Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Depressie


#1

Hoi !...ik ben nieuw hier, op dit forum.

Mag ik mijzelf voorstellen..?

Ik noem mezelf hier maar " Blue"...ben 43 jaar en,  kunstschilder, van beroep.

Blue,.. omdat ik mij heel vaak zo voel.

Ik ben een diep gevoelsmens,...altijd betrokken bij anderen... maar kan het zelf soms nauwelijks aan.

Op mijn 7de werd ik misbruikt door een overbuurman,..wat eigenlijk mijn verdere leven heeft bepaald.

ik voelde mij nooit echt gezien door anderen...alsof ik transparant door het leven ging.

Ik heb moeite met het leven... met het individualisme...en, de grilligheid, van het bestaan.
toch probeer ik een optimistisch mens  te blijven...al kost het mij heel erg veel energie.

mijn wereld kan van het ene op het andere moment,..totaal op zwart gaan.
waardoor ik erg onproductief word ,.en, .blijf mijmeren en vastlopen  in mijn eigen denkpatronen.

Afgelopen oktober,..gebeurde er een verschrikkelijke ramp, in mijn leven ..

ik verloor mijn ware liefde, in nog geen 3 maanden tijd,  aan de gevolgen van Alvleesklierkanker...

Dit was zo traumatisch,..dat ik niet alleen door de rouw,..mij voelde wegglijden,...
maar ook mijn depressie,..is weer in alle hevigheid terug...

ik ben gaan drinken,...en veel...om maar niet meer,  te hoeven denken...
ik mis haar zo vreselijk veel..!

gedachten over het hoe en waarom,..je krijgt helaas nooit antwoorden..
en ik besef me,..dat ik door moet...

De Angst overheerst mijn hele leven....en ik weet me geen raad meer,..

Daarom, zou ik graag, via dit forum,  in contact komen, met Lotgenoten,  waarvoor het leven ook soms 
te  overweldigend en te confronterend voor is, om samen te zoeken, naar een weg omhoog.

Ik hoop van jullie te horen.

*Alle Goeds,..

Blue
Antwoord

#2
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 14-06-2018, 01:37 door Kikker123.)

Dag Blue,

Dapper van je om hier te posten, dat is erg spannend vond ik zelf. Knap van je dat je naar lotgenotencontact zoekt.
Wat verschrikkelijk dat je grote liefde is overleden, die pijn moet ontzettend groot zijn en ik wens je hier erg veel sterkte mee.
Ik begrijp precies hoe je je voelt als je zegt dat je het gevoel hebt transparant door het leven te gaan. Ik heb zelf altijd het gevoel dat ik er net niet (of helemaal niet) bijhoor en dit is echt niet leuk.
Op de meest zwarte dagen is het al een hele opgave om onder de douche te stappen of om uberhaubt uit bed te komen. Je gedachten blijven maar malen en malen en je maakt jezelf helemaal gek. Ik ken die dagen, je bent niet alleen. Ook het verschuilen in genotsmiddelen ken ik, het verdoven van de pijn voelt soms als de enige optie.

Ik hoop dat mijn berichtje je een beetje helpt, je staat er nooit alleen voor ook al zijn er dagen dat dat wel zo voelt. Dat je de enige bent die hier last van heeft.

Kunstschilder lijkt me een mooi beroep trouwens, heb altijd bewondering gehad voor creatieve mensen. Zelf fotografeer ik sinds kort graag.

Groetjes
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Kikker123 :   • Blue
Antwoord

#3

Hoi Kikker123, 

Dankjewel, voor jouw bericht !..

Erg fijn,... dat je reageerd !...

Ik weet, en besef mij ook goed , dat ik niet alleen kamp, met deze problemen..
helaas zijn er meer en meer mensen die zich verloren of transparant voelen, in deze maatschappij.

je moet ook maar ,..mee kunnen doen..met alle jagers...in deze wereld.

met een depressie,..ervaar je iedere dag,..een groot opstakel...
als een groot rotsblok,..op je weg,...terwijl je hele andere plannen had..

nu, ben je bezig, eerst dat rotsblok, te verwijderen,..voordat je verder kunt..

is dat ,  herkenbaar voor jou..?

Gedachten, kunnen je letterlijk breken..

Zolang als ik er ben (op 6 jaar na),..kamp ik ermee..

Het Leven voelt als een grote uitdaging..en iedere dag opnieuw.

net als jij,...ben ik vaak laat wakker..en kan ik maar moeilijk opstaan.

ik ben ook, flarden van mijn leven kwijt...gewoon kwijt...
ik was, of niet bewust aanwezig,..of de ervaring overweldigde mij zo,..dat ik het voorgoed
uit mijn gedachte heb gewist..

is dit ook herkenbaar voor jou..?

Het enige wat ik weet,..is dat ik een eerlijk persoon ben,..
en dat het beroep van, kunstschiilder, mijn roeping was...en is..

zonder dat,..mijn creatieve zelf,..zou ik zelfs niet, verder kunnen..

Dit is namelijk mijn eigen wereld,...welliswaar,..verbeeld..
toch mijn eigen, veilige gedachten wereld,.waarin alles kan,  en ook mag.

maar helaas niet, zoals ik mij, de "echte" wereld ooit voorstelde..

Mooi dat jij ook , je creatieve kant hebt ontdekt ..!

Hopelijk, ..vind je daar jouw voldoening,..en je verlangen,..in terug..

Bedankt voor jouw bericht !
ik waardeer het zeer !

*Alle Goeds, 

Blue
Antwoord

#4

De slimste en meest creatieve zielen hebben het het zwaarst ben ik van mening. Als ik dan weer naar de mensen van de groenvoorziening kijk. Die zijn elke dag blij. Gewoon schoffelen en voor de rest niks
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Kossie :   • Blue
Antwoord

#5

Dag, ik ben nieuw hier en wilde ook even mijn verhaal kwijt.
Wat volgens mij vrij bizar is.

Zo'n 2 jaar geleden heb ik een nieuwe relatie gekregen, en daar voor een relatie van 17 jaar waar heel veel negatieve dingen in zijn gebeurt.
Eigenlijk is dat zo mij leven wel geweest. vanaf mijn geboorte tot aan mijn 15de jaar ziekenhuis in en uit.
Ik kreeg dus 2 jaar geleden een nieuwe relatie. Daar zat denk ik 4 of 5 maand tussen. In het begin alles op afstand houden wat het ging snel.
Uiteindelijk zo verliefd, samenwonen alles er op en er aan. Wel veel last van mijn verleden en daar werd ook veel over gepraat.
Uiteindelijk hadden we ergens een verjaardag en er werden seksistische opmerkingen gemaak ui de gein. Dit was de vriendin van mijn vriendin.
Hier gingen we vervolgens op de app over door. Het was leuk spannend en niks aan de hand mijn vriendin wist het ook.
Op een gegeven moment gingen we verder, en had het gevoel dat ik het niet meer stop kon zetten. Uiteindelijk is het zover gegaan dat ik aan haar heb gezeten, en alles heb opgebiecht aan mijn vriendin. Een tijdje er na merkte ik op dat ik somberder werd, en op straat liep en eigenlijk gewoon voor die auto wilde springen. Ook dit aan mijn vriendin verteld en hulp gezocht EMDR. Zou PTSS hebben en een depressie. EMDR was er zwaar.
En uiteindelijk belande ik weer in het seks appen met nu een oude vriendin van mij. Ook mijn vriendin hier van op de hoogte gesteld, maar kon er ook niet mee ophouden. En zij ook niet. Dit belande uiteindelijk in vreemdgaan. 1x. Alleen het rare is dat ik niet goed weet wanneer tijd, weet niet hoe het voelde en weet niet eens of ik klaar gekomen ben. Stond later buiten en had zoiets van mijn god wat heb je gedaan. Wat ik hou ontzettend van mijn vriendin.
En aan onze relatie was niks mis. Maar met mij.
Wilde het haar vertellen maar dat lukte met niet, weet alleen dat ik ik angstig was. Mijn vriendin heeft mij 3x gevraagd of het gebeurd was en ik heb gewoon 2x nee gezegd. De 3de keer kreeg ik het voor elkaar om ja te zeggen. De volgende dag zijn we uit elkaar gegaan. Omdat zij mij niet meer vertrouwde. En terecht uiteraard!
Ik woon nu weer op mijzelf heb inderdaad een behoorlijke depressie, vrienden kwijt, mijn vriendin niet meer als relatie maar een vriendin waar ik heel blij mee ben. Maar ik weer gewoon niet waarom ik het heb gedaan, waarom ik er over gelogen heb. En ik nu nog ontzettend veel hou van mijn vriendin.
Heb nu dagen dat ik mij het liefst van kant wil maken, het allemaal niet meer zie zitten en geen toekomst zie. Wel hulp gezocht bij psycholoog/seksuoloog


Dan1187
Man 43 jaar
Antwoord

#6
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 14-06-2018, 13:54 door Blue.)

Hoi Kossie,..

Bedankt voor jouw reactie !....

Ja, dat valt mij ook altijd wel op....

Dat de mensen , die lekker schoffelen,...of post rondbrengen...vaak "ogenschijnlijk" gelukkiger door het leven gaan.

toch, zijn er ook heel veel mensen, die depressies verborgen houden...en alles maar weglachen.

Klopt helemaal !....Artistieke en Creatieve mensen,....kampen vaker met depressie....

Als ik naar mezelf kijk,..dan weet ik ook,....dat ik,  naast deze "echte" onzekere  wereld..
een andere wereld nodig heb......namelijk, mijn gecreeerde,  en imaginaire wereld...

puur om te kunnen ontsnappen...

Als ik, een periode, redelijk in mijn vel zit,..is dat een zegen....en komt er ook iets zinnigs uit voort....

toch ervaar ik het ook vaak,..als een vloek...als ik weer eindeloos heb zitten dromen....en,..
aan het einde van de droom, erachter kom,..dat ik veel tijd heb zitten verklooien.

ik hoor mensen dan zeggen, hoe ze jaloers zijn,..op mijn gekozen vrije  levensstijl.

maar , denk heel vaak,.. hetzelfde...

kon ik ook maar fijn,.."gedachteloos"..maar toch "zinvol",..lekker schoffelen...

Beste Groetjes, 
van...

Blue

Hoi Dan, 

Wat heb ik een grote bewondering voor jou,...dat je hier je verhaal met ons, deelt.

Ik begrijp zo ontzettend goed, waar jij doorheen gaat..

Je was, waarschijnlijk,. meteen veroordeeld...nog, voordat je jezelf echt begreep...waarom je 
het had gedaan...

Mensen kijken vaak niet verder, dan hun neus lang is.....

Ze denken "de" waarheid....te kennen,...achter jouw vreemdgaan...terwijl ze in wezen , alleen hun 
eigen "bedachte" waarheid....willen zien.

Ik spreek uit ervaring.......
ook ik ben door een soortgelijke ervaring,...totaal ontspoord geweest...

ik werd ook een tijd, uit en na gespuugd, en veroordeeld.....en waarom..?
omdat niemand,...de echte waarheid kon , of wilde zien,..van waarom ik deed zoals ik deed....

Vreemdgaan , komt vaak voort, uit een , je "niet volledig gezien" voelen...
je zoekt iets,...maar je weet alleen niet waar...

Spannende situaties,...waarvan je van te voren niet weet,...of ze jou dat complete gevoel wel
kunnen geven,..zijn juist daarom vaak zo verleidelijk...

Je bent mens, Beste  Dan...
en net als ieder mens,..altijd op zoek naar dat wat  jou" compleet"  maakt.
dus,..

veroordeel jezelf maar niet te hard....

Het gaat er niet om , hoe de wereld jou ziet...
het gaat er alleen om,..hoe jij,..jezelf weer heelt, en oppakt,..na wat er is gebeurd.

Ik wens jou, veel wijsheid, en kracht toe !...

Beste Groetjes, 

Blue
Antwoord

#7
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 15-06-2018, 14:02 door Ray.)

(14-06-2018, 12:35)Dan187 schreef: Dag, ik ben nieuw hier en wilde ook even mijn verhaal kwijt.
Wat volgens mij vrij bizar is.

Beste Dan1187 of Dan187,


Ik heb je verhaal gelezen. 

Begrijp ik het goed dat je vreemd bent gegaan en daar nu spijt van hebt?
Als dat zo is, heb je last van een schuldgevoel en/of van een gemis. 

Dat voelt knap klote.

sterkte ermee,
Ray

Antwoord

#8

(14-06-2018, 01:19)Blue schreef: Ik noem mezelf hier maar " Blue"...ben 43 jaar en,  kunstschilder, van beroep.

Blue,.. omdat ik mij heel vaak zo voel.
Hallo Blue,

Wat een drama dat jou is overkomen. Respect dat je erover wil en kan schrijven

Je geliefde op deze manier verliezen is natuurlijk al verschrikkelijk, maar ook je jeugd is verre van smooth verlopen. 'Alsof ik transparant door het leven ging' dat zinnetje raakt me omdat ik dat van mezelf herken. In mijn geval zorgden sociale angsten ervoor dat ik zo onopvallende mogelijk wilde zijn. Bij jou ligt dat natuurlijk iets anders, maar wellicht heeft het toch ook met een bepaalde angst te maken?

Drank heeft ook bij mij een groot deel van mijn leven beheerst, deels om de ruwe kantjes van de werkelijkheid af te schaven en deels om de stress van de constante angsten aan te kunnen.
Ook ik ben creatief, althans geweest, als muzikant/componist. Ik sta echter al 20 jaar stil; eerst kwam er niets mee uit mijn pen en nu krijg ik ook niets behoorlijks meer uit m'n toetsen, snaren en strot. Het gevoel is weg.

De drank is sinds 3 jaar overwonnen, de sigaret sinds 2 maanden, anti-depressiva zorgen voor een lauw, kabbelend beekje en that's it.
Mijn verstand zegt dat mijn leven nu makkelijker is dan toen, maar soms hè … soms kan ik zo verlangen naar rauwe blues. 


Jou wens ik veel sterkte. 


groet,
Ray
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Ray :   • Blue
Antwoord

#9

(17-06-2018, 02:34)Ray schreef: Hallo Blue,

Wat een drama dat jou is overkomen. Respect dat je erover wil en kan schrijven

Je geliefde op deze manier verliezen is natuurlijk al verschrikkelijk, maar ook je jeugd is verre van smooth verlopen. 'Alsof ik transparant door het leven ging' dat zinnetje raakt me omdat ik dat van mezelf herken. In mijn geval zorgden sociale angsten ervoor dat ik zo onopvallende mogelijk wilde zijn. Bij jou ligt dat natuurlijk iets anders, maar wellicht heeft het toch ook met een bepaalde angst te maken?

Drank heeft ook bij mij een groot deel van mijn leven beheerst, deels om de ruwe kantjes van de werkelijkheid af te schaven en deels om de stress van de constante angsten aan te kunnen.
Ook ik ben creatief, althans geweest, als muzikant/componist. Ik sta echter al 20 jaar stil; eerst kwam er niets mee uit mijn pen en nu krijg ik ook niets behoorlijks meer uit m'n toetsen, snaren en strot. Het gevoel is weg.

De drank is sinds 3 jaar overwonnen, de sigaret sinds 2 maanden, anti-depressiva zorgen voor een lauw, kabbelend beekje en that's it.
Mijn verstand zegt dat mijn leven nu makkelijker is dan toen, maar soms hè … soms kan ik zo verlangen naar rauwe blues. 


Jou wens ik veel sterkte. 


groet,
Ray

Hoi Ray,...

Ook alle respect, voor Jou. !!!!!!!

Dankjewel, dat je mij terugschrijft !....ik waardeer het zeer !..

Weet je Beste Ray,..ik voel mij inmiddels gesloopt,.. ik kan niet tegen onrecht..

sterker nog,..ik word er dus, pislink van..

Stilstand in je creatieve zijn,. ligt niet aan jou,..maar aan , wie je op je pad krijgt..

Ik heb ook zon 20 jaar, stilgestaan,..maar weet innerlijk goed, dat ik veel meer te geven heb..
dan dat ik tot expressie kan brengen.

Ervaringen op mijn pad,..doen mij stilstaan..
in ongeloof,. kijk ik naar het leven,..en zoals het doordenderd..

het gaat mij te snel..

en al een heel groepje mensen,..weet 1 ding zeker,..dat ik zo loony tunes ben..
als je je maar kunt voorstellen..

en weet je beste Ray..ik weet dus zeker, van niet..

het is alleen dat ik, het leven dus niet echt aankan.

het gaat mij alleen,  net een tandje te snel,.

ik kan niet omgaan met trauma,..en weet mij daar dus ook geen weg uit..
Nu overkwam mij, dus dat ik de liefde van mijn leven moest loslaten..
pfff doe het maar eens


Echt hoor,..je weet pas wat de liefde is,..als je haar tegenkomt.. en weer kwijtraakt

niks heeft mijn wereld meer op zijn kop gezet..

ik zal niet ontkennen,..dat ik altijd, vanaf dat ik misbruikt ben,.de weg kwijt was..
ik bedoel ,..niet helemaal wist wie ik was..

maar nu,..
ik ben meer dan mezelf kwijt...

ik ben namelijk, haar kwijt,..mijn ware liefde,..mijn andere helft..

Wat jij zegt over , een kabbelend beekje...zou eigenlijk een wild woeste rivier kunnen zijn .

ik ging zelf, van een wilde rivier, naar een stilstaand beekje..qua inspiratie..

dus,..ik  begrijp jou,.helemaal !

Erg Bedankt Ray !..
ik hoop jou, weer te spreken !!

Beste Groetjes, 

Blue <><>
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Blue :   • Ray
Antwoord

#10
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 17-06-2018, 09:47 door Ray.)

Graag gedaan Blue en jij ook bedankt voor je inzet om e.e.a. inzichtelijk te maken.

Ik kan ook niet tegen onrecht, kwader kun je me niet krijgen, maar ik moet het van me afschudden omdat ik er anders aan onderdoor ga. Dan heb ik het niet over persoonlijk onrecht, maar over het onrecht in de wereld, zoals nu weer met al die vluchtelingen. Het zijn er nog nooit zoveel geweest als nu. Veel meer dan hier wat taallessen geven aan een paar 'geluksvogels' kan ik niet.

Creatief stilstaan ligt, zie ik nu, inderdaad aan het ontbreken van een muse. Zonder ontvangers die me energie geven, kan ik niet produceren.

Het leven vliegt inderdaad voorbij; ik stond erbij en keer er naar … en ik geniet er niet van. We zijn hier nu, misschien morgen, maar voor hoelang nog? Wordt het niet eens tijd wat te gaan doen met ons leven? Aan de andere kant, waarom eigenlijk? Ik weet het niet.
Ik haal mijn zingeving uit vrijwilligerswerk, o.a. die taallessen dus en dat werkt wel, maar ik denk iets te vaak; 'is dit alles.'

Jij bent je andere helft kwijt, dat is verschrikkelijk, maar je hebt haar wel gekend. Ik heb die andere helft nooit gekend. Da's best triest, maar die kan ik dus ook niet missen. Wat is erger? Ik denk dat het voor jou veel erger is. 


Soms kun je maar beter niet te veel weten. Zoals Kossie al opmerkt over die schoffelaars, hoe simpeler je in het leven staat, hoe makkelijker het is. Maar ja, dan moet ik mezelf constant geweld aandoen. Da's dus ook geen optie.

Benieuwd hoe jij erover denkt.

groet,
Ray

[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Ray :   • Blue
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Depressie Started by Xavier
8 Replies - 411 Views
Gisteren, 10:37
Laatste bericht: Sann
11-02-2024, 22:53
Laatste bericht: Mabel
22-01-2024, 00:06
Laatste bericht: Joy
07-12-2023, 00:14
Laatste bericht: Mabel
20-11-2023, 02:13
Laatste bericht: Mabel
05-10-2023, 20:47
Laatste bericht: Sander45
  Depressie eenzaamheid Started by Marc108
4 Replies - 498 Views
02-09-2023, 13:59
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Postpartum depressie Started by Liefie
3 Replies - 416 Views
19-08-2023, 22:56
Laatste bericht: Joy
28-05-2023, 13:00
Laatste bericht: Wandelaar
27-03-2023, 19:03
Laatste bericht: Jarno



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)