Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

De andere kant


#1

Hallo allemaal. 
Ik heb me net ingeschreven in dit forum en weet niet echt naar wat ik zelf op zoek ben. Ikzelf ben niet depressief. Ik ben zelf een vrij vrolijk persoon (meestal). Mijn vriendin is depressief. Ik heb niet echt iemand om hierover te praten in mijn eigen omgeving.
We zijn nu een dik jaar samen. We hebben samen een lange trektocht van een paar maanden achter de rug en haar depressie komt niet geheel als een verrassing. Ik weet het al sinds we 4 maanden samen zijn.
Ik probeer het te begrijpen, ik probeer er te zijn voor haar maar het wordt de laatste maanden heeel moeilijk. Het probleem is dat ik niet weet of ik niet genoeg doe, of dat de depressie haar ´verandert`tot een persoon die zij niet is. Ik heb soms het gevoel met twee personen te leven. Een persoon waar ik het goed mee heb. En een waar ik helemaal niet mee overeenkom (de depressieve versie).
Ikzelf heb het heel moeilijk om te begrijpen hoe iemand zich een hele dag opsluit in een kamer als die zich slecht voelt. OF hoe iemand jou verwijt niet genoeg te doen zodat die persoon zich beter voelt. Ik heb het moeilijk om dan van mijn vriendin te horen hoe IK de persoon ben die haar depressie in de hand werkt. Hoe ik de persoon ben die het erger maakt. Hoe ik de persoon ben die er maar niet kan zijn voor haar. En de volgende dag is alles terug goed. Alsof er niets gebeurt is.
Ik wil haar niet kwijt. Maar ik heb het gevoel dat ik haar niet gelukkig kan maken. Dat ik de reden ben voor haar depressies. De oorzaak..
De volgende dag, (of twee-drie dagen later) als het terug beter gaat, dan zegt ze mij dat ik niet de oorzaak ben. Dat ze altijd al heeft gehad. Dat het erfelijk is. Maar zelfs probeer ik haar dan aan te raden om wat te gaan wandelen, wat zonlicht op te vangen, wat vrolijke muziek te beluisteren. Kleine dingen die haar focus van donkere gedachten kunnen brengen. Dit gebeurt helaas niet. Ik heb het gevoel dat ik alles alleen moet opvangen. En het voelt al een tijdje als een zware taak aan.
Dromen over een toekomst zijn helemaal vervaagd. En ik begin zelf wat lusteloosheid te voelen. Ik ben bang dat ikzelf in die put zal belanden.
Ik schrijf hier in deze blog omdat ik ten einde raad ben. Ik heb moeite om deze situatie nog langer aan te kunnen. Ik begin hopeloos te worden.
Ik ben niet de persoon die kampt met depressie. Mijn vriendin heeft het. En onze relatie lijdt er zwaar onder. De enige hulp die ze van mij wilt is erover praten. Met mij. Praten is absoluut niet mijn sterkste kwaliteit. Maar ik vind het ergens ook niet gezond dat ik de enige persoon ben met wie ze het erover wil hebben. Ik kan dat niet alleen aan.
Antwoord

#2

Hallo Mr Red,

Allereerst hartelijk welkom op dit forum.

Je bent op de goede plek, er schrijven hier meer partners van iemand die een depressie doormaakt.

Wat een nare situatie voor jullie beide.
Het klinkt heel bekend te maken krijgen met twee personen.
Dat kan je als partner maar weinig meer dan er zijn als zij je nodig hebt.
Iemand met depressie kan behoorlijk kort door de bocht reageren. Wat ik hier dan lees is om op zo'n moment niet in discussie te gaan.
Als zij een betere dag heeft kan jij je gevoelens van verwardheid en onzeker zijn of je het wel goed doet wel rustig bespreken.
Eén ding staat vast, jij bent niet de oorzaak van haar depressie. Ik vind het knap zoals je nu met de situatie omgaat.
Verder moet ik je op het hart drukken grenzen te stellen en tijd voor jezelf in te plannen.
Anders hou dit niet vol.
Ook dat zij verder met niemand wil praten vind ik niet verstandig. Op deze manier slokt zij jou helemaal op. Onbedoeld natuurlijk.
Heeft zij al eens wat hulp gehad bij deze depressies?

Hou je taai Mr Red en schrijf hier gerust van je af.

Groet,  Bert
Antwoord

#3

(27-06-2018, 19:09)Mr Red schreef: Hallo allemaal. 
Ik heb me net ingeschreven in dit forum en weet niet echt naar wat ik zelf op zoek ben. Ikzelf ben niet depressief. Ik ben zelf een vrij vrolijk persoon (meestal). Mijn vriendin is depressief. Ik heb niet echt iemand om hierover te praten in mijn eigen omgeving.
We zijn nu een dik jaar samen. We hebben samen een lange trektocht van een paar maanden achter de rug en haar depressie komt niet geheel als een verrassing. Ik weet het al sinds we 4 maanden samen zijn.
Ik probeer het te begrijpen, ik probeer er te zijn voor haar maar het wordt de laatste maanden heeel moeilijk. Het probleem is dat ik niet weet of ik niet genoeg doe, of dat de depressie haar ´verandert`tot een persoon die zij niet is. Ik heb soms het gevoel met twee personen te leven. Een persoon waar ik het goed mee heb. En een waar ik helemaal niet mee overeenkom (de depressieve versie).
Ikzelf heb het heel moeilijk om te begrijpen hoe iemand zich een hele dag opsluit in een kamer als die zich slecht voelt. OF hoe iemand jou verwijt niet genoeg te doen zodat die persoon zich beter voelt. Ik heb het moeilijk om dan van mijn vriendin te horen hoe IK de persoon ben die haar depressie in de hand werkt. Hoe ik de persoon ben die het erger maakt. Hoe ik de persoon ben die er maar niet kan zijn voor haar. En de volgende dag is alles terug goed. Alsof er niets gebeurt is.
Ik wil haar niet kwijt. Maar ik heb het gevoel dat ik haar niet gelukkig kan maken. Dat ik de reden ben voor haar depressies. De oorzaak..
De volgende dag, (of twee-drie dagen later) als het terug beter gaat, dan zegt ze mij dat ik niet de oorzaak ben. Dat ze altijd al heeft gehad. Dat het erfelijk is. Maar zelfs probeer ik haar dan aan te raden om wat te gaan wandelen, wat zonlicht op te vangen, wat vrolijke muziek te beluisteren. Kleine dingen die haar focus van donkere gedachten kunnen brengen. Dit gebeurt helaas niet. Ik heb het gevoel dat ik alles alleen moet opvangen. En het voelt al een tijdje als een zware taak aan.
Dromen over een toekomst zijn helemaal vervaagd. En ik begin zelf wat lusteloosheid te voelen. Ik ben bang dat ikzelf in die put zal belanden.
Ik schrijf hier in deze blog omdat ik ten einde raad ben. Ik heb moeite om deze situatie nog langer aan te kunnen. Ik begin hopeloos te worden.
Ik ben niet de persoon die kampt met depressie. Mijn vriendin heeft het. En onze relatie lijdt er zwaar onder. De enige hulp die ze van mij wilt is erover praten. Met mij. Praten is absoluut niet mijn sterkste kwaliteit. Maar ik vind het ergens ook niet gezond dat ik de enige persoon ben met wie ze het erover wil hebben. Ik kan dat niet alleen aan.
Hoi Mr Red,

Ik herken je situatie. Alleen dan op een andere manier. Ik heb geen relatie, maar wel depressie. Mijn beste vriend, hij weet hier alles van. Hij is vrijwel de enige die letterlijk alles weet. Ik heb hem onlangs verteld dat ik aan automutilatie doe, en toen gaf hij aan dit niet te willen horen. Hij gaf zijn grens aan. Hij vertelde me dat hij alle negatieve berichtjes niet meer wilt lezen. Dat deed op het eerste moment even heel veel pijn, maar het was misschien wel beter. Ik wil niet zeggen dat jij dat ook moet doen, maar ik ben het wel met Bert eens. Op die momenten dat ze rustig is, zou ik rustig met haar praten over hoe jij je erbij voelt. Jij moet inderdaad niet de dupe worden van wat er in haar hoofd omgaat. Het is fijn dat ze bij jou terecht kan en jij daarvoor openstaat, maar je moet ook aan jezelf denken.

Geef haar voorzichtig het advies meer mensen in vertrouwen te nemen, desnoods zoekt zij ook een forum waar zij dit kan doen. Of een gesprek met een psycholoog. Laat daarbij wel duidelijk merken dat ze uiteraard altijd bij je terecht mag, maar dat je soms ook wat meer ademruimte nodig hebt. Maar doe dit op een rustig moment, blijf rustig en stel haar op haar gemak. Laat haar niet denken dat je het niet meer wilt, maar leg uit waarom je er zelf ook mee zit. Samen moet je het doen. 

Ik wens je veel succes en ik hoop dat jullie relatie er sterker uit mag komen.

Groetjes, 

Lana
Antwoord

#4

Register or login to view the content
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
17-08-2022, 23:37
Laatste bericht: J@n



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)