Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

De waarheid


#1
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 16-06-2018, 17:04 door Elisa.)

Hallo lieve mensen, 

Nieuw op deze site dus jullie hulp adviezen tips zijn welkom. 

Na jaren de realiteit te onderdrukken en te vluchten in werk heeft de ellende me ingehaald. Sinds kort officieel in therapie en ad medicatie. Diagnose tnt, jarenlange depressie en ptss. 
Eenzaam daar ik dit nooit met iemand deel of gedeeld heb om verschillende redenen. 1 daarvan is dat ook ik enige vorm van steun en begrip zoek en deze is lastig verkrijgbaar bij mensen die eigenlijk (godzijdank voor hun) nooit iets hebben meegemaakt. Dat neem ik ze ook absoluut niet kwalijk maar dan hou ik 't wel gewoon voor mezelf. 

Buiten het lezen van ervaringen en dergelijke op dit forum, zou ik ook graag in contact komen met lotgenoten in Venlo en omgeving.

Berichten/reacties zijn van harte welkom  

Liefs Elisa x

(16-06-2018, 16:55)Elisa schreef: Hallo lieve mensen, 

Nieuw op deze site dus jullie hulp adviezen tips zijn welkom. 

Ik ben een vrouw van 32 jaar zonder kids en leef zelfstandig. 

Na jaren de realiteit te onderdrukken en te vluchten in werk heeft de ellende me ingehaald. Sinds kort officieel in therapie bij psychiater en spver en ad medicatie.
Diagnose tnt, jarenlange depressie en ptss. 

Eenzaam daar ik dit nooit met iemand deel of gedeeld heb om verschillende redenen. 1 daarvan is dat ook ik enige vorm van steun en begrip zoek en deze is lastig verkrijgbaar bij mensen die eigenlijk (godzijdank voor hun) nooit iets hebben meegemaakt. Dat neem ik ze ook absoluut niet kwalijk maar dan hou ik 't wel gewoon voor mezelf. 

Buiten het lezen van ervaringen en dergelijke op dit forum, zou ik ook graag in contact komen met lotgenoten in Venlo en omgeving.

Berichten/reacties zijn van harte welkom  

Liefs Elisa x
Antwoord

#2

Hallo Elisa,

Welkom op dit forum en goed dat je 'de Waarheid' naar buiten hebt gebracht. Die stap is één van de eerste in je genezingsproces. Bovendien kan het erg opluchten.

Wat je schrijft is behoorlijk herkenbaar. Van wat ik hier van anderen gelezen heb en ook bij mezelf herken is dat men er vaak veel later achter komt wat er loos is. Ik was bezig met therapie voor angsten, toen me de diagnose depressief bekend werd gemaakt. Ik was toen iets ouder dan jij nu.

Ook herkenbaar is de steun die je vergeefs zoekt bij mensen die absoluut niet weten wat een depressie inhoudt. Inderdaad leuk voor hun, maar veel wijzer word je er niet van. En dat 'leuk voor hun' is ook maar betrekkelijk, want ik hou absoluut niet van mensen bij wie alles vanzelf is komen aanwaaien. Geef mij maar een doorleefde ziel.

Is contact in de vorm van persoonlijke berichtjes voor jou genoeg? Ik woon wel in dezelfde provincie, maar toch al gauw op een uur rijden.  Confused 

groet,
Ray
Antwoord

#3

(17-06-2018, 02:04)Ray schreef: Hallo Elisa,

Welkom op dit forum en goed dat je 'de Waarheid' naar buiten hebt gebracht. Die stap is één van de eerste in je genezingsproces. Bovendien kan het erg opluchten.

Wat je schrijft is behoorlijk herkenbaar. Van wat ik hier van anderen gelezen heb en ook bij mezelf herken is dat men er vaak veel later achter komt wat er loos is. Ik was bezig met therapie voor angsten, toen me de diagnose depressief bekend werd gemaakt. Ik was toen iets ouder dan jij nu.

Ook herkenbaar is de steun die je vergeefs zoekt bij mensen die absoluut niet weten wat een depressie inhoudt. Inderdaad leuk voor hun, maar veel wijzer word je er niet van. En dat 'leuk voor hun' is ook maar betrekkelijk, want ik hou absoluut niet van mensen bij wie alles vanzelf is komen aanwaaien. Geef mij maar een doorleefde ziel.

Is contact in de vorm van persoonlijke berichtjes voor jou genoeg? Ik woon wel in dezelfde provincie, maar toch al gauw op een uur rijden.  Confused 

groet,
Ray
Goedemorgen Ray, 

Bedankt voor je bericht en herkenning. 

Je hebt gelijk mbt doorleefde zielen haha, daar gaat mijn voorkeur ook naar uit. Alleen dan heb ik 't gevoel dat er sprake is van oprecht contact ook... Ma goed dat kan natuurlijk ook veel over mij zeggen vooral nu maar dat heb ik wel altijd al gehad. 

Momenteel zet ik werkelijk overal vraagtekens bij tot vermoeiend toe.... Pfff en dat terwijl ik altijd het tegenovergestelde was of deed te zijn.... Ook dat is de vraag nu

Het doet me zeker al goed om contact te hebben in vorm van berichtjes. Vind het ook attent van je dat je me jouw bericht hebt gestuurd  

Vandaag beginnen met escitalopram... Beetje angstig voor bijwerkingen en inwerktijd heb jij hier ervaring mee? Kun en wil je me überhaupt iets meer vertellen over jouw proces daar jij stuk verder bent? 

Groetjes Elisa
Antwoord

#4

Hallo Elisa,

Allereerst hartelijk welkom op dit forum.

Hier schrijft zo'n "doorleefde ziel". Hi.
Ik verschillende depressies doorgemaakt, maar ik ben vandaag gelukkig stabiel.

Ik heb helaas geen ervaring met escitalopram. Ik gebruik zelf sertraline.
Hoop dat je niet teveel bijverschijnselen gaat krijgen. Maar misschien valt het wel mee.

Groet,  Bert
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Bert :   • Elisa
Antwoord

#5
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 19-06-2018, 10:42 door Ray.)

(18-06-2018, 11:11)Elisa schreef: Kun en wil je me überhaupt iets meer vertellen over jouw proces daar jij stuk verder bent? 
Hallo Elisa,

Ik kan je alles vertellen over mijn proces en wil dat ook best doen, alleen ben ik altijd een beetje terughoudend daarmee, omdat mijn ups en downs niet automatisch ook voor jou gelden. Net zoals met medicatie: wat voor de één werkt, kan voor de ander misschien totaal niet werken of zelfs tegenwerken.

In grote lijnen dan: ik ontwikkelde sociale angststoornissen rond mijn 10e. Zelf denk ik dat dat te maken had met de ontdekking dat ik anders was dan andere jongetjes, rond die tijd. Ik was homo, al kwam dat naamstempel pas veel later. Bovendien, en dat bleek nóg veel later, was ik anders vanwege een syndroom dat te maken heeft met de ontwikkeling en het gevoel.

Die angststoornissen, het homoschap en dat syndroom hebben mijn jeugd tot een hel gemaakt. Op mijn 24e kwam ik uit de kast en vanaf dat moment ben ik zwaar gaan drinken. Ik voelde me pas rustig als ik alleen thuis was en met een flinke slok op. 

Na jaren van therapieën (regulier en alternatief) kwam ik bij een psycholoog die me vertelde dat ik alle symptomen had van depressiviteit. Nog een probleem erbij dus en weer andere therapeuten, waar ik geen baat bij had (ik ben heel eigenwijs). Tot mijn 42e. Toen heb ik gezegd: "nu is het genoeg geweest, dus óf je geeft me medicatie óf ik maak er een eind aan." Dat zei ik tegen mijn huisarts en hij wist dat ik het meende. Ik kreeg Xanax en later dat jaar Seroxat en godzijdank hielp dat voldoende om én de angst én de depressie dragelijk te maken. 

Mijn angst van verslaafd raken aan die medicatie deed de huisarts af als onzin. Hij zei dat dat pas een probleem werd als ik ermee zou stoppen, maar dat als het werkte er geen enkele reden was om ermee te stoppen. Dus gebruik ik het nog steeds, al is Xanax nu vervangen door Mirtazapine.

Nu geen angsten meer en depressie grotendeels onder controle. Minpuntje is mijn afgevlakte emotie, maar daar heb ik eigenlijk vooral last van als muzikant. Gevoel is gone. Maar als dat alles is …

Elisa, ik hoop dat je er wat aan hebt.

groet,
Ray
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Waarheid achter de glimlach Started by Roux
5 Replies - 2,848 Views
22-06-2018, 21:02
Laatste bericht: Roux



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)