Hallo,

Na lang twijfelen heb ik besloten om mezelf voor te stellen, dus bij dezen:
 
 Ik ben J, 25 jaar oud en ik woon in het noorden. Op aanraden van mijn psycholoog heb ik me op dit forum aangemeld. Ik kreeg dit advies, mede omdat ik een gevoelige, introverte en melancholische/depressieve aard heb en omdat ik me erg bezig houd met ‘levensvragen’ en hierdoor weinig aansluiting vind bij leeftijdsgenoten. Daarnaast lijd ik aan faalangst en een sociale fobie. Eigenlijk (over)leef ik alleen voor mijn familie.
 
Hier heb ik al sinds mijn vroege jeugd behoorlijk last van. Het ging echter vanaf mijn zeventiende tot mijn twintigste bergafwaarts toen ik last kreeg van een klinische depressie en PTSS. Deze depressie veranderde uiteindelijk in een lichte depressie en mijn PTSS vervaagde. Dit maakte het leven wat dragelijker. Maar nadat ik mijn bacheloropleiding had afgerond en aan een masteropleiding begon en daarmee stopte, kwam de ellende weer. Ik besef nu dat ik voor alles, behalve de dood, bang ben en dat mijn verbijstering over de werking van deze maatschappij almaar groter wordt...
 
Mijn hoop is dat ik op dit forum leeftijdsgenoten vind die zo ongeveer op dezelfde manier in het leven staan als ik.
 
Groetjes,
 
J

Hallo J,

Welkom op dit forum.
Ik begrijp ook niet hoe de wereld werkt. Ik kan er maar beter niet teveel over nadenken en het zelf doen zoals mij goed lijkt, denk ik dan.  
Ik herken veel in jouw verhaal.
Waarom ben je met de master gestopt?
Je mag mij ook een persoonlijk bericht sturen als je dat fijner vindt.

Hallo,

Na lang twijfelen heb ik besloten om mezelf voor te stellen, dus bij dezen:
 
 Ik ben J, 25 jaar oud en ik woon in het noorden. Op aanraden van mijn psycholoog heb ik me op dit forum aangemeld. Ik kreeg dit advies, mede omdat ik een gevoelige, introverte en melancholische/depressieve aard heb en omdat ik me erg bezig houd met ‘levensvragen’ en hierdoor weinig aansluiting vind bij leeftijdsgenoten. Daarnaast lijd ik aan faalangst en een sociale fobie. Eigenlijk (over)leef ik alleen voor mijn familie.
 
Hier heb ik al sinds mijn vroege jeugd behoorlijk last van. Het ging echter vanaf mijn zeventiende tot mijn twintigste bergafwaarts toen ik last kreeg van een klinische depressie en PTSS. Deze depressie veranderde uiteindelijk in een lichte depressie en mijn PTSS vervaagde. Dit maakte het leven wat dragelijker. Maar nadat ik mijn bacheloropleiding had afgerond en aan een masteropleiding begon en daarmee stopte, kwam de ellende weer. Ik besef nu dat ik voor alles, behalve de dood, bang ben en dat mijn verbijstering over de werking van deze maatschappij almaar groter wordt...
 
Mijn hoop is dat ik op dit forum leeftijdsgenoten vind die zo ongeveer op dezelfde manier in het leven staan als ik.
 
Groetjes,
 
J

Hoi,

Ik ben zelf 22 jaar oud en bijna klaar met m'n master.
Wel knap dat je ondanks alles een bachelor hebt afgerond! 
Ik heb zelf last van terugkerende depressies en voel me vaak afgesloten van de rest.
Als je een keer wilt praten, moet je me maar een berichtje sturen.

Sterkte! x

Hallo J,

Welkom op dit forum.
Ik begrijp ook niet hoe de wereld werkt. Ik kan er maar beter niet teveel over nadenken en het zelf doen zoals mij goed lijkt, denk ik dan.  
Ik herken veel in jouw verhaal.
Waarom ben je met de master gestopt?
Je mag mij ook een persoonlijk bericht sturen als je dat fijner vindt.

Beste Jorin,
Bedankt voor je reactie.
Het is lastig om daar een duidelijk antwoord op te geven. Ik heb toen ik in mijn examenjaar zat maar een  willekeurige ´Talen´ opleiding gekozen. Dit terwijl ik meer naar filosofie en psychologie neigde, maar hier niet voor koos, omdat het me niet verstandig leek en omdat ik ervan uit ging dat ik toch niet zo lang zou blijven leven. De master was eigenlijk meer een logisch vervolg op mijn bachelor studie, maar ik kon de schijn niet meer ophouden.
 
En wat is jouw situatie, als ik vragen mag?

Beste Jorin,
Bedankt voor je reactie.
Het is lastig om daar een duidelijk antwoord op te geven. Ik heb toen ik in mijn examenjaar zat maar een  willekeurige ´Talen´ opleiding gekozen. Dit terwijl ik meer naar filosofie en psychologie neigde, maar hier niet voor koos, omdat het me niet verstandig leek en omdat ik ervan uit ging dat ik toch niet zo lang zou blijven leven. De master was eigenlijk meer een logisch vervolg op mijn bachelor studie, maar ik kon de schijn niet meer ophouden.
 
En wat is jouw situatie, als ik vragen mag?

Ah oké, ik dacht wellicht door faalangst oid. Maar eigenlijk dus wel positief dat je gestopt bent? Ik stuur je even een pb.