Deadlines

( Dit verhaal is voor een groot deel gebaseerd op eigen ervaring, verweven met details van verhalen van lotgenootjes) 

Tijdens mijn opname heel wat jaren terug probeerde ik ook wel eens de lolbroek uit te hangen. Zo had ik met schema-therapie tegen onze therapeut gegrapt dat ze soms ook wel het schema'tje "hoge eisen" kon ingaan. Er kon nog net een flauw lachje vanaf...
Tja, die therapeuten zijn soms eigenlijk ook net gewoon mensen. Alleen hebben zij, en hun omgeving, een stuk minder last van al die schema's. Vaak heb ik wel het idee dat ze maar moeilijk kunnen toegeven dat ook zij gewoon mensen zijn, die soms dikke fouten maken of wel eens gigantisch kunnen falen. 
Inmiddels begrijp ik ze wel een beetje en probeer er wat minder boos over te zijn. De meeste therapeuten zitten vaak ook maar vast in het systeem. En daarin ben ik geen mens maar een doel; even snel een labeltje erop plakken en vervolgens zo snel mogelijk behandelen. 
Als jij dan na je #K! weekend met een gegraveerde arm terug komt is het geen teleurstelling omdat je je helaas niet bij elkaar hebt kunnen houden maar krijg je frustratie omdat op deze manier de deadline niet gehaald gaat worden. Na 2 maanden moet het immers echt al beter gaan anders zijn over 6 maanden de doelen niet behaald en staat er een falende patient op hun lijstje! 

Overigens bedoel ik met "snel behandelen" niet dat je altijd snel behandeld word. De start van behandeling kan weken, soms maanden of hel misschien nóg langer op zich laten wachten. Een tijd die je dan vaak maar op je tandvlees moet zien te overbruggen.
Ondertussen heb ik een heel kwartet aan schema's verzameld om te voorkomen dat ik in crisis zou raken. Van pannetjes waarvan ik kan invullen hoever ze staan te koken tot je dagen kleurtjes geven (groen=oké, rood=niet oké) 
Maar bij de crisis kom je in praktijk eigenlijk pas ná de crisis. 
Je probeert je tijdens de weken of maanden aan wachtlijsten, zo goed mogelijk bij elkaar te houden. Je belt een keer of 5 dat het toch best wel lang duurt en of het iets eerder kan, je gaat nog maar eens bij de huisarts langs om te zeggen dat het niet zo heel lekker gaat. En uiteindelijk nadat je bij 113 moest ophangen omdat je niet echt nu meteen dood wil maar het gewoon niet verder trekt zo en de nacht/weekendpost gebeld hebt om te vertellen dat je pannetjes nu toch echt allemaal paars zijn gaan koken en daar te horen krijgt om morgen/maandag je eigen huisarts te bellen, kom je uiteindelijk toch met een overdosis pillen op de crisis terecht. 

Deze keer zaten jullie over mijn deadline heen. Geef me maar weer een nieuw schema met andere kleuren pannetjes...