Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   
Peiling: Gebruik je een pammetje om rustig te blijven?
Ja
Nee
[Resultaten weergeven]
 
Opmerking: dit is een openbare peiling; andere gebruikers kunnen zien waarop u hebt gestemd.

 

Ben naar de haaien door medicatie en relatie... leve de depressie


#1

Jongens, ik weet het echt niet meer! Ben niet zo hoopvol meer. Ik twijfel of ik dit aankan. Vooral omdat ik het in mijn kop niet rustig krijg.
Mijn vriend zegt nu dat ie geen romantische liefde meer voor me voelt, al sinds de depressie vorig jaar bij mij begon. Mijn depressie was weg in mei/juni, en toen begon het benzodrama. De Lorazepam die ik kreeg om de depressie op te vangen, maakt me nu doodziek. Fysiek en psychisch is het loodzwaar.

Mijn 'vriend' wil er verder helemaal voor me zijn en onze vriendschap is zo ongelooflijk goed. Maar ergens in mij ben ik in paniek. Ik kan dit niet aan. Dit zorgde voor drie vreselijke dagen. Gisteren kon ik alleen maar huilen, stoppen, weer huilen, de hele nacht daarvoor zeer zeer slecht geslapen. Ik zat steeds half in een paniekaanval,  ik wil niet meer eten of drinken, moet mezelf dwingen, mijn ouders helpen daarbij. Voordat ik gisteren ging slapen weer met mijn vriend gesproken  en kon rustig slapen, was ook kapot natuurlijk, maar bij het wakker worden direct overspoeld met de spanning en trillend lijf en trillende spiertjes.  De stress die er in mijn kop komt doordat hij eerlijk met me sprak, triggert lijkt wel een hoop negatieve reacties. ( de reactie op verminderende medicatie in mijn lichaam geeft dus deze klachten, maar de stress maakt het erger).


Vandaag kan ik niks verdragen en ik blijf maar momenten hebben dat ik ga kokhalzen als ik even rondloop. Mijzelf afleiden lukt bijna niet, omdat mijn hoofd in een soort superfocus naar mijn vriend uitgaat, of anders alleen maar negatief denkt dat mijn leven eraan is. Wat ook zo is helaas. Ik kan even niet bij de dag leven, gewoon in het hier en nu zijn, en dat is precies wat je moet doen. Alleen vandaag bestaat en die moet je overleven zoals die dag zich aandient. De zon die schijnt en achter wolken verdwijnt en het licht in de kamer wisselt maakt me gek, mijn ouders die geluid maken en dingen doen  kan ik niet verdragen, met de deken op de bank en fleece vest aan en dikke sokken anders heb ik het koud. Vanmorgen pap gedronken, vanmiddag 1 boterham en 1 kracker gegeten. Nu een smoothie. Het is te weinig. Vandaar misschien ook de kou. Ik kan mezelf afleiden door nu te schrijven, en zodra ik stop, denk ik aan mijn vriend en voel ik de paniek opkomen en de pijn. Ik kan nu niet rouwen, ik kan alleen maar flippen. Mijn lichaam wil niet meer. Mijn telefoon staat op stil want ik schiet tegen het plafond als ie piept.

Nog meer slecht nieuws: voordat ik de depressie kreeg in okt '16, had ik me in febr '16 al ingeschreven voor een therapie omdat ik uit een relatie van 20 jaar kwam met een narcist en daarnaast heel strikt en christelijk ben opgevoed en dat zat mij in de weg. Gisteren kreeg ik eindelijk een telefoontje voor een intake, maar omdat ik zo naar de haaien ben met door de benzo's zit dat er voorlopig niet in. Zou dan elke week voor 9 mnd therapie krijgen om alle shit te verwerken en mijn gedachten en reacties weer gezond te krijgen. Heb ik dus zo lang op gewacht, zo lang voor gevochten, zware depressie van overleefd, en nu kan ik de therapie die me zou kunnen helpen niet volgen, omdat ik lichamelijk en geestelijk in de benzo grot zit. Als ik hier mocht vloeken dan deed ik het.....

Het zal ook de stress zijn van de relatie misschien, maar
feit blijft dat ik het zo bijna niet meer verdraag. Ergens wil ik dat dit allemaal gewoon stopt... ik ben niet gemaakt voor dit leven :-(
Dat ik jullie kan schrijven hier, helpt wel een beetje. Zet het een beetje op een rijtje en jullie weten tenminste grotendeels ook echt hoe het is.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#2

Hallo Liz,

Ontzettend naar voor dat jij je zo ziek voelt. Hoop dat afbouwen snel wat minder klachten gaat geven.

Dan jouw vriend, hij is dus eerlijk geweest en jullie hebben een paar goede gesprekken gevoerd.
Klinkt misschien lullig maar dat is dus wat het vandaag is. Accepteren Liz! Laat dat nu even los.
Bovendien wil hij er nog dolgraag voor je zijn nietwaar?

Maar daar zit de kern misschien niet Liz. Je hebt 20 jaar onder een soort juk geleefd met jouw vorige partner. Dat doet wat met een mens. Het kan zijn dat jij je stevig bent gaan vast klampen aan je huidige vriend. Je angst en paniek lijkt voort te komen uit jouw gevoel dat je er nu helemaal alleen voor staat. Misschien wel voor het eerst. Voor een deel klopt dit ook nietwaar? Je hebt eigenlijk geen mensen om je heen waar je echt jouw ei kwijt kan. Eigenlijk niemand waarbij jij je geborgen kunt voelen. Logisch dat dan de stress uit je oren stroomt. Je zenuwen liggen letterlijk open.
Is de tijd niet gekomen Liz dat je moet gaan leren zelf te leven. Op weg gaan om een sterke onafhankelijke vrouw te worden die prima in staat is een tijdje het leven zonder partner te leven?
Als je dit met me eens zou zijn moet je dan niet die intake, ziek of niet, met beide handen aangrijpen? Moet jij jezelf niet oprichten met een soort nieuwe kracht? Nu is het klaar, nu ben ik aan de beurt!!
Laat van mij part een taxi voorrijden en laat je in een rolstoel naar binnen rijden, maar ga naar die intake!!
Gooi daar alles eruit, speel open kaart, draag er zorg voor dat je naar jouw tevredenheid gehoord wordt.
Dat zou ik je vandaag toe wensen Liz.

Dan die stress en spanning. Als ik mij onrustig, ongedurig, gespannen voel grijp ik tegenwoordig niet meer naar een fles maar naar een CD.
Dan zit ik in mijn stoel en luister naar de opdrachten van mijn oude mindfulness leraar. Heb je dat wel eens gedaan? Na een 1/2 half uurtje hang ik dan veel meer ontspannen in mijn stoel. Vervolgens ga ik een half uur de tuin in, vogeltjes kijken. Kortom ik onderneem actie en kies dat wat me helpt. Wat helpt jou Liz? Met welk hulpmiddel laat jij die spanning afvloeien?

Kortom word boos of verbeten of dat wat voor jou helpt en kom van die bank. Richt je op! Hervind je kracht!

Hoor graag van je.

Groetjes,  Bert
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Bert :   • Liz is fighting
Antwoord

#3

(04-08-2017, 22:01)Bert schreef: Hallo Liz,

Ontzettend naar voor dat jij je zo ziek voelt. Hoop dat afbouwen snel wat minder klachten gaat geven.

Dan jouw vriend, hij is dus eerlijk geweest en jullie hebben een paar goede gesprekken gevoerd.
Klinkt misschien lullig maar dat is dus wat het vandaag is. Accepteren Liz! Laat dat nu even los.
Bovendien wil hij er nog dolgraag voor je zijn nietwaar?

Maar daar zit de kern misschien niet Liz. Je hebt 20 jaar onder een soort juk geleefd met jouw vorige partner. Dat doet wat met een mens. Het kan zijn dat jij je stevig bent gaan vast klampen aan je huidige vriend. Je angst en paniek lijkt voort te komen uit jouw gevoel dat je er nu helemaal alleen voor staat. Misschien wel voor het eerst. Voor een deel klopt dit ook nietwaar? Je hebt eigenlijk geen mensen om je heen waar je echt jouw ei kwijt kan. Eigenlijk niemand waarbij jij je geborgen kunt voelen. Logisch dat dan de stress uit je oren stroomt. Je zenuwen liggen letterlijk open.
Is de tijd niet gekomen Liz dat je moet gaan leren zelf te leven. Op weg gaan om een sterke onafhankelijke vrouw te worden die prima in staat is een tijdje het leven zonder partner te leven?
Als je dit met me eens zou zijn moet je dan niet die intake, ziek of niet, met beide handen aangrijpen? Moet jij jezelf niet oprichten met een soort nieuwe kracht? Nu is het klaar, nu ben ik aan de beurt!!
Laat van mij part een taxi voorrijden en laat je in een rolstoel naar binnen rijden, maar ga naar die intake!!
Gooi daar alles eruit, speel open kaart, draag er zorg voor dat je naar jouw tevredenheid gehoord wordt.
Dat zou ik je vandaag toe wensen Liz.

Dan die stress en spanning. Als ik mij onrustig, ongedurig, gespannen voel grijp ik tegenwoordig niet meer naar een fles maar naar een CD.
Dan zit ik in mijn stoel en luister naar de opdrachten van mijn oude mindfulness leraar. Heb je dat wel eens gedaan? Na een 1/2 half uurtje hang ik dan veel meer ontspannen in mijn stoel. Vervolgens ga ik een half uur de tuin in, vogeltjes kijken. Kortom ik onderneem actie en kies dat wat me helpt. Wat helpt jou Liz? Met welk hulpmiddel laat jij die spanning afvloeien?

Kortom word boos of verbeten of dat wat voor jou helpt en kom van die bank. Richt je op! Hervind je kracht!

Hoor graag van je.

Groetjes,  Bert

Deze spanning is medicinaal geinduceerd. Mijn emoties zijn soms rustig soms niet. Mensen die nooit een depressie hadden, krijgen deze door de afbouw en ook zo met de paniekaanvallen. Mensen die alleen maar last hadden van te stijve spieren, zijn nu helemaal naar de haaien op dezelfde manier als ik. Deze klachten zijn niet psychosomatisch. Bij de minste verandering word ik dood ziek. En  ook nu ik niet verander ben ik dagen beterend en dagen weer doodziek. Dat op en neer gaan, kan nog maanden tot jaren doorgaan, na de laatste mg rotzooi.

Wat je zegt over me vastklampen aan mijn vriend is waar. Tegelijk is het ook echt een heel bijzondere man. Een Nelson Mandela.... je zal denken dat ik overdrijf omdat ik zo gek op hem ben, maar iedereen die met hem in aanraking komt is onder de indruk van wie hij is. Daarom doet het me ongelooflijk veel. Ik moet het loslaten ja. Maar weet nog niet precies hoe. De tijd zal het leren. Had ik wat meer rust in mijn lijf dan kon ik mezelf ook makkelijker afleiden misschien.

Mindfulness of yoga is wel iets waar ik over zit te denken. Het maakt bewezen stofjes aan die kunnen helpen bij het herstel van mijn hersenen en zenuwen.  We zullen zien wanneer ik dat kan oppakken.  Ik sprak met mensen die het soms weken of maanden niet kunnen en dan ineens wel weer. Ook andersom komt voor, weken lang nog kunnen werken/ fietsen/ lopen .... maar die ook steeds beperkter worden. Maar er is hoop, want de overlevenden van dit traject zijn er ook en die getuigen van genezing en van een lange tijd die nodig is van herstel, maar dat het wel komt. Daar houd ik me dan maar aan vast. Ben nu wel even nog te bang voor de verlaging van de dosis, dus ik wacht nog even.

Mocht ik wat chaotisch schrijven of anders worden soms dan voorheen, dan weet je hoe het komt. De hersenen kunnen soms prima denken, andere dagen is het echt pet. Dan is alles vermoeiend en stress gevend. Vandaag kan ik ook niks aan input verdragen. Zelfs puzzelen geeft me stress. De wind op mijn huid was een chaotische prikkel in mijn brein. Ben toch wel  30 min buiten gebleven en doorgezet. weet niet waarom en of het helpt, maar het klinkt gezond.

Okay, genoeg voor nu... Thanks Bert! Fijn dat we er af en toe voor elkaar kunnen zijn. Dat is dan het mooie aan het delen van smart.

Liz


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Depressie is.... Started by Enine
11 Replies - 768 Views
20-11-2023, 10:02
Laatste bericht: Jarno
  Diagnose en depressie Started by Marcharid
2 Replies - 341 Views
15-08-2023, 10:34
Laatste bericht: Joy
02-08-2023, 10:19
Laatste bericht: Liefde+Hoop
27-06-2023, 15:33
Laatste bericht: Mabel
  Medicatie? Of zelf doen Started by Liefde+Hoop
8 Replies - 1,041 Views
27-03-2023, 17:49
Laatste bericht: Joy
  Depressie? Started by Tiek003
3 Replies - 523 Views
01-03-2023, 20:43
Laatste bericht: Liesbethc47
  Depressie Started by Thijs__
2 Replies - 447 Views
03-02-2023, 13:29
Laatste bericht: Mabel
22-10-2022, 17:16
Laatste bericht: Fae
22-10-2022, 16:38
Laatste bericht: Fae
24-04-2022, 07:36
Laatste bericht: Mabel



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)