replies - 589 Views
02-10-2022, 19:07
Laatste bericht: Matt
26-09-2022, 17:22
Laatste bericht: Jupiter
24-09-2022, 23:51
Laatste bericht: Touchy
  Manisch depressief Started by Schildpadje
4 Replies - 818 Views
07-06-2022, 21:23
Laatste bericht: Mabel
05-04-2022, 14:40
Laatste bericht: calamityjane
  Al jaren depressief Started by Martijn
5 Replies - 1,348 Views
07-07-2021, 20:55
Laatste bericht: Mabel
  Zwaar depressief Started by Pascalle
17 Replies - 4,915 Views
20-03-2020, 20:11
Laatste bericht: J@n
  Depressief Started by Jan123
4 Replies - 1,643 Views
12-08-2019, 18:31
Laatste bericht: Jan123



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)