Ik ben net als Jacob nogal sceptisch over de geestelijke zorg. Heb er helaas veel ervaring mee en ben vaak teleurgesteld over het niveau. Jullie kennen de term 'praatje pot'? Van die gesprekken met peuten die heel gezellig zijn, maar geen zoden aan de dijk zetten. Pappen en nat houden.
 
Ik maak ook (net als Jacob) vaak mee dat men de ernst van de situatie niet doorziet. Ik heb blijkbaar de eigenschap om altijd beheersd en helder mijn verhaal te vertellen, niet gelardeerd met emoties. Die kan ik heel goed onder controle houden. Dan wordt snel geoordeeld dat het allemaal wel meevalt. Misschien is het beter om inderdaad met stoelen te gaan gooien of zo.

Aan huisartsen heb ik nooit iets gehad, ik moet nog meemaken dat zo iemand a) weet wat depressie echt is en b) je kan helpen met een goed advies. Dat is natuurlijk ook niet makkelijk omdat er zo veel vormen en oorzaken zijn van depressie. Ik vraag me daarom af of een huisart wel de geschikte persoon is om hierover te adviseren. Mijn huidige huisarts is niet bekend met de nieuwste ontwikkelingen. Daar moest ik zelf mee komen.

Er zou een doorverwijzing moeten komen naar een soort overkoepelende organisatie die alles van depressies weet en daardoor gepast advies kan geven. Dat voorkomt dan dat je jaar in jaar uit van de ene psych of peut naar de andere hobbelt, zonder resultaat. Dat doe ik nu al zo'n 30 jaar wegens steeds terugkerende periodes van depressie van verschillende duur en ernst. Het zou ook voorkomen dat je bij iedere nieuwe hulpverlener weer van voren af aan moet beginnen met je verhaal en klachten omdat er een dossier zou zijn wat vooraf kan worden ingezien (met toestemming uiteraard).

Ik weet dat er veel serieus onderzoek wordt gedaan naar depressie (een goede zaak), maar ook veel onzin wordt verspreid met name op internet over zogenaamde oplossingen. Daar worden mensen en bedrijven dan weer (financieel) beter van. Maar daar is geen mens met depressie mee geholpen. Hoe moet je als leek (hoewel...) het kaf van het koren scheiden? Ik zou zeggen: bundel alle (serieuze) krachten in Nederland eens en kom dan met een gedegen en betrouwbare hulpvoorziening.

Ik denk maar even wat hardop en pretendeer niet de wijsheid in pacht te hebben. Heb ook lang niet alles gelezen wat er eventueel al op het forum over is geschreven. Maar ik denk wel regelmatig na over dit onderwerp en zeker na het lezen van een aantal van de ervaringsverhalen hier, moest ik het even kwijt. Intussen ga ik door met mijn niet aflatende zoektocht naar de juiste hulp.

Ik ben net als Jacob nogal sceptisch over de geestelijke zorg. Heb er helaas veel ervaring mee en ben vaak teleurgesteld over het niveau. Jullie kennen de term 'praatje pot'? Van die gesprekken met peuten die heel gezellig zijn, maar geen zoden aan de dijk zetten. Pappen en nat houden.
 
Ik maak ook (net als Jacob) vaak mee dat men de ernst van de situatie niet doorziet. Ik heb blijkbaar de eigenschap om altijd beheersd en helder mijn verhaal te vertellen, niet gelardeerd met emoties. Die kan ik heel goed onder controle houden. Dan wordt snel geoordeeld dat het allemaal wel meevalt. Misschien is het beter om inderdaad met stoelen te gaan gooien of zo.

Aan huisartsen heb ik nooit iets gehad, ik moet nog meemaken dat zo iemand a) weet wat depressie echt is en b) je kan helpen met een goed advies. Dat is natuurlijk ook niet makkelijk omdat er zo veel vormen en oorzaken zijn van depressie. Ik vraag me daarom af of een huisart wel de geschikte persoon is om hierover te adviseren. Mijn huidige huisarts is niet bekend met de nieuwste ontwikkelingen. Daar moest ik zelf mee komen.

Er zou een doorverwijzing moeten komen naar een soort overkoepelende organisatie die alles van depressies weet en daardoor gepast advies kan geven. Dat voorkomt dan dat je jaar in jaar uit van de ene psych of peut naar de andere hobbelt, zonder resultaat. Dat doe ik nu al zo'n 30 jaar wegens steeds terugkerende periodes van depressie van verschillende duur en ernst. Het zou ook voorkomen dat je bij iedere nieuwe hulpverlener weer van voren af aan moet beginnen met je verhaal en klachten omdat er een dossier zou zijn wat vooraf kan worden ingezien (met toestemming uiteraard).

Ik weet dat er veel serieus onderzoek wordt gedaan naar depressie (een goede zaak), maar ook veel onzin wordt verspreid met name op internet over zogenaamde oplossingen. Daar worden mensen en bedrijven dan weer (financieel) beter van. Maar daar is geen mens met depressie mee geholpen. Hoe moet je als leek (hoewel...) het kaf van het koren scheiden? Ik zou zeggen: bundel alle (serieuze) krachten in Nederland eens en kom dan met een gedegen en betrouwbare hulpvoorziening.

Ik denk maar even wat hardop en pretendeer niet de wijsheid in pacht te hebben. Heb ook lang niet alles gelezen wat er eventueel al op het forum over is geschreven. Maar ik denk wel regelmatig na over dit onderwerp en zeker na het lezen van een aantal van de ervaringsverhalen hier, moest ik het even kwijt. Intussen ga ik door met mijn niet aflatende zoektocht naar de juiste hulp.

Alais!

Wat een prachtig stuk, dat de spijker op zijn kop slaat!
In mijn ogen dan.

Ik kan me hier voor 110% in vinden.

Ik kwam laatst nog een leuke uitspraak tegen m.b.t. het advies krijgen van de incompetente mensen:

"Als je op zoek bent naar een nieuwe auto, stap je toch ook geen kapperszaak binnen?"

Zo'n vergelijking lijkt zo simpel en logisch maar dekt de lading precies, helemaal als je de woorden langzaam en met emotie leest.

Als ik een andere auto wil, wil ik praten met iemand die verstand heeft van auto's.
Die een auto van binnen en buiten kent. Die precies weet wat de kabeltjes, schroefjes en lichtjes betekenen.
Die zoveel auto's heeft gerepareerd en gezien dat hij (of zij) ze niet meer kan tellen.
Ik wil dat die man (of vrouw) vieze en zwarte ringen onder de nagels heeft.
Dat je kunt zien dat hij (of zij) net onder een motorkap vandaan komt.
Geen gladde verkoper in driedelig pak met gladde handjes, keurig in de crème gezet!
Ik wil die vieze, stinkende expert met een sigaret in de mond van zijn hoek en gele tanden!

Helemaal mee eens.
Vooral dat hier en nu gebazel,  terwijl de oorzaak van de shit in de eerste levensjaren ligt. Maar daar kijken we niet naar; die diepgang is moeilijk op te brengen. Pappen en nathouden, en rustig gehouden worden met die prutpillen die meer bijwerking dan werking hebben. en afleiding zoeken. Met n verrot fundament schiet t allemaal geen bal op. En echte therapieën zoals emdr trauma en zelfbeeld protocollen, die iets aan dat fundament kunnen verstevigen, die worden onthouden , te duur, niet stabiel genoeg, wachtlijsten. gelul. En dan loop je ze dat al 25 jaar aan t verstand te brengen.De traagheid om daar iets  voor alkaar te krijgen is stuitend. Erg triest , ze kunnen me niet verwijten dat ik er niet vroeg genoeg bij was.  Maar dankzij die incompetente zooi, zit ik op mn 49 nog steeds in de shit , erger zelfs veroorzaakt mede dankzij  die prutpillen waar ik ook niet meer af kom. 
Nu is de beste tijd van het leven al vies op alle gebieden aan me voorbijgegaan, en mag ik zo nog een jaar of 80 worden met wat pech.  Volstrekt zinloos dit alles.
Het is gewoon n gruwel van een gedachte.

Helemaal mee eens.
Vooral dat hier en nu gebazel,  terwijl de oorzaak van de shit in de eerste levensjaren ligt. Maar daar kijken we niet naar; die diepgang is moeilijk op te brengen. Pappen en nathouden, en rustig gehouden worden met die prutpillen die meer bijwerking dan werking hebben. en afleiding zoeken. Met n verrot fundament schiet t allemaal geen bal op. En echte therapieën zoals emdr trauma en zelfbeeld protocollen, die iets aan dat fundament kunnen verstevigen, die worden onthouden , te duur, niet stabiel genoeg, wachtlijsten. gelul. En dan loop je ze dat al 25 jaar aan t verstand te brengen.De traagheid om daar iets  voor alkaar te krijgen is stuitend. Erg triest , ze kunnen me niet verwijten dat ik er niet vroeg genoeg bij was.  Maar dankzij die incompetente zooi, zit ik op mn 49 nog steeds in de shit , erger zelfs veroorzaakt mede dankzij  die prutpillen waar ik ook niet meer af kom. 
Nu is de beste tijd van het leven al vies op alle gebieden aan me voorbijgegaan, en mag ik zo nog een jaar of 80 worden met wat pech.  Volstrekt zinloos dit alles.
Het is gewoon n gruwel van een gedachte.

---

Hallo Mabel,

Ik voel met je mee. Ik ben ook nog geen spat opgeschoten in de hulpverlening. Zelfs niet na contact met de crisisdienst afgelopen najaar. Er werd wel een doekje voor het bloeden geboden (regelmatig contact aan huis of bij de crisisdienst), maar niet de nog steeds urgente noodzaak aan daadwerkelijke hulp. Het schijnt er gewoon niet te zijn. Ik zit momenteel ook weer helemaal stuk en dreig de moed op te geven. Het is dat ik nog moet zorgen voor mijn bejaarde moeder. Ik deel je gedachte dat het allemaal een gruwel is. Ik zou willen dat ik iets opbeurends kon zeggen, maar de werkelijkheid is dat mensen als wij maar gewoon moeten wachten tot we aan de beurt zijn. Alsof je iemand met, ik noem maar wat, een afgerukt been vraagt om geduld te hebben bij behandeling daarvan.
Ik heb groot respect voor Charlotte Bouwman die bij het ministerie zit om onze zaak te behartigen. Dat dit nodig is, is al erg. Wat we ervan mogen verwachten is nog de vraag en of eventuele maatregelen op tijd komen.
Ik kan niet anders dan je heel veel sterkte wensen. En ook wil ik je zeggen dat ik blij ben met je reactie. Het voelt iets minder eenzaam.
Hartelijke groet

Herkenbaar hoor, t gezellig kletsen zonder nut. Twee keer EMDR geprobeerd, maar tweede keer ging k huilen, toen stopten we. Maar wtf, dan gebeurt er toch juist iets? Verder wilde hij t niet over vroeger hebben. Maar over hoe ik vrienden kan maken en wat voor werk zou passen ed. Maar niks verwerkt. T fundament idd...

wat jammer dat jullie zo teleurgesteld zijn in jullie behandelingen. zo naar als je niet krijgt wat je nodig hebt.

groet,
Run

Hallo Alias en de anderen,

Er lijkt zich -tot mijn verbazing en verbijstering- plots een wonder te voltrekken. Kreeg  n pittige klinisch psychologe voor me, uiterst gemotiveerd,  die  daadwerkelijk mijn dossier heeft gelezen; wat al n week kost, maar goed; en die zich toch echt meteen afvraagt waarom er nooit traumabehandelingen zíjn ingezet,  dat wel ziet zitten en zelfs met n actieplan komt. Nou we gaan t zien. Deze mevrouw lijkt zelfs voornemens de protocollen naar haar hand te gaan zetten.Over 2 weken  overleg.  Ik vond haar erg voortvarend . Ik verwacht wel obstakels. Want nu ben ik opeens bij team angst beland vanuit persoonlijkheid, met n vraag te behandelen ( habit reversal) tegen bruxisme en krijg ik dit aanbod,  en deze mogelijkheden zijn me altijd onthouden en ontraden . Hoewel ik er diverse malen op heb gewezen. Dus tja, aanpakken dan  maar.
Halleluja.
 Na 25 jaar ggz...
[Maar goed . Eerst zien, dan geloven.
Mischien dan toch nog kans op n soort fijne oude dag?  Je zou dr bijna hoop van krijgen. 

Groet en liefs

Hallo Alias en de anderen,

Er lijkt zich -tot mijn verbazing en verbijstering- plots een wonder te voltrekken. Kreeg  n pittige klinisch psychologe voor me, uiterst gemotiveerd,  die  daadwerkelijk mijn dossier heeft gelezen; wat al n week kost, maar goed; en die zich toch echt meteen afvraagt waarom er nooit traumabehandelingen zíjn ingezet,  dat wel ziet zitten en zelfs met n actieplan komt. Nou we gaan t zien. Deze mevrouw lijkt zelfs voornemens de protocollen naar haar hand te gaan zetten.Over 2 weken  overleg.  Ik vond haar erg voortvarend . Ik verwacht wel obstakels. Want nu ben ik opeens bij team angst beland vanuit persoonlijkheid, met n vraag te behandelen ( habit reversal) tegen bruxisme en krijg ik dit aanbod,  en deze mogelijkheden zijn me altijd onthouden en ontraden . Hoewel ik er diverse malen op heb gewezen. Dus tja, aanpakken dan  maar.
Halleluja.
 Na 25 jaar ggz...
[Maar goed . Eerst zien, dan geloven.
Mischien dan toch nog kans op n soort fijne oude dag?  Je zou dr bijna hoop van krijgen. 

Groet en liefs

Wat een verschil zeg Mabel
Fijn! Perspectief, er gebeurt wat.
Ik begrijp goed dat je ontmoedigd raakte na zo lange tijd. Dit is dan weer een ander geluid. Vertel je later hoe het verder gaat hier? Fijn voor anderen ook goed nieuws.

Nou L/h,

We moeten nog naar de psych, de hoofdbehandelaar . Die staat toch weer hoger in de ggz hiërarchie.  Heb haar gevraagd het gesprek te leidden en voor mij op te komen. Uiteraard ga ik  mijn mond niet houden , en ik verwacht de nodige tegenstand. Maakt niet uit, ben t wel gewend, vind de grootste grap nog dat ik het nu eens keer niet zelf hoef te initiëren .

(Maar ik vrees echter dat deze frisse gemotiveerde psychologe  binnen een aantal ook compleet murw is door de protocollen;, zorgpaden, kokers etc etc en geen mens meet ziet maar beroepsgedeformeerd denkt in  client, produkt en aanbod .)

We gaan t zien. Ik heb teveel ggz meegemaakt om op voorhand al te gaan juichen. 

Groetjes

---

Nou L/h,

We moeten nog naar de psych, de hoofdbehandelaar . Die staat weer hoger in de ggz hiërarchie.  Heb haar gevraagd het gesprek te leidden en voor mij op te komen. Uiteraard ga ik  mijn mond niet houden , en ik verwacht de nodige tegenstand. Maakt ook niet uit, ben t wel gewend al dat getraineer,  vind de grootste grap nog dat ik het nu eens keer niet zelf hoef te initiëren .

(Maar ik vrees echter dat deze frisse gemotiveerde psychologe  binnen een aantal jaren ook compleet murw is door de protocollen;, zorgpaden, kokers etc etc en geen mens meer voor zich ziet maar beroepsgedeformeerd denkt in  client, produkt en aanbod .)

We gaan t zien. Ik heb teveel ggz meegemaakt om op voorhand al te gaan juichen. 

Groetjes

Hallo,

Nou , de psych was nu zeer meegaand en het gaat door. Wachtlijst 7 maanden. 
Ik ben nog steeds verbaasd waarom hetgeen wat ik eerst niet voor elkaar heb gekregen me nu opeens in de schoot word geworpen. (ws door n vermoeden van sexueel misbruik , wat overigens niet bevestigen kan ) .  Kijk ik pak dit wel mee uiteraard. Maar toch gemengde gevoelens over de hele gang van zaken. 
Dat gezegd, en beter "laat dan nooit' zegt psych dan.  Vind t toch wrang.

Groetjes