Als je op New Reply klikt kan je antwoorden in een leeg veld, zonder vorige reacties.

Voor een persoonlijk bericht klik je op één van de envelopjes onderaan de reactie van de persoon die je graag wilt berichten. 
Ik weet niet wat het verschil is tussen het witte en donkere envelopje?

Nou, om hier op aan te vullen dan eventjes
Het witte envelopje is om iemand een bericht te sturen naar zijn email adres (mits dit aan staat bij diegene in het profiel)
Het zwarte envelopje is om iemand een bericht te sturen via het forum

Ook in mijn omgeving heb ik eigenlijk weinig anders dan mijn familie en doordat in niet in NL woon mis ik aansluitingen zoals bijvoorbeeld vrijwilligerswerk. Het forum biedt dan zeker uitkomst, omdat hier gelijkgestemden zijn en maar weinig zullen zeggen dat je hier bent om enkel te klagen, want wij weten wat het is om dag in, dag uit, steeds opnieuw die zware donkerte te moeten voelen.

Voel je dus vrij om te doen en laten wat je wil daarin en je mag mij altijd een PB sturen als je een dieper ergens op in wil gaan

Liefs,
Sanna

Bedankt voor de antwoorden! Ik heb nu idd een leeg veld. Verder schrijf ik niet veel nu. Zit er aardig doorheen. Ik zie erg op tegen morgen... Lange lege dag en ik heb geen idee hoe ik die in moet vullen. Ik heb nergens zin in en de dingen die ik eerder leuk vond om te doen, lukken nu echt niet. Morgen weer een nieuwe dag, hopelijk met een betere stemming. Het weer zal in ieder geval wat beter zijn. 
Fijne avond!

Hoi Aline,

Welkom (terug) op het forum! 
Mijn depressie blijft ook maar terugkomen, maar een echte duidelijke oorzaak is er niet aan te wijzen. Ws ook iets vanuit de opvoeding waarin negatieve emoties er niet mochten zijn. En dat maakt het best moeilijk om hierover met mijn ouders te praten. Ze begrijpen het niet en komen met allerlei tips over cashewnoten eten en sla... En de dooddoener: zo moet je niet denken. Toch kan ik wel altijd bij ze terecht en daar ben ik blij om.

Pff... ja die lange en lege dagen. Ik weet er alles van. Verschrikkelijk om iedere dag die zwaarte en verlamming van depressie te voelen. Bij komt er ook nog veel angst bij kijken. Zelf vind ik het moeilijk om te voelen of mijn lichaam op de rem staat of dat ik juist geremd wordt door mijn depressie.

Ik voel mij niet echt eenzaam. Heb een vriendin, een dochter, twee honden, een handjevol vrienden en mijn familie. Verder ben ik er inmiddels achter gekomen dat ik op de school van mijn dochter niet de enige ben met deze klachten. Genoeg lotgenoten dus en ook hierop het forum ben ik blij om met lotgenoten te praten. Hierdoor voel ik mij niet zo alleen in de strijd. 

Je mag mij overigens altijd een pb sturen.

Liefs,
Marjolein