Hallo allemaal, 

Ik wil even mijn hart luchten omdat ik me laatste tijd terug enorm slecht voel. Het is een hele boterham maar alvast bedankt om het te lezen. 

Ik ben in behandeling bij een psycholoog sinds dit jaar maar het gaat al slecht sinds vorig jaar. Vorig jaar in april ben ik mijn tante verloren. Het was een enorme klap. Mijn nonkel verloor ik al in 2010. Ik zorgde dagelijks voor haar en kreeg zoveel dankbaarheid in de plaats. Ik voelde me enorm nuttig. Maar dit is nu weggevallen. Voor de rest heb ik enkel nog mijn grootouders waar ik ben opgegroeid. Die help ik ook wel, maar dat is anders. Ze zijn zo koppig en te trots om hulp te vragen. Meteen na de dood van mn tante hoorde ik dat ik de opleiding waar ik me voor aangemeld had kon beginnen. Ik heb het verwerken van het overlijden zo uitgesteld. Vanaf het moment toen de opleiding ook niet zo goed ging, ben ik ineens gecrasht. Trouwens de opleiding zelf lukte wel, maar het communiceren met de groep ging heel slecht. Ik voelde me net 10 jaar jonger toen ik nog op school zat. Ik ben daar toen 5 jaar gepest geweest. Dat draag ik nog steeds mee tot op de dag van vandaag. Ik heb toen de opleiding moeten stopzetten omdat ik meer afwezig was dan aanwezig. Heb toen vele dagen huilend in bed doorgebracht. Sindsdien is het eigenlijk alleen maar bergaf gegaan. Ik ervaarde paniekaanvallen, angstaanvallen, dingen die ik zag die er niet waren. Sindsdien ben ik met medicatie begonnen. Tot op heden is deze medicatie net verhoogd en heb ik me op de wachtlijst moeten zetten voor dagpsychiatrie. Sinds mijn medicatie verhoogd was heb ik me de eerste week enorm moe gevoeld maar daarna ging het eig redelijk. Maarsinds deze week is het terug helemaal om zeep. Gisteren ben ik wenend in slaap gevallen omdat ik tante zo miste. Er flitsen herinneringen voor bij van zeker 15 jaar geleden toen ik kind was. Ik heb sinds lange tijd terug de neiging om mezelf pijn te doen. Ik heb nare dromen die wel van de medicatie kunnen komen. En heb de afspraak van deze week bij de psycholoog afgezegd omdat het gewoon allemaal te duur is.

Hey, het is heel lastig wat je heb doorgemaakt. Het is belangerijk dat je het verlies de tijd geeft en dan is werk of opleiding niet altijd zo handig.

Ik ben vorig jaar mijn moeder, mijn enigste maatje verloren aan zelfmoord en heb haar toen ook gevonden. Ik heb dagelijks last van flashbacks, angst, paniekaanvallen en schuldgevoelens, depressie... Ga zo maar door. Maar wat ik ermee wil zeggen: ik ga absoluut niet werken in die toestand. De eerste maanden nam ik ook vrij van de dagbesteding. 

Veel mensen beweren dat hard werken helpt bij verlies maar ik raad het af en kan alleen maar zeggen: NIET DOEN. Je moet het verwerken. 

Zoals in de bijbel staat: voor het stof terugkeert naar de aarde zoals het was, en de geest terugkeert naar God, die hem gaf

Ik heb honderden bijna dood ervaringen gelezen en ik kan je garaderen dat je tante nog leeft in een andere dimensie en dat je haar na dit leven weer zult ontmoeten. Bewustzijn is zoiers raars, ongrijpbaars en niemand weet hoe het werkt, omdat het rechtstreeks uit een andere dimensie komt