Bel je wel eens een (hulp)nummer?

Hulplijnen werken voor mij meer als afleiding.  Hoewel ze me ook voornamelijk irriteren , dat gelul over 'heb je al eens hulp gezocht en weet je behandelaar dit ook? En hoe komt het dat de behandelingen niet werken? ' 
Repeat, repeat, repeat  etc 
Men kent me niet en inhoudelijk is het waardeloos. Vaak is het ook nog via een chat wat ook extra vertroubeling  en vertraging oplevert. 

Tot mn oxazepam oid etc werkt kan ik me daarmee dan bezig houden,  en zelfs vaag nog het idee hebben 'iets er aan  gedaan te hebben.' 
Op die manier Ik kan het me dwingen 'normaal te doen' en even uit de paniek  stappen.  Irritatie, stom getyp,  vertwijfeling en verbouwereerd heid neemt het over van tomeloze angst.

Dat is dan mischien de zin van sommige hulplijnen. 

En heel soms tref je iemand die wel op n goeie frequentie kan insteken , en waar je iets aan hebt. 
Maar dan heb ik het niet over n ggz crisisdienst, daar heb ik nog nooit n goede ervaring mee gehad, persoonlijk als wel zijdelings .  
Die  ( beperkte) ervaringen heb ik alleen bij de depressielijn en de luisterlijn.

Liefs