Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Alleen..


#1

Iets wat regelmatig bij mij heen en weer slingerd;  
soms ben ik er blij mee dat ik alleen mezelf in huis heb (oké, en wat klein harige huisgenootjes) 
ik kan veelal doen en laten hoe ik wil, er hoeft geen rekening gehouden met gevoelens en dingetjes van een wederhelft/kids/huisgenoot.. en  óók wel vaak fijn; er hoeft ook niemand rekening te houden met mij!  Als ik boos/verdrietig/lui/prikkelbaar ben dan kan ik gewoon in m'n torentje zitten en heeft niemand last van mij en ik ook niet van ander pratend/voelend leven.

Maar met momenten zou ik het toch zo fijn vinden als er wel iemand is,   dan het liefst in de vorm van een beschermende man die op dat moment even kan uitstralen dat hij heel de wereld aankan en mij gewoon even een knuffel kan geven, ik m'n hoofd even op zijn schouders kan leggen en ik het gevoel heb dat ik het niet alleen hoef te doen maar er even voor me gezorgd word.  Geen verwachting waaraan ik allemaal zou moeten voldoen of hoe ik me zou moeten voelen. Het komt allemaal goed.


Vanavond heb ik weer even zo'n momentje...
Afgelopen tijd is er voor mijn gevoel een hoop aan de hand geweest en vooral het weekend was voor mij weer een emotioneel heftig weekend.   Nu maar weer even wat meer rust creëren... 

En waarschijnlijk ben ik komend weekend dan weer opgelucht en blij dat ik alleen mezelf heb, en dat ik geen rekening hoef te houden en er ook geen rekening gehouden hoeft met mij
Antwoord

#2

Hetkenbaar Joy ! 

Samen zijn lijkt ne ook problematisch met alle verwachtingen ..  Maar stel dat het gewoon oké  is, veilig en dat je zelfs mag schuilen en leunen als nodig , lijkt me dat super ! 
Ik betwijfel of ik het ooit ga meemaken   echter. 

Liefs!
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Mabel :   • Joy
Antwoord

#3

Herkenbaar Joy. Ik zou het ook prettig vinden om samen te kunnen eten, dat iemand zegt dat het lekker is, of vies, maar dat je in ieder geval een soort etenstijd kunt aanhouden en iemand hebt om tegen te praten. 

Ook s ochtends, dat je tegen iemand kunt praten. 

En inderdaad iemand die er gewoon IS als je iets te vertellen hebt. Dat je niet een vriendin moet bellen ofzo of een forum zoeken om te schrijven (hoewel dat ook prettig is) maar een soort automatische interesse. Niet eerst bedenken of degene die je gaat bellen wel tijd heeft, of je niet iets belangrijks vergeten bent zoals een verjaardag of dat diegene op vakantie is... wat je aan de ander moet vragen waar het de laatste keer over ging... en dan denk je laat maar, dat kost te veel energie. 

Maar dit is vanuit mijzelf. Ik kan er niet zo goed meer tegen, dat alleen zijn. Terwijl ik dat hele lange tijd wel gekund heb.
Antwoord

#4

Het lastige hier is ook dat ik het nooit gekend heb. Ik heb nooit een echte relatie gehad, ook omdat ik er niet aan toe was denk ik. Bang om 'door de mand te vallen' dat ik thuis niet zo gezellig ben als buitenshuis. Dat ik veel tijd nodig heb om bij te komen, liever niet naar allerlei verjaardagen ga, etc. 

En er is gewoon nooit iemand geweest die zei: Ik ga 100% voor je. Ik heb 10 maanden met X gedatet en wel die knusheid meegemaakt van samen op de bank, samen ontbijten etc. Maar X was aan de ene kant heel knus, aan de andere kant heel afstandelijk. Dus dat zat al die tijd niet goed en heeft mijn situatie ook geen goed gedaan. Behalve dat ik sindsdien dat knusse wel mis. 

Het was in Coronatijd dus ik hoefde ook niet allerlei vrienden te ontmoeten ofzo. Wat misschien toch al niet hoefde omdat het geen relatie was, althans voor hem was het absoluut geen relatie. 

Ik zou iemand willen tegenkomen die helemaal geen verwachtingen van mijn heeft. Dat ik gewoon de hele dag kan forummen en netflixen en dat hij er gezellig naast komt zitten. Maarja vind maar eens zo iemand.
Antwoord

#5

Mij lijkt vooral fijn als ik in mn geheel word geaccepteerd.  Dat het gewoon goed is met ook de onhebbelijkheden en eigenaardigheden. En dat je gewoon steun krijgt als nodig . (Waarschijnlijk is die beschikbaarheid en zekerheid al voldoende om het niet eens nodig is te hebben)  . 
Dat  lijkt me ( voor mij) n soort vanzelfsprekende solidariteit  - die  waarschijnlijk helemaal niet bestaat- of bij sommige mazzelaars . 
Maar als ik de hele tijd iets op moet houden , of maar weg moet houden om ergens aan te voldoen, dan nee , ben ik liever relatieloos. 

Groet!
Antwoord

#6

Ik snap wel wat je bedoelt. 

Ik vraag me ook wel eens af waar anderen met een psychische 'gebruiksaanwijzing' hun partner zijn tegengekomen. Of hadden ze al een partner voordat de ellende begon... maar die is dan toch wel gebleven...
Antwoord

#7

hoi hoi 

ik heb ook nog nooit echt een relatie gehad was te druk met werk en ik zag het bij mijn zus mijn ouders vonden ieder vriendje niks bij haar dus dacht dan maar niet 
ik mis het nu pas ben nu 45 en vind het wel jammer dat ik geen kinderen heb maar ja 

liefs J
Antwoord

#8
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 23-09-2021, 14:37 door Mabel.)

Nou Feline , 

Ik denk dat echt iedereen n gebruiksaanwijzing en zn dingen in gedrag en psyche heeft.  
Alleen zijn wij ermee uitgevallen, dwz belemmerd in deelnemen aan .... etcetc. Wij hebben er vooral last van in de manier waarop we naar onszelf zijn gaan kijken. 

Ik vrees dat we vooral aan zelfstigma lijden en onszelf als 'beschadigde goederen' of  zoiets  beschouwen.  En dat we uit schaamte onze kwetsbaarheid als n smet moeten verdoezelen, om dat we denken dat we anders ook hier niet aan bod komen. Richting  selffulfilling prophecy of why try etc.  

Maar hoeveel mensen hebben wel geen burn out, overspannen, slaapstoornis  ziekte,  vreemde seksuele neigingen,   verslavingsneigingen,  schulden, zaken die onder 'andere keuzes' vallen ,
Zogenaamd vroeg gepensioneerd etc etc 

Ik heb n arbeidsverleden en me soms wel erg verbaasd over gedragingen op de werkvloer en over zgnd normale, ' niet psychische'  mensen in het algemeen.  

Kijk ook eens naar de regering , het landsbestuur. Normaal bestáát niet . Ik zie toch zeker wel  kenmerken van persoonlijkheidsstoornissen voorbij komen  in het gezelschap daar. 

Toch hebben veel van hen relaties , kinderen etc. 

Ze beschouwen zich dus NIET als' onwaardig  of  ongeschikt' als partner.  

Voorts zijn er nog aantal  schrijvers, filmers, intellectuele figuren, etc etc  die er gewoon voor uit kunnen komen - omdat dat in die werksoorten geen schade oplevert. ?  Onder het mom van eccentriek?

Geeft toch allemaal stof tot denken en overweging. 

Groet!.
Antwoord

#9

Mabel; dat idee van "beschadigde goederen" heb ik ook regelmatig...  Maar aan de andere kant denk ik, een auto met krasjes en schade breng je toch ook niet altijd meteen naar de sloop... En ieder heeft wel iets van schade, vooral naarmate je ouder bent en vanalles hebt meegemaakt. Ik vind dan ook weer dat er ondanks m'n schade ook nog wel wat leuks uitkomt, al is het soms vooral even wat sarcasme. Alleen is het natuurlijk niet makkelijk de gebruiksaanwijzing te lezen.  En dan heeft de ander ook nog een gebruiksaanwijzing natuurlijk...

Ik heb 5 jaar een relatie gehad en m'n ex zal het niet makkelijk gehad hebben maar volgens mij ging hij mij op een gegeven moment idd wel vooral als die beschadigde auto zien. Toen ging het ook een tijd niet goed met mij dus begrijpelijk... maargoed, dan ga je beide dus blijven hangen in dat beeld... We zaten vast..

Inmiddels 10 jaar single en in die tijd wel een hoop aangekloot.. Soms denk ik, 10 jaar verder en nog niks verder.. maar misschien ben ik toch al een stapje vooruit; ik hoef namelijk niks meer met agressieve mannen. Ik ga ook niet meer uit compassie nog ermee blijven klooien. Daar ben ik wel klaar mee, ik neem mijn verantwoordelijkheid om therapie te doen en naar mezelf te kijken, zij hebben hun eigen verantwoordelijkheid om daarmee aan zichzelf te werken of naar zichzelf te kijken.  

Maargoed, zelf blijf ik wel ook nog m'n eigen gevecht met het leven houden dus dat is dan ook niet echt gezellig..

Mister; ik heb het idee dat je wel goed bezig bent met de mevrouw die je leuk vind. Je gunt het ook wat tijd, het hoeft niet NU heb ik het idee.  Misschien ook wel prettig voor jezelf, dan kun je zelf ook eraan wennen om iemand toe te laten.  Ik hoop echt dat jullie iets moois aan't opbouwen zijn Smile
Antwoord

#10
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 23-09-2021, 17:16 door Feline.)

Ik reageer eerst even op Mabel anders ben ik alweer vergeten wat ik wil zeggen. 

Ik moet even lachen om wat je zegt over de politiek want ik zit as we speak de algemene beschouwingen te kijken... 

Voor mezelf heb ik het gevoel dat er geen gezelligheid in zit. En dat er niets uit mijn handen komt. Ik heb ook periodes dat ik minder passief ben en dan voel ik me nog wel een soort 'van betekenis'. Maar zoals nu, ik maak eigenlijk niks mee, ik doe bijna niets. Ik heb geen zin in mensen. Voor mijn gevoel is dat wel veel erger dan 'ooit een burnout hebben gehad'. 

Maar ik denk ook dat juist het alleen zijn, het niet aangeraakt worden, mijn depressie erger maakt. 

IK heb één persoon gedatet in de afgelopen maanden, dat was een paar weken terug. Het was een hele aardige vent maar voor mij wel duidelijk dat het niet iemand was om een relatie mee te beginnen. Maar op een gegeven moment sloeg hij een arm om me heen en ik voelde wel hoe erg ik dat normaal gesproken mis.

Joy opende jij laatst ook het topic over wat je iemand kunt bieden als je aan het leven twijfelt? Ik weet even niet meer waar ik dat kan vinden. 

Dat is het lastige he.... wanneer ben je nog een auto met wat krasjes en wanneer ben je een auto die nauwelijks nog rijden kan? Ik vind ook dat het veel uitmaakt hoe de ander naar je kijkt. Benadrukt iemand telkens alles wat niet lukt, of ziet diegene een mooi persoon boven alle mankementen? Of praktisch gezien, dat er niet veel uit iemands handen komt op bepaalde momenten. 

Mijn lange date X had ongelofelijke moodswings maar hij kon altijd werken. Hij stond gewoon op, ging naar het werk, deed zijn ding. Meer dan fulltime. En thuis koken, schoonmaken, alles netjes. 
Ik denk als ik dat kon, ondanks alles al die dingen kon volhouden, dat ik me al een stuk beter zou voelen. Je weet het natuurlijk niet zeker maar je hebt dan wel een normaal inkomen, een net huis, een ritme. Bij mij is depressie vooral een gebrek aan energie waardoor ik weinig voor elkaar krijg op een dag. En áls ik wel iets probeer dan kan ik niet goed nadenken. Het lijkt mij wel prettig als je gewoon nog kunt slapen, opstaan, je ding doen. Maar diegene ervaart dat misschien ook weer anders. 

Ok ik dwaal af. Ik heb ook wel meegemaakt dat mannen het niet zagen zitten met me omdat alles zo zwaar was en er zo weinig vooruitgang was. En uiteindelijk hoef je er natuurlijk maar één te hebben die juist de mooie kanten ziet. Maar ik kan me ook wel voorstellen dat mensen zo geen zin hebben om een relatie aan te gaan.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Weer alleen Started by SteveTodd
8 Replies - 821 Views
04-04-2023, 14:05
Laatste bericht: Joy
27-02-2022, 17:10
Laatste bericht: Jupiter
  alleen zijn Started by cyranno
11 Replies - 3,750 Views
26-04-2021, 12:48
Laatste bericht: cyranno
  alleen en eenzaam Started by xxx
8 Replies - 3,975 Views
22-10-2018, 14:30
Laatste bericht: amber18
  Eenzaamheid, altijd alleen Started by Trust !
6 Replies - 4,153 Views
19-09-2018, 20:07
Laatste bericht: Zip
  Alleen op de wereld. Started by Indigo
6 Replies - 3,682 Views
07-09-2018, 13:26
Laatste bericht: Pamat2



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)