Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Burnout/depressie


#1

Goedemiddag,
Ik wil mij graag even voorstellen en meteen herkenning zoeken. Ik heb nu voor de 3e keer in mijn leven een burnout die overgegaan is in een depressie..Ben zo dom geweest om in augustus 2021 te stoppen met mijn AD en na een stressvolle periode op mijn werk in mei weer behoorlijk teruggevallen. Weer gestart met AD maar slaat deze keer helaas niet aan. Loop bij Ggze en krijg advies: leuke dingen doen en afleiding zoeken maar ben nog te moe om te douchen en me aan te kleden. Kan de hele dag slapen en meestal klaart het in de late namiddag wat op. Pieker alleen maar als ik wakker ben en als het dan even weg is, denk is: is het nu over. Als je de ene kant op kunt denken, moet je toch ook de andere kant op kunnen denken. Zijn er hier lotgenoten die ook zo denken?
Antwoord

#2
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 01-11-2022, 18:33 door Mabel.)

Welkom hier. 

Eerlijk gezegd:  ik heb nog nooit iemand ontmoet die zichzelf uit een fikse depressie gedacht heeft. 
Je kan je zelf eenvoudigweg niet aan je haren het moeras uittrekken terwijl je erin ligt. 

Ook afleiding zoeken en leuke dingen doen helpen niet als je midden  in een vitale depressie zit. ' leuk' bestaat helemaal niet.  Afleiding evenmin, want het is er de hele tijd en laat zich niet afleiden. Iets doen is soms helpend  om de eindeloze  tijd te laten passeren, maar als je het niet kan opbrengen dan  niet.   
Een verplaatsing van bed naar bank is kan tijdelijk het hoogst haalbare zijn en zorg voor eten/drinken en veiligheid.  Denk dat je vele slapen een voordeel is.

Het enige wat - in mijn ervaring-  helpt is voornamelijk tijdsverloop/ uitzieken . 
 Voor mij geen afleiding en leuke dingen doen ,  als je een nare griep te pakken hebt heb je al  er geen behoefte aan , laat staan in een vitale depressie. Wat mij betreft mogen  dit soort adviezen ook echt regelrecht worden afgeschreven. 

 Daarbij mag je gesteund worden  , maar is het soms moeilijk die ook werkelijk als zodanig te ervaren  , maar ook dat ziet er voor iedereen weer anders uit. 

Ik begrijp uit je woorden dat je af en toe momenten hebt dat je denkt dat het over is. Dat is een goed teken,  dan is het al even rustig.  Waarschijnlijk gaan deze momenten zich uitbreiden. Langzaam . Afgewisseld met dat t weer mis gaat  en dan lijk je terug bij af, - maar dan ben je toch al wat verder dan waar je vandaan komt. 

Je bent niet "zo dom "  dat je dit over jezelf hebt afgeroepen  omdat je met ad bent gestopt en hoeft je niet schuldig te voelen oid. 
 
Stoppen met  ad  op zichzelf  kan op zichzelf al een n fikse  ontregeling veroorzaken en brengt  zn eigen problematiek teweeg bij de gebruiker. 

Sterkte!
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Mabel :   • Liesbethc47
Antwoord

#3

(01-11-2022, 17:13)Liesbethc47 schreef: Goedemiddag,
Ik wil mij graag even voorstellen en meteen herkenning zoeken. Ik heb nu voor de 3e keer in mijn leven een burnout die overgegaan is in een depressie..Ben zo dom geweest om in augustus 2021 te stoppen met mijn AD en na een stressvolle periode op mijn werk in mei weer behoorlijk teruggevallen. Weer gestart met AD maar slaat deze keer helaas niet aan. Loop bij Ggze en krijg advies: leuke dingen doen en afleiding zoeken maar ben nog te moe om te douchen en me aan te kleden. Kan de hele dag slapen en meestal klaart het in de late namiddag wat op. Pieker alleen maar als ik wakker ben en als het dan even weg is, denk is: is het nu over. Als je de ene kant op kunt denken, moet je toch ook de andere kant op kunnen denken. Zijn er hier lotgenoten die ook zo denken?

Hallo Liesbeth, 

Helemaal niet dom hoor. Het zit in de mens.. ik heb zelf gedokterd met mijn medicatie en direct een terugval gehad.

Inmiddels aan de derde verhoging omdat de oude dosis niet genoeg werkte. Misschien slaat een hogere dosis of andere ad wel aan. Als je heel diep zit is inderdaad van bed naar de bank verplaatsen eigenlijk al een overwinning of een boterham smeren en deze naar binnen kunnen werken. Leef van dag tot dag en stel jezelf een doel die niet al te hoog ligt. Morgen proberen van het bed naar de bank en misschien even douchen.. Lukt het niet, wees niet te streng voor jezelf. Morgen weer een dag. 

De andere kant op denken lijkt makkelijk maar als je depressief bent is alles toch al negatief en zwart.. simpel denken aan positieve dingen gaat dan niet. Althans, misschien bij anderen maar ik heb er zelf nog nooit van gehoord.

Sterkte en hopelijk laat je snel weten dat een kleine taak toch is gelukt.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Guido25 :   • Liesbethc47
Antwoord

#4

Welkom
Ik vind het niet dom dat je bent gestopt met je medicatie. Het had toch ook goed kunnen blijven gaan? 
Je zou het ook kunnen omdraaien, je hele leven medicatie blijven nemen zonder er weer vanaf proberen te komen kan toch ook dom zijn..

Wel vervelend dat je nu in deze situatie zit. 
Afleiding zoeken en leuke dingen doen is zo makkelijk nog niet als je helemaal op bent. Ik ken het gevoel dat zelfs douchen nog teveel is. Ik weet dat GGZ daar wel regelmatig mee komt, afleiding zoeken en dingen blijven doen.
Heb je  iets van praktische hulp? 

Sterkte!
Antwoord

#5

(01-11-2022, 17:13)Liesbethc47 schreef: Goedemiddag,
Ik wil mij graag even voorstellen en meteen herkenning zoeken. Ik heb nu voor de 3e keer in mijn leven een burnout die overgegaan is in een depressie..Ben zo dom geweest om in augustus 2021 te stoppen met mijn AD en na een stressvolle periode op mijn werk in mei weer behoorlijk teruggevallen. Weer gestart met AD maar slaat deze keer helaas niet aan. Loop bij Ggze en krijg advies: leuke dingen doen en afleiding zoeken maar ben nog te moe om te douchen en me aan te kleden. Kan de hele dag slapen en meestal klaart het in de late namiddag wat op. Pieker alleen maar als ik wakker ben en als het dan even weg is, denk is: is het nu over. Als je de ene kant op kunt denken, moet je toch ook de andere kant op kunnen denken. Zijn er hier lotgenoten die ook zo denken?

Hoi Liesbethc47,

Probeer de momenten waarbij het opklaart te koesteren en probeer daar zoveel mogelijk uit te halen.
Verder zou ik toch samen met je psycholoog of psychiater proberen te bespreken welke medicatie wel bij je zouden passen.

Laat je zeker niet afschepen door psychologen en psychiaters die zelf nooit een depressie hebben meegemaakt.
Want wat hun betreft geldt het spreekwoord "de beste stuurlui staan aan wal".

Veel sterkte toegewenst!!
Antwoord

#6

(01-11-2022, 23:35)Joy schreef: Hallo Joy,

Bedankt voor jouw snelle reactie..Gelukkig heb ik veel praktische hulp van mijn man die dag en nacht voor mij klaarstaat. Ik heb 1 x per week gesprek met psychiatrisch verpleegkundige en levert weinig tot niets op. Als ik pieker moet ik roepen: hoe stop maar dat werkt natuurlijk niet. Ga.nu weer proberen cursus Grip op je depressie te volgen. Hoop dat ik de kracht op kan brengen erheen te gaan want weggaan en visite ontvangen kost me zoveel energie. Sinds kleine week ophoging AD en kom met behulp van oxazepam de dag door. Meestal gaan de avonden iets rustiger..


Welkom
Ik vind het niet dom dat je bent gestopt met je medicatie. Het had toch ook goed kunnen blijven gaan? 
Je zou het ook kunnen omdraaien, je hele leven medicatie blijven nemen zonder er weer vanaf proberen te komen kan toch ook dom zijn..

Wel vervelend dat je nu in deze situatie zit. 
Afleiding zoeken en leuke dingen doen is zo makkelijk nog niet als je helemaal op bent. Ik ken het gevoel dat zelfs douchen nog teveel is. Ik weet dat GGZ daar wel regelmatig mee komt, afleiding zoeken en dingen blijven doen.
Heb je  iets van praktische hulp? 

Sterkte!
Antwoord

#7

Fijn dat je wel veel praktische hulp van je man ervaart.
De situatie zal ook voor hem niet makkelijk zijn denk ik.
Antwoord

#8

Hoi allemaal, leuk jullie te ontmoeten! mijn naam is Ava (niet mijn echte naam) en ben nieuw op dit forum. Ik ben 18 jaar oud en woon in Utrecht. 

Ik had een erg wobbelige opvoeding sinds dat ik klein was.

Mijn moeder en vader komen uit Congo-Brazzaville. Ze vluchtten want het was er niet meer veilig door corruptie, oorlog.
Ik heb een zus en een broer, allebei ouder dan ik. 
Mijn familie had het niet bepaald breed.
Samen hebben wij in verschillende huizen moeten trekken omdat wij niet op tijd de huur konden betalen. Ook in mijn vaders auto terwijl mijn moeder hoogzwanger was van mijn zus. We hebben ook bij mijn oom moeten blijven voor een tijdje want we hadden geen eten, water, of licht in ons huis. 
Na een paar jaar hoorde ik dat ik werd misbruikt door mijn oom als klein meisje. 
Mijn moeder en vader accepteerde dit niet, en we zijn gelijk vertrokken. Mijn ouder vroegen asiel aan voor ons wat een heel lang traject was. Toen we eindelijk een plekje hadden, waren we heel blij maar we zaten wel gepropt op een andere familie. We zochten ook in die tijd naar een ander huis. Toen alles rond was trokken we erin. Na een tijdje meldde mijn ouders me aan bij een school dicht bij huis. 
Omdat ik een donkere huidskleur heb werd ik aap, strontvlek genoemd, ook dat ik ziektes “overbracht” doordat ik die huidskleur heb.
Ik trok me er eerst niks van aan en dacht dat het naarmate de tijd verstreek overging, maar nee. Mensen begonnen ook racistische tekeningen op mijn jas en elke stoel waar ik zat te plakken. Ik werd ook overal van buiten gesloten en ze zeiden dat ik stink of dat ik me niet was. Ik had ook niemand waarbij ik terecht kon komen, ook mij ouders niet want ze vertelden mij dat ik t gewoon moest opzuigen en me niet moet laten kennen. Ik probeerde het steeds totdat ik op een moment echt brak. Ik begon ook onregelmatig te eten en drinken rond die tijd, want er werden ook opmerkingen over mijn gewicht naar mijn hoofd geslingerd. Mijn gewicht zakte erg in korte tijd en ik werd met elke dag zwakker en zwakker. Ik begon mijn ouders te smeken voor huid producten/zeepjes die je huid bleken om lichter te zijn. Op dat moment was ik echt wanhopig en wilde ik niks liever dan net als de rest zijn. Ik begon ook met skin picking wat zwarte plekjes en littekens heeft achtergelaten, plus die producten er nog bij. Die producten verbrandde mijn huid op mijn gezicht. ik keek in de spiegel en voelde me een monster, een misbaksel, een nul, niet mooi. Ik wou niet meer naar buiten gaan uit angst van dat mensen staren naar mij en opmerkingen hebben over mijn uiterlijk. Als ik wel naar buiten moest, dan had ik een sjaal en dikke jas aan die mijn gezicht en armen bedekte (self harm littekens). Voor mij was mijzelf pijn doen de enige uitweg. Mijn mama bracht me naar artsen en dokters. En die constateerde dat ik op jonge leeftijd PTSD, en depressie/anxiety heb ontwikkeld. Dat kwam aan als een harde klap voor iedereen want ik was goed met verbergen waar ik elke dag doorheen ging. Ik lachte elke dag, was opgewekt en blij. Maar niemand wist dat ik mijzelf elke dag in slaap huilde. Dat ik mezelf uitstorf. Dat ik mijzelf zo erg haatte. Mijn familie had hun kleine blije meisje niet meer.

Zijn er mensen die zich hierin herkennen? 
En bedankt voor het lezen van mijn eerste stukje.

- Ava
Antwoord

#9

(07-11-2022, 11:25)lonelychild__ schreef: Hoi allemaal, leuk jullie te ontmoeten! mijn naam is Ava (niet mijn echte naam) en ben nieuw op dit forum. Ik ben 18 jaar oud en woon in Utrecht. 

Ik had een erg wobbelige opvoeding sinds dat ik klein was.

Mijn moeder en vader komen uit Congo-Brazzaville. Ze vluchtten want het was er niet meer veilig door corruptie, oorlog.
Ik heb een zus en een broer, allebei ouder dan ik. 
Mijn familie had het niet bepaald breed.
Samen hebben wij in verschillende huizen moeten trekken omdat wij niet op tijd de huur konden betalen. Ook in mijn vaders auto terwijl mijn moeder hoogzwanger was van mijn zus. We hebben ook bij mijn oom moeten blijven voor een tijdje want we hadden geen eten, water, of licht in ons huis. 
Na een paar jaar hoorde ik dat ik werd misbruikt door mijn oom als klein meisje. 
Mijn moeder en vader accepteerde dit niet, en we zijn gelijk vertrokken. Mijn ouder vroegen asiel aan voor ons wat een heel lang traject was. Toen we eindelijk een plekje hadden, waren we heel blij maar we zaten wel gepropt op een andere familie. We zochten ook in die tijd naar een ander huis. Toen alles rond was trokken we erin. Na een tijdje meldde mijn ouders me aan bij een school dicht bij huis. 
Omdat ik een donkere huidskleur heb werd ik aap, strontvlek genoemd, ook dat ik ziektes “overbracht” doordat ik die huidskleur heb.
Ik trok me er eerst niks van aan en dacht dat het naarmate de tijd verstreek overging, maar nee. Mensen begonnen ook racistische tekeningen op mijn jas en elke stoel waar ik zat te plakken. Ik werd ook overal van buiten gesloten en ze zeiden dat ik stink of dat ik me niet was. Ik had ook niemand waarbij ik terecht kon komen, ook mij ouders niet want ze vertelden mij dat ik t gewoon moest opzuigen en me niet moet laten kennen. Ik probeerde het steeds totdat ik op een moment echt brak. Ik begon ook onregelmatig te eten en drinken rond die tijd, want er werden ook opmerkingen over mijn gewicht naar mijn hoofd geslingerd. Mijn gewicht zakte erg in korte tijd en ik werd met elke dag zwakker en zwakker. Ik begon mijn ouders te smeken voor huid producten/zeepjes die je huid bleken om lichter te zijn. Op dat moment was ik echt wanhopig en wilde ik niks liever dan net als de rest zijn. Ik begon ook met skin picking wat zwarte plekjes en littekens heeft achtergelaten, plus die producten er nog bij. Die producten verbrandde mijn huid op mijn gezicht. ik keek in de spiegel en voelde me een monster, een misbaksel, een nul, niet mooi. Ik wou niet meer naar buiten gaan uit angst van dat mensen staren naar mij en opmerkingen hebben over mijn uiterlijk. Als ik wel naar buiten moest, dan had ik een sjaal en dikke jas aan die mijn gezicht en armen bedekte (self harm littekens). Voor mij was mijzelf pijn doen de enige uitweg. Mijn mama bracht me naar artsen en dokters. En die constateerde dat ik op jonge leeftijd PTSD, en depressie/anxiety heb ontwikkeld. Dat kwam aan als een harde klap voor iedereen want ik was goed met verbergen waar ik elke dag doorheen ging. Ik lachte elke dag, was opgewekt en blij. Maar niemand wist dat ik mijzelf elke dag in slaap huilde. Dat ik mezelf uitstorf. Dat ik mijzelf zo erg haatte. Mijn familie had hun kleine blije meisje niet meer.

Zijn er mensen die zich hierin herkennen? 
En bedankt voor het lezen van mijn eerste stukje.

- Ava

Beste Ava,

Ik ben alleen lid geworden om op jou te reageren. Waar je het over hebt is racisme en het bestaat in alle culturen. Ik ben opgegroeid als enige kleurling in een blank dorp. Nu als volwassene, loop ik als enige kleurling met mijn hond in een park waar alleen niet-kleurlingen komen. En ik heb het gemerkt! Ik ben de meest aangepaste hondenwandelaar die je kan voorstellen; hou mijn hond aan de lijn, ruim de stront op etc. etc. Maar er zijn er altijd die een excuus zoeken om  op je te pikken. Toen ik nog ene (grote) vriend had hielden ze hun mond dicht maar nu ik alleen ben merk ik dat vooral bepaalde types me uitdagen. LAAT JE NIET KENNEN WANT DAN HEBBEN ZE GEWONNEN. Je bent mooi en goed zoals je bent en degenen die op je pikken doen dat vanwege hun eigen frustraties. Probeer daar boven te staan. Maak je huid donkerder in plaats van lichter, draag de kleuren van je cultuur, wees trots op de hartstochtelijke vrouw die je bent. Draag de symbolen die je verkiest, leer uit te stralen dat je mooi bent met je cultuur en uiterlijk zonder agressief en bitter te worden. Zelfs al wordt je in het openbaar vernederd; als je sterk bent in geest en ziel, dan kan niemand je overwinnen.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Depressie Started by Xavier
8 Replies - 413 Views
27-03-2024, 10:37
Laatste bericht: Sann
11-02-2024, 22:53
Laatste bericht: Mabel
22-01-2024, 00:06
Laatste bericht: Joy
07-12-2023, 00:14
Laatste bericht: Mabel
20-11-2023, 02:13
Laatste bericht: Mabel
05-10-2023, 20:47
Laatste bericht: Sander45
  Depressie eenzaamheid Started by Marc108
4 Replies - 498 Views
02-09-2023, 13:59
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Postpartum depressie Started by Liefie
3 Replies - 416 Views
19-08-2023, 22:56
Laatste bericht: Joy
28-05-2023, 13:00
Laatste bericht: Wandelaar
27-03-2023, 19:03
Laatste bericht: Jarno



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)