Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Daddy issues?


#1

Mijn vader is een heel aparte man. 
Ik noem hem vader of pap, maar zie hem niet zo. Mijn ouders hebben een echte vechtscheiding gehad, en we gingen daarna bij onze moeder wonen want ja, pap was een man die we niet goed kenden, losse handjes had, en toch alleen maar weg was voor werk.

Ik verbrak het contact tot een jaar geleden met hem. 
Om te kijken of we al beter met elkaar konden omgaan, en een volwassen gesprek konden voeren.
Hij is geen steek veranderd, liegt veel, maakt mijn moeder zwart, status en geld zijn belangrijk voor hem (kom ik aan met mn wajong en schuldzooi waar ik in ben beland door mijn verkeerde ex), en dan begint ie ineens overeen 4e dochter die hij heeft..(ik en mijn zusjes zijn met z'n 3tjes).

Iemand die hij heeft geholpen in de tijd dat hij ons niet zag, (door zijn eigen schuld), ziet als zijn 4e dochter dus, of ik met haar kennis wou maken want ze miste een grote zus en haar moeder zit in de bak. 

Mijn vader kon niet voor ons zorgen, maar wel voor een vreemd meisje dat de dochter was van een kameraad van hem, en nu moet ik daar ineens kennis mee maken? Dit komt heel rauw en weer teleurstellend binnen, want het gaat weer over wat hij graag zou willen.
Zijn autoriteit stroomt weer overal doorheen en ik ben enorm in de war. 

Hij speelt geen vaderrol in mijn leven, maar een vage kennis die zo nu en dan belt want hij zit altijd in het buitenland. 
Op gesprek komen met mij is lastig want hij heeft nooit tijd, en hij weet dat ik mijn zegje ga doen, iets wat ik vroeger niet vaak deed want ik deed alles voor de aandacht was zijn uitspraak toen.

Moet ik hier nou mee?


''- When life gives you lemons, you make lemonade. I have several stands around here. -''

[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Dark- :   • Jorin
Antwoord

#2
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 28-03-2019, 11:17 door Jorin.)

Hoi Dark,

Ik klikte per ongeluk op de 'thank you' button ipv reactie, haha nog niet helemaal wakker.

Ik ken het gevoel van graag een goede band met één van je ouders willen en dat diegene steeds opnieuw teleurstelt. Als je meerdere keren hebt geprobeerd te bespreken wat je dwars zit in de relatie en die persoon doet er niets mee, dan is het niet anders dan de situatie te accepteren zoals hij is. Hoe verdrietig ook.
Zolang je hoop blijft houden op een lieve, zorgzame vader zal je keer op keer teleurgesteld worden.
Automatisch zijn mensen heel loyaal naar hun ouders en willen ze graag goedkeuring van ze. 
Daarom is het naar mijn idee soms beter, ter zelfbescherming, (wat meer) afstand van ze te nemen.
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)