Hoi iedereen,

graag eens jullie mening over het volgende?

Ik zit sinds kort op een nieuwe job en ik heb vaak nogal eens de neiging om mensen te snel in vertrouwen te nemen. Achter heb ik hier dan weer spijt van en schaam ik mij zo erg om bepaalde zaken die ik heb gezegd.

Zo heb ik onlangs mijn collega in vertrouwen genomen over het feit dat het in mijn relatie (7 jaar samen) even niet zo goed gaat en dat ik in frustratie tegen haar heb gezegd dat ik op een ander zou gaan als het niet zou beteren en zo van die zaken... Uiteraard niet ok wat ik heb gezegd en heb hier ook al lang spijt van. Ondertussen tussen mij en mijn vriendin alles in orde. Maar nu zit ik met de ongelooflijke schaamte naar die collega toe. Waarom heb ik dat willen vertellen. En nu gaat die collega misschien denken dat ik vreemd ga. En ik analyseer het gesprek opnieuw omdat ik niet meer weet wat ik nu juist exact heb gezegd. Misschien heb ik wel laten vallen dat ik mijn vriendin echt heb bedrogen? (wat ik mij niet kan voorstellen dat ik dat heb gezegd) maar op de duur weet ik het niet meer.

Ik heb hem wel laten verstaan dat ik uit frustratie een aantal zaken heb gezegd die ik niet meende. Zou hij nu echt verkeerde dingen denken van mij? En waarom trek ik mij dit zo hard aan?

Hoi iedereen,

graag eens jullie mening over het volgende?

Ik zit sinds kort op een nieuwe job en ik heb vaak nogal eens de neiging om mensen te snel in vertrouwen te nemen. Achter heb ik hier dan weer spijt van en schaam ik mij zo erg om bepaalde zaken die ik heb gezegd.

Zo heb ik onlangs mijn collega in vertrouwen genomen over het feit dat het in mijn relatie (7 jaar samen) even niet zo goed gaat en dat ik in frustratie tegen haar heb gezegd dat ik op een ander zou gaan als het niet zou beteren en zo van die zaken... Uiteraard niet ok wat ik heb gezegd en heb hier ook al lang spijt van. Ondertussen tussen mij en mijn vriendin alles in orde. Maar nu zit ik met de ongelooflijke schaamte naar die collega toe. Waarom heb ik dat willen vertellen. En nu gaat die collega misschien denken dat ik vreemd ga. En ik analyseer het gesprek opnieuw omdat ik niet meer weet wat ik nu juist exact heb gezegd. Misschien heb ik wel laten vallen dat ik mijn vriendin echt heb bedrogen? (wat ik mij niet kan voorstellen dat ik dat heb gezegd) maar op de duur weet ik het niet meer.

Ik heb hem wel laten verstaan dat ik uit frustratie een aantal zaken heb gezegd die ik niet meende. Zou hij nu echt verkeerde dingen denken van mij? En waarom trek ik mij dit zo hard aan?

Scorpius

Misschien is het eenvoudigste om aan je collega op een geschikt moment gewoon als mededeling te laten weten dat het moeilijk was maar nu gelukkig weer beter gaat in je relatie. Dat is toch iets dat iedereen wel meemaakt? En nadat zij daar al of niet even op reageerde het gesprek zachtkens op een ander onderwerp brengen. 
En inderdaad zulke onderwerpen beter met vrienden bespreken of als de relatie met collega’s wat verder ontwikkeld is.
Ik snap wel dat tegen relatief vreemden het soms makkelijker praten is. Maar als je er achteraf spijt van hebt dan zou ik er wat minder snel mee komen voortaan lijkt me.
Het ligt er ook aan of de collega op haar beurt ook vertrouwelijk werd. Maar je mag je ook afvragen of zo een diepe uitwisseling wenselijk is als je elkaar nog niet goed kent. Een collega ontwijken als het ongemakkelijk voelt is een niet te onderschatten dagelijjks ongemak immers!

En hoe omgaan met het gevoel van die eeuwige spijt? Ik heb het gevoel dat alles verkloot is en dat het mijn naam is gemaakt... Ik zit er zo van in de put...

Is het iets dat gaan slijten? Ik blijf overal altijd spijt van hebben en leef voortdurend in het verleden... Dit terwijl mijn partner zo optimistisch is en alles veel leuker bekijkt.

Ik heb hier in dit geval een inschattingsfout gemaakt om dit tegen een collega te zeggen... Als ik het rationeel bekijk weet ik wel dat dit niet het einde van de wereld is maar zo voelt het wel...

Iemand die me kan helpen dit te relativeren?

Je vult de gedachten van jouw collega in. Terwijl hij waarschijnlijk gedacht heeft: 'wat vervelend dat die relatie even niet zo lekker loopt". Probeer het eens om te draaien: als hij jou dit verteld had, wat zou jij dan denken?