Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Depressie kind


#1

Hoi,

Ik zou graag in contact komen met ouders die een depressief kind hebben.

Mijn kind is momenteel opgenomen voor behandeling, thuis ging het niet meer. Zeer suïcidaal en de druk op de rest van het gezin werd te groot.

Wie maakt dit nog meer mee?
Groetjes Mijntje
Antwoord

#2

Hoi Mijntje, allereerst welkom op het forum! Voor zover ik weet zijn er momenteel hier geen mensen met een depressief kind. Maar er zijn heel veel lezers, die (nog) geen berichtjes plaatsen, dus wie weet.. Ik schrijf hier als "partner van" wat natuurlijk wel enige overkomst heeft, maar lang niet alles. Dus: voel je vrij om te reageren!
Antwoord

#3

Dank je wel, ik ga er vanuit dat de machteloosheid en zorgen hetzelfde voelen.

De reden waarom ik graag ook mede ouders spreek is omdat er nog een extra last op rust; ik heb haar opgevoed, ze heeft mijn bloed, mijn nature/nurture verhaal. En het gevecht tussen schuld en accepteren, het eigen traject ernaast, wat kan er verandert worden in het systeem. Dat ik in mijn zwangerschap al bang was dat ik mijn genen zou doorgeven en mijn nachtmerrie nu uitkomt. Dat ik in de opvoeding steken heb laten vallen door eigen psychische problemen. Wat weegt dat zwaar op mijn hart. Het verteert me en kost me alles om te blijven relativeren, mezelf niet weer te verliezen.
Antwoord

#4

(18-10-2018, 16:52)Mijntje schreef: De reden waarom ik graag ook mede ouders spreek is omdat er nog een extra last op rust; ik heb haar opgevoed, ze heeft mijn bloed, mijn nature/nurture verhaal. En het gevecht tussen schuld en accepteren, het eigen traject ernaast, wat kan er verandert worden in het systeem. Dat ik in mijn zwangerschap al bang was dat ik mijn genen zou doorgeven en mijn nachtmerrie nu uitkomt. Dat ik in de opvoeding steken heb laten vallen door eigen psychische problemen. Wat weegt dat zwaar op mijn hart. Het verteert me en kost me alles om te blijven relativeren, mezelf niet weer te verliezen.

Hallo Mijntje,

Dat wat je hier schrijft bevroedde ik al na je eerste bericht; ik was al bang dat je dat kruis ook nog zou dragen. Ik denk niet dat ik dat gevoel bij je weg kan nemen, maar alles in mij protesteert er tegen en niet alleen omdat je al zoveel op je bord hebt.

Als kinderloze man val ik niet in je 'doelgroep', maar misschien dat ik juist vanuit die andere kant een licht op jouw verhaal mag werpen? Die andere kant is de 'verkeerde kant' die ouders zichzelf ook vaak aanwrijven, maar ik weet dat mijn opvoeding daar geen enkele invloed op heeft gehad. Ik ben zo geboren. 

De vergelijking gaat misschien mank, maar de oorzaak/-sprong van beide 'afwijkingen' staat bij mijn weten tot op heden niet onomstotelijk vast. 

Ik hoop dat je er iets aan hebt.

sterkte,
Ray
Antwoord

#5

Dankje wel Ray, ik kan vaak bij het 'weten' blijven. Maar soms wint mijn onzekerheid het door de machteloosheid. Dan gaan al die kwellende gedachtes aan.

Kunnen jullie met mij meedenken over het volgende?

Ik merk dat ik mega hoog in spanning zit door de situatie en af en toe kunnen ontspannen is broodnodig. Nu was ik een tijdje terug een nachtje weg voor een bruiloft en de avond was super, lekker gedanst, gelachen, ontspannen Wink. Ik had mijn telefoon in de auto gelaten. De volgende ochtend zag ik allemaal berichtjes over dat het met mijn dochter weer niet goed ging. Dan meteen is die hartslag weer hoog, wordt mijn keel dichtgeknepen. Zolang ik in de overleefmodus zit, kan ik dit soort berichten beter hebben (helaas is het om de paar dagen bal). Maar als je het echt even vergeten was, komt het zo hard aan.

Nu afgelopen 3 dagen was ik ook weg, maandag ben ik nog met spoed naar haar toegeweest, ze had zichzelf proberen te wurgen met een veter en toen dat niet lukte heeft ze geautomutileerd, maar waren sommige krassen zo diep dat we naar de huisarts moesten om te hechten. Maar goed, ik ging dinsdag weg en kwam gister terug. Donderdagavond kreeg ik een appje van haar; mama het gaat weer heel slecht, maar ok heb niks op mn kamer waar ik iets mee kan, ik wil alleen weglopen, de arts komt zo maar ik zal zeggen dat ze jou niet hoeven te bellen omdat je weg bent. Dus ga jij maar lekker genieten, ik los het hier wel op.... 

Aaaarghh!!!, ex-man daarnaar toe gestuurd, ondertussen was ze toch weggelopen. Ex-man heeft de politie gebeld en die hebben haar bij het spoor gevonden. Hoe kun je dan in godsnaam genieten?? Hoe en wanneer kan ik ontspannen. Hoe doen jullie dat? 

Nu de gewetensvraag, mag ik bijv mijn telefoon uit doen en alleen mijn ex een nummer geven waar ik wel te bereiken ben? Ik voel me alsof ik geen kant op kan. Ze voelt zich zo snel afgewezen, ik moet er voor haar zijn, maar soms heb ik gewoon echt rust nodig. 

Kunnen jullie meedenken in oplossingen? Heel graag!
Antwoord

#6

Hey Mijntje, 

Jij maakt ook heel wat mee hè? 
Ben je met je eigen klachten al eens bij de huisarts geweest? Misschien kan hij je toch iets rustgevends voorschrijven. Het is niet niks hoor wat jij meemaakt! 

Wat betreft je telefoon kan ik heel goed begrijpen dat je hem wel eens uit wil zetten. Maar ik zou het niet kunnen denk ik. Ik kan je hierin slecht adviseren... ik ben ook zo,n moeder die altijd klaar wil staan. Kan niemand anders je telefoon opnemen? Zodat je even je rust kan vinden. Als ie uitstaat heb je miss ook geen echte rust.

Heel veel sterkte toegewenst!

Liefs Zip
Antwoord

#7

Dankje zip, ik heb zelf ook medicatie. Citalopram en zonodig oxazepam. Slikte eerst quetiapine, maar dan kon ik er niet 100% zijn. Nu als de spanning heel erg oploopt neem ik dan de oxazepam, maar gebruik het liever niet. Heb zelf nog verschillende therapieën lopen. Ik ben mijn hele leven al bekend met depressies, maar 2 jaar geleden in een burnout en mega depressie geraakt. Vorig jaar opgenomen geweest voor behandeling en heel veel geleerd. Al tijdens mijn opname begon het bij mijn dochter. Dus ipv rustig herstellen en alle geleerde vaardigheden proberen toe te passen, zit ik in een gillende achtbaan en kom ik totaal niet aan mijn eigen herstel toe. Ik zit nu 100% in de wia, ik had zo gehoopt dat ik mijn leven weer een beetje op de rit zou hebben Sad. Maar helaas. Mijn dochter gaat binnenkort naar een andere opname met een intensievere behandeling. Waar ze nu zit redt ze het (nog) niet. Ik baal er zo van dat ze haar pubertijd moet inleveren, niet normaal lekker onzeker pubermeisje, klooien met vriendinnen, school enz. Ze is er al maanden uit qua school. Bleeghh kutzooi gewoon. Maar goed, aan de andere kant. Zij wordt nu geholpen. Ik heb altijd aangemodderd, beetje laten oplappen door een therapeut en dan ging het wel weer in moeilijke periodes. Maar nu ik echt geholpen ben, omdat ik er voor eens en altijd echt klaar mee was. En blijf volhouden tot ik sta waar ik wil, vind ik het reuze jammer dat ik dat niet op mijn 14e heb gedaan (in hoeverre ik het dan had gekund uiteraard). Maar als ik toen de vaardigheden had kunnen leren die ik nu heb, was mijn leven een stuk minder zwaar geweest. Smile
Antwoord

#8

(27-10-2018, 21:46)Mijntje schreef: Nu de gewetensvraag, mag ik bijv mijn telefoon uit doen en alleen mijn ex een nummer geven waar ik wel te bereiken ben? Ik voel me alsof ik geen kant op kan. Ze voelt zich zo snel afgewezen, ik moet er voor haar zijn, maar soms heb ik gewoon echt rust nodig. 

Kunnen jullie meedenken in oplossingen? Heel graag!
Hoi Mijntje,

Je bevindt je in een spagaat zo lijkt het. Tegengestelde belangen zorgen voor een verschrikkelijk gevoel van machteloosheid. Oplossen lijkt me onmogelijk, maar er beter mee omgaan is hoognodig, anders red je het niet, zeker niet voor langere tijd. En niemand is erbij gebaat dat je instort.

Het enige dat ik kan bedenken is dat je rustpauzes inbouwt, zoals je nu eigenlijk al doet. Die accu moet geregeld worden opgeladen dus doe dat dan ook. Maar doe dat zonder schuldgevoel, want dat opladen is in het belang van je dochter.

Laat je niet manipuleren, ook niet door je dochter. Ik weet niet of jullie verhouding het toelaat, maar als het even kan zou ik dit ook gewoon aan haar uitleggen en haar vragen er rekening mee te houden dat jij af en toe even rust nodig hebt.

Als je twijfelt, denk dan ook even aan die zachte heelmeesters. 

sterkte,
Ray
Antwoord

#9

Dankje. Ik moet zeggen dat de schuldgevoelens steeds meer onder controle zijn. Dus grdachtes als  ik mag dit niet, of straks is het mijj schuld dat... nee. Maar wel een soort realiteitsbesef, ik weet wat het met haar kan doen. Ik ben bang voor haar schuldgevoel en dat haar uiteindelijk een streep over trekt.

Haar berichtje donderdag, dat stuurt ze uit schuldgevoel. Zo van, nou hoort mama te genieten en verpest ik het. We spreken haar langzaamaan ook vaker aan op haar verantwoording. Doodeng vind ik het, maar nodig om voor ons ruimte te creëren. 

Vorige week had ze weer plannen en spullen op haar kamer, dus de afdeling kon haar veiligheid nier garanderen. Dan moeten wij haar ophalen of ze moet naar de gesloten afdeling. Die zat vol, dus wij moesten komen. Dan zeg ik de volgende ochtend wel, het is klaar met dit gedrag. Ik weet dat je heel veel pijn hebt, maar dit is niet de oplossing. En dan merk ik positief dat ze dus afgelopen donderdag geen nieuwe gevaarlijke spullen op haar kamer had, maar negatief dat haar schuldgevoel weer is gegroeid. Het is zo'n fragiel proces.
Antwoord

#10

Hoi Mijntje, 

Ik vind het knap hoe je alles doet hoor! In mij ogen ben je toch goed bezig. Maar het is fijn hier van je af te schrijven hè  Wink

Ik slik ook citalopram, hoeveel mg slik jij? Ik 30 mg maar men zit te denken aan een verhoging bij mij. 
Ik slik er 2x per dag lorazepam bij anders slaap ik s'nachts niet. En overdag wordt ik er rustig van. De angsten worden hiermee geremd. Teveel spanningen anders. 

Groetjes Zip
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
31-10-2022, 22:16
Laatste bericht: Vide
08-08-2022, 20:40
Laatste bericht: J@n
19-06-2022, 23:47
Laatste bericht: Pico
09-11-2021, 19:06
Laatste bericht: Mabel
28-07-2021, 12:15
Laatste bericht: MaryO
  Date heeft depressie Started by Mel80
4 Replies - 1,196 Views
21-07-2021, 14:44
Laatste bericht: Positiva
  Na de depressie...tips? Started by Saray
2 Replies - 916 Views
20-06-2021, 00:00
Laatste bericht: YoungR
07-11-2020, 18:37
Laatste bericht: Lise88
09-09-2020, 22:16
Laatste bericht: desireless
  Depressie en vriendenkring Started by Pjotr
8 Replies - 2,387 Views
06-03-2020, 11:51
Laatste bericht: Run



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)