Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Depressie/eenzaamheid/alleen wonen


#1

Hoi allemaal, alvast bedankt voor het lezen..

Mijn naam is Sanne en ben sinds 2 maanden 32. Ik kom uit een heel chaotisch gezin waarin echt geen orde, structuur of liefde te vinden was. Vader altijd afwezig, moeder koud en bitter. Op een bepaalde leeftijd ben ik gaan denken; ik geef deze mensen wat ze missen: LIEFDE. Wilde ze altijd pleasen, vrolijker maken, maar merk dat ik al die jaren gewoon heel veel emotie heb weggestopt voor mezelf om niet te laten zien dat ze een dochter hebben die ze eigenlijk gewoon hebben verpest door emotioneel verwaarlozing etc.
Heb een relatie van 10 jaar achter de rug die in eind 2017 is gestopt, heb daarna 2 relaties gehad maar merk dus dat ik altijd mensen aantrek waarbij ik de pleaser ben en blijkbaar trek ik veel gebroken mannen aan die ik dan wil fixen. Tot voor kort nog is mijn laatste relatie dus gestopt. Ik zie dit terug omdat ik een vader heb die erg gedomineerd is door mijn moeder en zich altijd laat overheersen en pesten. Blijkbaar zoek ik dit soort mannen op om ze te helen ofzo, ik weet niet wat voor gek onderdrukt iets dat is in mijn psyche. Ik ben zelf altijd erg 'mannelijk' geweest en diep van binnen eigenlijk heel eenzaam omdat ik alles graag zelf wil doen. Goed, nu ben ik dus 32, alle relaties zijn uit mijn leven (inclusief familie) en ben ik dus gewoon alleen/ heel erg eenzaam. Mijn vraag is, zijn er mensen die rond deze leeftijd ook alleen zijn komen te staan na bijvoorbeeld 10 jaar bij iemand samen te zijn geweest, dus niet de nodige dingen in het leven hebben ontwikkeld en nu eigenlijk een grote boze wereld alleen tegemoet moeten zien? Hebben mensen tips hoe je jezelf sterker en weerbaarder kan maken en de depressie en eenzaamheid te boven kunnen komen? Ik woon dus alleen op een flatje, ik doe wel alles zelf hier en schuw daar zeker niet voor, ik klus, ik repareer alles zelf en had tot voorkort 2 katers waarvan er recentelijk 1 is overleden. Het probleem waar ik tegenaan loop is een diepe eenzaamheid en toch van tijd tot tijd een soort 'dissociatie' of emotieloosheid omdat alles mij soms te overweldigend is en ik niets heb om op terug te vallen behalve mijzelf in mijn eenzaamheid dus. Nouja.. alle tips zijn welkom.. dankjewel..
Antwoord

#2

Welkom op het forum! Ik herken je wel een beetje in jou verhaal betreft eenzaam zijn en regelmatig behoorlijk emotieloos voelen

Schrijf gerust van je af!
Antwoord

#3

Hoi Sanne, 

Welkom op het forum. Voor mij een iets andere situatie. Ik ben inmiddels al meer dan 10 jaar alleen. 
Ik snap je eenzaamheid, heb daar voorheen ook soms moeite mee gehad. Misschien is die eenzaamheid vooral omdat je jezelf in de steek hebt gelaten met al dat ge-please. Ik weet van mezelf dat ik me ook aangetrokken voel tot "moeilijke" mannen (dan niet om ze te fixen maar uit een soort van "we snappen elkaar") maar dat werkt vaak niet...
Je schrijft dat je je ouders en partners altijd heb lopen pleasen. Dan zou ik de tijd die je nu alleen hebt eens voor jezelf gaan gebruiken! Wat vind JIJ leuk? Wat wil JIJ?  Ga op onderzoek uit;  knutselen/haken/breien? schilderen/tekenen? een instrument spelen? zingen? Probeer alles uit en ontdek wat je leuk vind. Misschien kom je onderweg dan wel mensen tegen die dezelfde interesse hebben.
En die mannen moeten zichzelf maar even fixen want ipv dat jij ze gaat fixen, ga jezelf fixen. En neem je tijd daarvoor. 



Liefs
Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 26-02-2022, 16:54 door Jupiter.)

Hoi Sanne,

Eenzaamheid is iets heel moeilijks te verslaan, het is wel te verslaan maar hij blijft op een of andere manier altijd terug keren na de crime scene.
Zelf ben ik al ruim 15 jaar eenzaam, ben wel een man van 28 en hoor eigenlijk fantastisch in het leven te staan. 
Heb wel familie hoor en woon nog thuis tja.
Zelfmoord denk ik vaak aan, maar heb een Luisterlijn contact al 2 jaar waar mee ik alles kan delen en dat is fijn.
Je word er emotieloos van, maar ook ga je denken waarom besta je nog als niemand de Liefde, of vriendschap wilt delen?
Een oeroude vraag van me zelf, die ik niet kan benatwoorden het is en blijft lastig.

Terug op jou te komen,

Het is niet goed om een andere altijd te kunnen pleasen als het niet van beide kanten komt waarom nog de moeite doen toch?
Het lijkt mij zeer moeilijk om voor alles en iedereen klaar te staan, maar hebben ze ook altijd voor jou klaar gestaan? Nu ik het zo lees nee.
Echt kut dat je eigenlijk ook totaal geen familie meer hebt, dat maakt natuurlijk alles steeds langzamer eenzamer en eenzamer.

Nu zitten we in een tijd met veel boze mensen, die haat hebben op alles en iedereen maar ook overal hun "zegje" over hebben.

Voor mij is het op het moment met mensen in deze wereld bijna onmogenlijk om iets van liefde, of vriendschap te vinden.
Want mensen hebben overal commentaar op, en weten het altijd beter. 
Maar ze willen niet de persoon kenen, of accepteren dat iemand niet werkt, of dat iemand dit of dat heeft. 

Bij mij is mijn vlam in me hart bijna opgebrand, maar daar zitten andere niet mee zal hun een worst wezen.
En dat is wat ik jammer vind aan vele mensen van nu, omdat iedereen in zich zelf gekeerd is. 
Zo krijg je dus dat mensen jaren later dood gevonden worden in hun eigen huis.

Dat je alles zelf wil doen is alleen maar goed, dan weet je dat bij jou thuis alles op orde is, en dat als je mensen over de vloer krijgt dat ze kunnen zeggen zo Sanne, dat is knap gedaan iemand ingehuurd? Dan kun jij zeggen totaal zelf gedaan mensen trots op je zelf zijn!
En dat je beetje mannenlijk bent wat maakt het uit, het kan je schattig maken Wink

Verschikkenlijk is dat als een huisdier overlijd, dat zijn altijd je beste vrienden.. Ik heb zelf altijd honden gehad. 
Maar ik weet hoe het voelt als je maatje(s) overlijd, het is een hele intense verdriet.

Ik game, en dat is een hobby dus ik heb tenminste 1 hobby.
 En ik intresseer me veel in het Universum (Jupiter Duh) en ik intreseer me ook heel erg in oude techonlogie en computers. 
Dus best een nerd, maar alleen.

Ik weet niet wat jij als hobby kan gaan doen, weet immers niet waar je van houdt etc. 
Je kan misschien Diamond Painting gaan doen, of puzzelen, of iets anders creaftief.
Ja ik roep maar gewoon wat, want wat ik al zei ik weet niet wat jij leuk vind om te doen.

In iedere geval voor nu veel sterkte, en misschien zie ik je hier nog eens schrijven.
En schrijf vooral van je af als dat helpt.

Groeten Jupiter
Antwoord

#5

Hoi Sanne,
Ik herken wel het nodige in wat je schrijft.
Net als jij woon ik ook alleen, heb sinds een jaar eindelijk een flatje voor mezelf. Over het algemeen is dat iets heerlijks maar natuurlijk herken ik de eenzaamheid enzo. Als ik me kut voel brn ik eenzaam maar gaat t best lekker dan heb ik daar geen last van. Ken je dat?
Aantrekken van verkeerde mensen...zucht. meid hou op schei uit. Ben letterlijk een boek aan het schrijven. Naar van je overleden huisdier.
Heb je hobbys ofzo? Groetjes
Minie
Antwoord

#6
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 27-02-2022, 13:13 door Metanoia.)

(24-02-2022, 19:46)Flieko schreef: Welkom op het forum! Ik herken je wel een beetje in jou verhaal betreft eenzaam zijn en regelmatig behoorlijk emotieloos voelen

Schrijf gerust van je af!

Hoi Flieko, bedankt voor je reactie Smile
Ben blij dat ik de stap heb gezet, er moet heel wat uit blijkbaar Smile

(25-02-2022, 11:03)Joy schreef: Hoi Sanne, 

Welkom op het forum. Voor mij een iets andere situatie. Ik ben inmiddels al meer dan 10 jaar alleen. 
Ik snap je eenzaamheid, heb daar voorheen ook soms moeite mee gehad. Misschien is die eenzaamheid vooral omdat je jezelf in de steek hebt gelaten met al dat ge-please. Ik weet van mezelf dat ik me ook aangetrokken voel tot "moeilijke" mannen (dan niet om ze te fixen maar uit een soort van "we snappen elkaar") maar dat werkt vaak niet...
Je schrijft dat je je ouders en partners altijd heb lopen pleasen. Dan zou ik de tijd die je nu alleen hebt eens voor jezelf gaan gebruiken! Wat vind JIJ leuk? Wat wil JIJ?  Ga op onderzoek uit;  knutselen/haken/breien? schilderen/tekenen? een instrument spelen? zingen? Probeer alles uit en ontdek wat je leuk vind. Misschien kom je onderweg dan wel mensen tegen die dezelfde interesse hebben.
En die mannen moeten zichzelf maar even fixen want ipv dat jij ze gaat fixen, ga jezelf fixen. En neem je tijd daarvoor. 



Liefs

Hoi Joy (mooie naam! Smile)

Dat is inderdaad wat ik nu voel, een leegte omdat ik altijd als een soort van co-dependent mezelf heb zitten wegcijferen en daardoor nooit volledig een eigen identiteit heb ontwikkeld en misschien ook niet durfde omdat ik niet goed op eigen benen durfde te staan (alhoewel ik dus ook al wel op 14 jarige leeftijd heel vaak van huis was ivm mijn chaotische thuissituatie, voelde ik me altijd hulpeloos alsof ik bij alles en iedereen moest schuilen, dat idee).. ja ik hou nog vast aan een stukje oude identiteit dus, die is dan van mijn hulpeloze 14 tot 18 jarige zelf (eigenlijk lijkt mijn ontwikkeling te zijn gestopt toen ik op 18 jarige leeftijd een vaste relatie van 10 jaar kreeg.. ) en nu komt alles gewoon totaal niet meer overeen met ja, mijn 32 jarige zelf? Klinkt misschien vreemd.. alsof ik gestopt ben in de tijd en ik nu zit met hele grote vraagstukken..
Ik vond altijd veel leuk eigenlijk.. muziek maken, schrijven, lezen, tekenen is een van mijn grootste passies maar ik voelde het totaal niet meer, ik had altijd een geweldig beeld van mijzelf in mijn hoofd dat ik een hele goede kunstenaar zou worden en heb daar destijds ook wel veel moeite ingestopt maar helaas is mijn hele netwerk verdwenen en als ik nu naar mijn leven kijk voel ik me een beetje een geflopte kunstenaar om het maar zo te zeggen..
Zingen wilde ik een paar jaar geleden dus gaan doen, toen kwam ik iemand tegen die me eigenlijk met de grond gelijk heeft gemaakt, het laatste stukje passie wat ik nog had heeft hij teniet gedaan terwijl ik zo hard vocht om de draad op te pakken, kwam hij met; je hebt geen karakter, je bent een bedriegster, je maakt levens kapot etc. ( dit heeft mij destijds zo verward dat ik in een gigantische negatieve spiraal ben gekomen en echt volledig aan mijzelf ben gaan twijfelen want deze persoon heeft mij dus ook in een isolement gebracht waardoor ik dus ook niet meer gewoon op
straat durfde te zijn, bang dat ik mijn 'boze energie' over zou brengen op anderen en bang om hem tegen te komen, als je snapt wat ik bedoel.. dat werd van kwaad tot erger..) .. zelfs als ik dit typ voel ik nu eigenlijk dat ik dit niet mag doen, omdat mijn perspectief niet zou kloppen?


Ben altijd iemand geweest met een heel zacht karakter, meegaand, veel luisteren, passief en misschien ergens een beetje een ''sulletje'', ook iemand die vaak mensen die vergeten worden juist niet over het hoofd ziet, dat soort dingen.. dat komt me dan altijd weer duur te staan.. en blijkbaar zit er nu een gigantische woede in mijzelf ook..het is tijd voor mezelf inderdaad, maar helaas voel ik vaak ''je bent te oud om je passie te volgen, je bent te oud en gedraagt je te kinderlijk, je hebt een achterstand, je bent sociaal kreupel, je bent niet normaal, je bent liefdeloos en emotieloos etc..de hele waslijst aan negatieve overtuigingen en onzekerheden..

Ja voorlopig geen mannen meer voor mij.. ze presenteren zich dan altijd als sterke man, maar als puntje bij paaltje komt hebben ze dus zelf gewoon verzorging nodig.. heel vervelend..

Sorry voor het lange bericht, bedankt voor het lezen!

(25-02-2022, 16:31)Jupiter schreef: Hoi Sanne,

Eenzaamheid is iets heel moeilijks te verslaan, het is wel te verslaan maar hij blijft op een of andere manier altijd terug keren na de crime scene.
Zelf ben ik al ruim 15 jaar eenzaam, ben wel een man van 28 en hoor eigenlijk fantastisch in het leven te staan. 
Heb wel familie hoor en woon nog thuis tja.
Zelfmoord denk ik vaak aan, maar heb een Luisterlijn contact al 2 jaar waar mee ik alles kan delen en dat is fijn.
Je word er emotieloos van, maar ook ga je denken waarom besta je nog als niemand de Liefde, of vriendschap wilt delen?
Een oeroude vraag van me zelf, die ik niet kan benatwoorden het is en blijft lastig.

Terug op jou te komen,

Het is niet goed om een andere altijd te kunnen pleasen als het niet van beide kanten komt waarom nog de moeite doen toch?
Het lijkt mij zeer moeilijk om voor alles en iedereen klaar te staan, maar hebben ze ook altijd voor jou klaar gestaan? Nu ik het zo lees nee.
Echt kut dat je eigenlijk ook totaal geen familie meer hebt, dat maakt natuurlijk alles steeds langzamer eenzamer en eenzamer.

Nu zitten we in een tijd met veel boze mensen, die haat hebben op alles en iedereen maar ook overal hun "zegje" over hebben.

Voor mij is het op het moment met mensen in deze wereld bijna onmogenlijk om iets van liefde, of vriendschap te vinden.
Want mensen hebben overal commentaar op, en weten het altijd beter. 
Maar ze willen niet de persoon kenen, of accepteren dat iemand niet werkt, of dat iemand dit of dat heeft. 

Bij mij is mijn vlam in me hart bijna opgebrand, maar daar zitten andere niet mee zal hun een worst wezen.
En dat is wat ik jammer vind aan vele mensen van nu, omdat iedereen in zich zelf gekeerd is. 
Zo krijg je dus dat mensen jaren later dood gevonden worden in hun eigen huis.

Dat je alles zelf wil doen is alleen maar goed, dan weet je dat bij jou thuis alles op orde is, en dat als je mensen over de vloer krijgt dat ze kunnen zeggen zo Sanne, dat is knap gedaan iemand ingehuurd? Dan kun jij zeggen totaal zelf gedaan mensen trots op je zelf zijn!
En dat je beetje mannenlijk bent wat maakt het uit, het kan je schattig maken Wink

Verschikkenlijk is dat als een huisdier overlijd, dat zijn altijd je beste vrienden.. Ik heb zelf altijd honden gehad. 
Maar ik weet hoe het voelt als je maatje(s) overlijd, het is een hele intense verdriet.

Ik game, en dat is een hobby dus ik heb tenminste 1 hobby.
 En ik intresseer me veel in het Universum (Jupiter Duh) en ik intreseer me ook heel erg in oude techonlogie en computers. 
Dus best een nerd, maar alleen.

Ik weet niet wat jij als hobby kan gaan doen, weet immers niet waar je van houdt etc. 
Je kan misschien Diamond Painting gaan doen, of puzzelen, of iets anders creaftief.
Ja ik roep maar gewoon wat, want wat ik al zei ik weet niet wat jij leuk vind om te doen.

In iedere geval voor nu veel sterkte, en misschien zie ik je hier nog eens schrijven.
En schrijf vooral van je af als dat helpt.

Groeten Jupiter

Hey Jupiter,

Bedankt voor je reactie!

Ik herken ook dat gedeelte van zelfmoord heel erg, vooral omdat alles dan zo vast zit en je weet dat al je goede pogingen om liefde te delen gewoon verkeerd zijn opgevat of verdraaid of dat je gewoon letterlijk bent leeggezogen..
15 jaar eenzaamheid, dat is een hele lange tijd dat je je daar zo bewust van bent zeg.. ik denk dat ik dat gevoel van eenzaamheid eigenlijk ook al vanaf hele jonge leeftijd (lees; 5 of 6 of misschien jonger?) altijd op de achtergrond heb gevoeld maar dat ik mezelf er altijd van wist af te keren door afleiding en nu ik dus veel thuis ben komt het gevoel echt sterk naar de voorgrond, eenzaamheid, vervreemding, dissociatie..

Er zijn wel mensen in mijn leven geweest die voor mij hebben klaar gestaan maar uiteindelijk zat er altijd een staartje aan, niet geheel onvoorwaardelijk, en dat is erg lastig, ook voelde ik mij schuldig omdat het dan mensen waren die zelf nog een gigantische puinhoop in hun leven hadden en ik mij dus weer verantwoordelijk voelde om dat op te gaan lossen,.. nou het heeft me heel wat gekost om mij daar van los te rukken..

Je hebt helemaal gelijk hoor wat betreft mensen in deze tijd, iedereen is zo bang en zo afstandelijk en dat kunnen we er gewoon oprecht niet bij gebruiken, de verbondenheid is gewoon zoek geraakt.. en zo voelt het ook van binnen..

Dat het vlammetje in je hart dooft is eigenlijk echt heel erg, herken het en wist tot voor kort niet dat dit echt kon doven.., worstel er zelf ook ontzettend mee en soms voelt het echt zo duister dat het lijkt alsof ik elk moment gewoon neer kan vallen en dat inderdaad niemand dit nog wat uit zou maken, dat is echt gigantisch pijnlijk, vooral als je weet dat je altijd als 'levenslustig' werd gezien en jezelf nu in de spiegel bekijkt en een of ander leeg monster ziet terug staren terwijl je zelf altijd gewoon wel veel hebt gegeven.. (sorry dat ik het zo breng, dit is mijn eigen waarneming van mijzelf hoor!)

Ja weet je, hobbies had en heb ik genoeg.. tekenen, schilderen, lezen, filosoferen, natuurfotografie, lange wandelingen vooral in rust, kruidengeneeskunde, was bezig met leren tattoeren en ik was begonnen met zingen en intuitief gitaarspelen, hou van gekke dingen, ben altijd wel 'anders' geweest en een beetje een vreemde, ben ook wel altijd iemand geweest die eeuwig kan en wilde leren van alles om zich heen.. was echt een gigantische muziekliefhebber ook, ging altijd heel graag naar concertjes, vooral prog-metal/rock vond ik geweldig en maakte altijd dat ik in een soort 'zone' kwam en hele intuitieve tekeningen of schilderijen ging maken, gewoon zorgeloos en een beetje vaag maar wel gewoon het enige stukje wat dan echt vertrouwd voelde..

Weet je, het leven zelf was voor mij gewoon al een wonder en vraagstuk op zich, maar wanneer dat weg is zoals nu.. het contrast is te groot en niet te dragen.. alsof je letterlijk buitenspel bent gezet of in een gebied ronddoolt wat niet op de kaart staat, als je snapt wat ik bedoel Confused

(25-02-2022, 16:36)Miniemeisje schreef: Hoi Sanne,
Ik herken wel het nodige in wat je schrijft.
Net als jij woon ik ook alleen, heb sinds een jaar eindelijk een flatje voor mezelf. Over het algemeen is dat iets heerlijks maar natuurlijk herken ik de eenzaamheid enzo. Als ik me kut voel brn ik eenzaam maar gaat t best lekker dan heb ik daar geen last van. Ken je dat?
Aantrekken van verkeerde mensen...zucht. meid hou op schei uit. Ben letterlijk een boek aan het schrijven. Naar van je overleden huisdier.
Heb je hobbys ofzo? Groetjes
Minie

Hoi Miniemeisje,

Het is ergens ook super fijn dat je een plek voor jezelf hebt, ik herken dat gedeelte heel goed waarin je zegt dat je als je je goed voelt dat het dan juist super fijn is om alleen te zijn, dat is zeker waar.. Wat goed dat je een boek aan het schrijven bent, gaat dus over verkeerde mensen? Dann ben ik ook wel erg nieuwsgierig..

Ja zelf heb ik ook veel hobbies normaal gesproken.. dat wel.. (zie bovengenoemde berichten), schrijven, tekenen, lezen, wandelen, natuurfotografie, kruidengeneeskunde (hou van prutsen met planten, zeepjes maken en olietjes, etc.) , muziek..

Genoeg, dat wel.. alleen van binnen zit er iets niet goed, het zal ongetwijfeld mijn achtergrond zijn.. ook een schizofrene zus en hele onstabiele ouders, dus eigenlijk niets of niemand om op terug te vallen behalve mijn onzekere zelf.. het is geen klein pakket helaas Sad
Antwoord

#7

Hej Sanne,

Ik heb zelf ontzettend veel pogingen ondernomen om iets van "Sociaal" contact te vinden, of andere zaken. 
Maar het blijkt, dat ik er niet goed in ben zoals ik nu zie in het latere leven. Vroeger ging het ook al stroef, maar had wel wat "Vrienden" maar uit eindelijk gaat iedereen zijn eigen weg en ik ben nooit "uitgenodigd" geweest op die wegen. En dan blijf je achter.

Ik ben bewust van mijn tijd, en bewust van dingen nu ik ouder ben, bij mij is het beetje begonnen na dat de bassisshool klaar was. 
Toen verloor ik ook eigenlijk alle vrieden, had op de middelbare wel wat mensen hoor, maar ik kon ze nooit echt vrienden noemen. 
En dat was eigenlijk ook direct klaar na het einde van die school. En het werken wat ik toen ging doen tja. Veel gepest in het laatste jaar dat ik daar zat.

Op de achtergrond voelen ken ik heel erg goed, dat gevoel heb ik ook altijd.  
Vervreemding komt me ook goed bekend voor, ik zit ook al een tijd thuis. (Ruim 8 jaar, maar door het pestverleden wil ik er niks over zeggen.).

Ik heb nooit echt iemand gehad die door mij door het vuur ging (Familie niet mee gerekend). 
En dat raakt je op geven moment, omdat nu ben ik op het stuk er is niemand echt. Ik kan niet praten over wat ik voel, wat ik verlang en ga zo maar door.
De enigste die het weten wat ik verlang is de muren die je af en toe als een pannekoek kneden. 

Verantwoordenlijk voelen voor een andere zijn/haar leven moet je niet doen. Ik help altijd andere of nou ja ik probeer er altijd te zijn voor een ander.
Maar vaak (niet altijd) krijg je het niet terug, dan denk ik vaak van waarom nog moeite ondernemen voor haar/hem?

Verbondenheid met andere mensen is super ver te zoeken, daarom is het ook vaak dat relaties uit gaan of huwlijken kapot gaan.
Er word niet geluisterd na de andere, en men doet ook geen moeite voor elkaar meer. Maar dat is mijn ervaring natuurlijk.
Zo voelt het bij mij ook, de verbondenheid met de wereld is eigenlijk wel bijna weg. 

Mijn vlam is bijna gedooft, dat weet ik ook en voel ik ook. Maar er is iemand die het "probeert" aan te steken dat ik weer kan vertrouwen op iemand.
Of alles kan zeggen, zonder dat je hoef na te denken misschien had ik het anders moeten op schrijven? 

En mensen zitten natuurlijk niet te wachten op een loser van 28, die niets in zijn leven heeft bereikt.
Zowel mensen van eigen leeftijd niet als wat ouder (Ja ik kan vallen op wat ouder). En als je nooit de kans krijgt van andere, dan houdt het op geven moment ver op. Je doet er al zolang moeite voor, op geven moment word de oorlog gestaakt.

Oh nee, die vergelijking ken ik ook. Zo zie ik me zelf ook geregeld. Ik zie me zelf ook geregeld dat ik dan me gezicht voel en denk wat is er met je gebeurd?
Moet je nou zien, wat of wie staat daar? Een zielig figuur met compleet niks. Geen vrienden, geen liefde, geen baan en ga zo maar door.
Wat heb je te bieden aan andere mensen? Niet extreem veel. Ja je liefde, maar dat wilt niemand. Dus stop je de liefde in een doos die nooit meer gevonden hoef te worden voor mij part. 

Je hebt aardig wat hobby's zo te zien, mooie hobbys ook. Ik heb er niet extreem veel meer. Maar wandelen, en de natuur vind ik ook heel mooi natuurlijk.
Ik hou ook wel van hele gekke dingen, of het moet zo gek worden dat je denk nee. Dat doen we niet lol.
Ik ben een redenlijk muziek liefhebber, ben meer een jaren 70 en 80 liefhebber, Vind jaren 60 ook wel wat en de jaren 90 ook.
En verder dan 2000 niet echt fan van. Heb ook aardig wat LP's en Singels liggen hier. Hele verzameling opgebouwd toen die tijd.

Een hobby moet ook zorgenloos gaan, dat is het leukste aan een hobby. 
Maar het kan ineens wegvallen door gebeurtenissen of door andere dingen. Daardoor ben ik ook wel wat dingen kwijt geraakt zoals schrijven.

Ik sta er zelf ook zeer van te kijken dat ik besta. En dat maakt het helemaal al lastiger. Had beter een Asteroide kunnen zijn.
Buitenspel gezet, dat ben ik al sinds de middelbare school en ben er eigenlijk nooit echt boven op gekomen.
Je vaart gewoon op zee op het moment, en er komen geen hulpboten aan om je te redden.

Of natuurlijk de klassieker je zweeft in de ruimte waar niemand je kan horen schreeuwen. 

Groeten Jupiter
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Jupiter :   • Metanoia
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Depressie is.... Started by Enine
11 Replies - 768 Views
20-11-2023, 10:02
Laatste bericht: Jarno
  Eenzaamheid tegengaan Started by Muppet
15 Replies - 2,381 Views
08-09-2023, 10:44
Laatste bericht: cyranno
  Op de vlucht voor eenzaamheid Started by Speld
28 Replies - 1,627 Views
06-09-2023, 22:57
Laatste bericht: don't know
  Diagnose en depressie Started by Marcharid
2 Replies - 341 Views
15-08-2023, 10:34
Laatste bericht: Joy
02-08-2023, 10:19
Laatste bericht: Liefde+Hoop
27-06-2023, 15:33
Laatste bericht: Mabel
  Weer alleen Started by SteveTodd
8 Replies - 821 Views
04-04-2023, 14:05
Laatste bericht: Joy
  Depressie? Started by Tiek003
3 Replies - 523 Views
01-03-2023, 20:43
Laatste bericht: Liesbethc47
  Depressie Started by Thijs__
2 Replies - 449 Views
03-02-2023, 13:29
Laatste bericht: Mabel
22-10-2022, 16:38
Laatste bericht: Fae



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)