Tja, 

Onze baan/ inspanning is de worsteling met het onzelf en het leven waar we inzitten.   Dat is soms 24/7 onbetaald , statusloos en ongezien en ongevraagd werk. En zeker ongewaardeerd.

Als je verder nooit of amper word aangeraakt , hoe luxe of extra  is het dan ?  Verdien je dat enkel als je werkt , aanrakiing ,. Aanraking is eigenlijk gewoon n behoefte en geen beloning  of iets wat je moet verdienen.  Kijk naar apen met hun gevlooi. Kinderen die nooit worden aangeraakt,  daar gaat  het vaak  niet helemaal goed mee .
 Mensen nenen dieren om  mee te knuffelen. 
 
Er zijn zelfs therapeutische massages die via de aanvullende verzekering worden vergoed.  
De huid is ook een orgaan . Er worden stoffen aangemaakt door aanraking .  
In india en thailand is het n stuk normaler , dus zal het mischien nog cultureel zijn ook. 

Itja luxe, extra , ik ga bij voorbeeld nooit naar de kapper, ik doe dat zelf en ik koop amper nieuwe kleding . Keuze hoor.  Ik geloof niet dat al die mensen die dat  massaal wel doen dat als luxe beschouwen.   Het is ook maar hoe je ernaar kijkt. 

Als ik nooit word aangeraakt voel ik me 'verschraalt'   

Liefs!

Je hebt helemaal gelijk…

Het is hier deels opvoeding om wel te investeren in kleding maar niet in massages. Ik ben in mijn hele volwassen leven (of zelfs sinds tienertijd) niet gewend om aangeraakt te worden. Af en toe een scharrel maar niets langdurigs. Misschien is af en toe een massage wel prettig omdat er dan ook geen liefdesgedoe bij ‘hoeft’.

Je hebt helemaal gelijk…

Het is hier deels opvoeding om wel te investeren in kleding maar niet in massages. Ik ben in mijn hele volwassen leven (of zelfs sinds tienertijd) niet gewend om aangeraakt te worden. Af en toe een scharrel maar niets langdurigs. Misschien is af en toe een massage wel prettig omdat er dan ook geen liefdesgedoe bij ‘hoeft’.

ik herken wat je zegt Feline  ik ben ook niet gewend in mijn volwassen leven aangeraakt te worden ja een keer een scharrel en dat ik al heel lang geleden kan het mij bijna niet meer herinneren

Hier tijdens het weekend weg gaat een massage niet meer lukken. Maar ik kan thuis wel eentje nemen op korte termijn.

Iets wat regelmatig bij mij heen en weer slingerd;  
soms ben ik er blij mee dat ik alleen mezelf in huis heb (oké, en wat klein harige huisgenootjes) 
ik kan veelal doen en laten hoe ik wil, er hoeft geen rekening gehouden met gevoelens en dingetjes van een wederhelft/kids/huisgenoot.. en  óók wel vaak fijn; er hoeft ook niemand rekening te houden met mij!  Als ik boos/verdrietig/lui/prikkelbaar ben dan kan ik gewoon in m'n torentje zitten en heeft niemand last van mij en ik ook niet van ander pratend/voelend leven.

Maar met momenten zou ik het toch zo fijn vinden als er wel iemand is,   dan het liefst in de vorm van een beschermende man die op dat moment even kan uitstralen dat hij heel de wereld aankan en mij gewoon even een knuffel kan geven, ik m'n hoofd even op zijn schouders kan leggen en ik het gevoel heb dat ik het niet alleen hoef te doen maar er even voor me gezorgd word.  Geen verwachting waaraan ik allemaal zou moeten voldoen of hoe ik me zou moeten voelen. Het komt allemaal goed.


Vanavond heb ik weer even zo'n momentje...
Afgelopen tijd is er voor mijn gevoel een hoop aan de hand geweest en vooral het weekend was voor mij weer een emotioneel heftig weekend.   Nu maar weer even wat meer rust creëren... 

En waarschijnlijk ben ik komend weekend dan weer opgelucht en blij dat ik alleen mezelf heb, en dat ik geen rekening hoef te houden en er ook geen rekening gehouden hoeft met mij

Hoi Joy,

Ik ken je gevoel van het alleen zijn het is verschikkenlijk.
Zelf ben ik al jaren en jaren alleen, ik woon nog wel thuis en heb familie maar ja daar kun je ook niet alles tegen zeggen/ vertellen.

Zelf ben ik niet goed in sociaal contact, nooit geweest ook dus ik heb nooit echt de liefde van iemand gekend, of de echte vriendschap van iemand die ook daadwerkenlijk intresse toonde in mijn leven/ hoe je bent etc.

Je bent niet alleen! veel sterkte.