de dagbesteding wat ik doe de andere mensen die boven zitten die organisatie staat er wel bij

Joy ik zou nog wat schrijven over vrijdag. 

Hij appte om half 8 dat hij het niet ging redden om 8 uur. Het zou rond half 9 worden en hij zette zijn locatie aan (dus ik kon via Whatsapp kijken waar hij zat). Uiteindelijk kwam hij pas 20.40. En ik raakte daar de controle al een beetje kwijt. 
Ik denk dat ik het laat komen nog wel door de vingers kon zien, maar die whatsapp locatie maakte me al zenuwachtig. En dan het wachten omdat hij nóg later komt. 
Ik vind dat wachten zo erg, dat je bij iedereen denkt: Zou dat hem zijn. In het donker zie je het soms ook niet meteen. Had wel foto's gezien maar manier van bewegen en lopen weet je natuurlijk niet. 

Er kwam één man langs lopen waarvan ik dacht: Ik hoop zo dat dat hem is. Maar dat was hem niet, hahahaha. 

De eerste ontmoeting was eigenlijk wel positief. Daarna gingen we binnen zitten en ik vond het meteen al heel erg druk. Alleen hij stotterde ook nog dus dat werd ongemakkelijk, dan verstond ik het niet en dan ging hij nog meer hakkelen. 

Nouja ik kan er een heel lang verhaal van maken. Ik weet het niet zo goed. Het was al ongemakkelijk maar toen hij over GGZ begon klapte ik dicht. Het idee dat hij daar werkt... ik wilde gewoon één avond niet over GGZ praten en toen viel toch het woord weer. 
En hij vroeg of ik altijd in deze stad gewoond heb. Maar ik ben een aantal keer verhuisd, heb in verschillende provincies gewoond alleen dat is een heel verhaal. Dus ik heb eerlijk gezegd dat ik op die plek in die harde muziek dat echt niet allemaal kon vertellen. 

Ik weet het niet zo goed. Ik denk dat ik dat eerste uur mijn energie al had verspeeld door het aanpassen aan dat hij zo laat was, het wachten buiten, het feit dat ik hem echt niet kon verstaan in het begin. 

Het einde was ook onhandig want ik had nog mijn fiets uit de stalling willen halen voor sluitingstijd maar toen moest hij precies nog naar de wc dus ik stond ook voor een dichte deur bij de stalling. 

En qua gevoel weet ik gewoon niet echt wat ik zoek. Vanmiddag was ik met vriendinnen weg en ik heb eigenlijk geen moment aan die man gedacht.

Mabel; fijn dat je die site even vermeld. 
Maar idd wat mister zegt, het gaat via GGZ. Ik kon me ook niet aanmelden omdat m'n psychologe er niet bij staat. 

Feline;  nou op zich is hij wel komen opdagen en in ieder geval geen engerd. 


Misschien.moet ik het maar weer even.laten voor wat het is... Gister was ik er weer zo chagrijnig van. Normaal zou ik gewoon m'n avond vullen met boeken lezen of breien of whatever, maar nu zat ik dus wat op tinder. Een chat met iemand die meteen (s'avonds later op de avond) al af wou spreken, want anders had 'ie geen tijd meer... Nou ja, ik had m'n pjama al aan en ik dacht, ik ga nu echt niet nog afspreken zo last minute. Dan maar niet als het nu moet of niet. En degene waar ik mee hoopte af te spreken laat niks meer horen. En dan weer een volgend stom gesprek.
Ik ben uiteindelijk weer met de bokkepruik op naar bed gegaan en slecht geslapen. Ik dacht, als ik nu niet met dat tinder bezig was geweest had ik waarschijnlijk gewoon een oké avond gehad...  Maarja, in m'n eentje en dan blijft dat dus ook zo...

Bij het vrijwillig werk zei ze,  ik was me ook af aan't vragen hoe dat zo kan. Dat het voor sommige mensen gewoon zo gemakkelijk gaat en voor anderen niet.  Die vraag heb ik al vaker over nagedacht. M'n beste vriend was eerst altijd zo bezig dat ik wel meerdere berichtjes heb op zo'n datingsite en hij dat niet had. Toen zei ik ook al dat wat berichtjes sturen weinig zegt,  want wie loopt nog steeds te klooien met datingsites? En hij heeft inmiddels al een jaar een relatie. Hij gaat bij de sportschool een vrouw mee uitvragen en dan hebben ze wat samen.  
Zo makkelijk kan het inderdaad gaan, bij sommige mensen dan...

Ja dat blijkt, 

Ik durf niet eens iemand uit te vragen! . Nooit gedaan.  Omdat: 

Stel ik ben in die sportschool en waag me eraan: 

Stel dat iemand NEE zegt,  ik wil dan niet meer naar die sportschool ( bijv) ( schaamte, kwetsing , spanning ) 

En bij JA:   moet ik dan een hele afspraak entertainen ? Wat n stressprestatie.
Straks hoeft t erna al niet meer , is het, ben ik,  niet leuk genoeg gebleken .  Zelfde resultaat,  en iemand weet dan ook nog meer van me.  ( linke soep - daar kan n ander mee aan de haal gaan)) 
Als het wel leuk genoeg is,  hoe lang moet ik het dan volhouden daarna, dat 'leuk zijn voor goedkeuring en bevestiging en voor verkrijgen wederkerigheid  "  ,-  dat is toch niet te doen! Stress! 
En dan denk ik pffff. Wat n hel. Wat een amper te dragen emotionele onveiligheid voel ik . 

En daar hebben mensen die stevig in zichzelf verankert zitten dus al geen last van ( blijkbaar?) . Die hebben al die zelftwijfel niet.  Hoeven niet ZO op te passen , ervaren die onveiligheid niet,  verkeren niet in n gevoelsmatig mijnenveld .  Kunnen zichzelf zijn en  blijven omdat ze goed genoeg zijn van zichzelf. Ook bij afwijzing, - die kunnen ze riskeren. 
Ik ben/ voel me  in de basis al niet goed genoeg en heb een laag zelfbeeld en zelfvertrouwen.  

( ik heb n achtergrond in pesten, uitsluiting , treitering, onderdrukking ,  thuis en buitenhuis,  en mijn latere partnerrelaties waren helaas absoluut onveilig te noemen)
  dat zal zn sporen hebben nagelaten, dus moet ik van tevoren alles uitgedacht hebben om t te kunnen tackelen - van enige lol of ontspanning erin is al lang geen sprake meer) 

Dus ik kijk wel uit, ik heb geheel geen basis om me in zoiets te begeven .   
(Dan nog liever een totaal onbekende die ik verder ook nooit meer hoef te zien - .)

Herkent iemand dit ? 
Dit is voor het eerst dat ik dit uit schrijf,  hoe dat gaat in  mij. 

Liefs!

Hoi Mabel 

ik herken veel wat jij schrijft 

ik kom ook niet veel mensen tegen ga niet uit en zo ja alleen die vrouw maar ja vrienden met haar vind ik ook al goed miss wel beter al relatie 
en als ik zo iemand tegen zou komen ben ik te verlegen om aan te spreken ook bang voor afwijzing 
het enigste wat ik mis is een knuffel maar als dat alles is heb ik er vrede mee

Ja dat blijkt, 

Ik durf niet eens iemand uit te vragen! . Nooit gedaan.  Omdat: 

Stel ik ben in die sportschool en waag me eraan: 

Stel dat iemand NEE zegt,  ik wil dan niet meer naar die sportschool ( bijv) ( schaamte, kwetsing , spanning ) 

En bij JA:   moet ik dan een hele afspraak entertainen ? Wat n stressprestatie.
Straks hoeft t erna al niet meer , is het, ben ik,  niet leuk genoeg gebleken .  Zelfde resultaat,  en iemand weet dan ook nog meer van me.  ( linke soep - daar kan n ander mee aan de haal gaan)) 
Als het wel leuk genoeg is,  hoe lang moet ik het dan volhouden daarna, dat 'leuk zijn voor goedkeuring en bevestiging en voor verkrijgen wederkerigheid  "  ,-  dat is toch niet te doen! Stress! 
En dan denk ik pffff. Wat n hel. Wat een amper te dragen emotionele onveiligheid voel ik . 

En daar hebben mensen die stevig in zichzelf verankert zitten dus al geen last van ( blijkbaar?) . Die hebben al die zelftwijfel niet.  Hoeven niet ZO op te passen , ervaren die onveiligheid niet,  verkeren niet in n gevoelsmatig mijnenveld .  Kunnen zichzelf zijn en  blijven omdat ze goed genoeg zijn van zichzelf. Ook bij afwijzing, - die kunnen ze riskeren. 
Ik ben/ voel me  in de basis al niet goed genoeg en heb een laag zelfbeeld en zelfvertrouwen.  

( ik heb n achtergrond in pesten, uitsluiting , treitering, onderdrukking ,  thuis en buitenhuis,  en mijn latere partnerrelaties waren helaas absoluut onveilig te noemen)
  dat zal zn sporen hebben nagelaten, dus moet ik van tevoren alles uitgedacht hebben om t te kunnen tackelen - van enige lol of ontspanning erin is al lang geen sprake meer) 

Dus ik kijk wel uit, ik heb geheel geen basis om me in zoiets te begeven .   
(Dan nog liever een totaal onbekende die ik verder ook nooit meer hoef te zien - .)

Herkent iemand dit ? 
Dit is voor het eerst dat ik dit uit schrijf,  hoe dat gaat in  mij. 

Liefs!

Daar herken ik me wel in, allemaal lastig.
Ik ben er mee gestopt, werkt voor mij allemaal niet.

Doe volgens mij toch altijd alles fout bij het vrouwlijk geslacht.
zowel bij eigen leeftijd vrouwen als vrouwen die wat ouder zijn.

Nu focues ik me wat meer op me zelf.
Vooral met veel muziek, en andere dingen die ik leuk vind werkt goed.
Om het leven toch beetje draagzamer te maken.

Heb gelukkig nog steeds familie om me heen, maar oh man wat zou ik toch eens mogen mee maken dat ik een vrouw mag vast houden, als is het maar haar hand.

Groet J

Hallo lieve forummannen,

Nou , ik schrijf dit nog niet eens uit verlangen naar intimiteit of zo ....  

Het is meer dat ik me realiseerde dat hetgeen ervoor en  eromheen al n dikke ellende op zichzelf  is!  

Groet!

ik snap je Mabel dat je dat bedoelde 

groet J

Mooi dat je het opschrijft Mabel. 

Ik probeer vanavond wat rust te nemen, ook van schrijven.... maar ik herken zeker dingen! 

(voor de mensen die hier wat nieuwer zijn, ik heb ook nooit echt een relatie gehad. Ik krijg dan wel matches op Tinder maar net als Joy zegt, het is niet zo dat uit elke 5 matches gegarandeerd een relatie rolt)

Denk dat ik met sommige wel had gematcht maar dan woon je waarschijnlijk weer super ver uit mekaar..

Maar inderdaad Mabel het is een ellende

Ik ga ook rust nemen vandaag leek wel of ik vandaag een stil staat hoofd heb kom ook vandaag beetje slecht uit me woorden ben denk ik op een of andere manier heel erg oververmoeid

Dus geen spelletjes vandaag lekker vroeg het nest in