Hallo Ik ben een 49 vrouw en mijn mama zit in een hele zware depressie is 5 dagen geleden gestart met antidepressiva en alprazolam 2 xdaags . Ik ben enig kind en doet me verschrikkelijk pijn om haar zo te zien . Ik kan er moeilijk mee om misschien vind ik hier wat steun mvg

Hey Caro!

Excuus voor het wat verlate antwoord, maar alsnog van harte welkom hier op het forum!

Als 'kind van' of 'partner van' iemand met een depressie heb je het erg zwaar. Ik herken het gevoel dat je zo graag wil helpen, maar het gewoonweg niet kan.

Mijn moeder heeft zelf ook een depressie, maar goed onder controle met medicatie - al is het na het overlijden van mijn vader vorig jaar wel ontzettend zwaar.
Zelf heb ik nu ook een zware depressie, gecombineerd met nog een aantal andere dingen, dus bij ons is er gewoon veel herkenning.

Onthoud ook dat het altijd even duurt voor medicatie goed aan slaat (gemiddeld 2-3 weken).
Kan je wel goed met je moeder praten? Ook over de ziekte? Zijn er dingen die jullie graag samen doen?
De buitenlucht in is erg belangrijk voor 'mensen zoals ons'. Al is het een simpele wandeling door de buurt, of een park, of iets dergelijks, zeker nu het niet meer zo koud meer is zou ik zeker proberen haar af en toe mee te nemen
Blijven bewegen dus, maar ook dingen doen die ze leuk vindt. Weet je of ze nog plezier haalt uit bepaalde hobbies?

Heel veel sterkte, en hopelijk vind je hier wat je zoekt.

Groetjes,
Sanna