Al een tijd worstel ik met depressieve gevoelens en vooral gedachtes. Op momenten dat ik geen controle meer over mijn gedachtes lijkt te hebben en alles zo negatief wordt, ben ik geneigd om te vluchten in drank. Normaliter probeer ik helemaal niet te drinken, maar als het 'leven' niet meer lukt, koop ik toch een fles wijn of soms zelfs sterke drank. Nu is dat zowel geestelijk als lichamelijk totaal niet de oplossing, maar daarnaast lijkt mijn relatie er nu ook aan onderdoor te gaan. 

Het verdrietige en beschamende is dan ook dat als ik een argument met mijn partner krijg als ik alcohol op heb (bijvoorbeeld een hele fles wijn in 3 uur tijd), dat ik emotioneel de weg kwijt raak en weinig controle lijk te hebben over mijn emoties en gedrag. Een argument leidt dan tot een ruzie en soms leidt de ruzie zelfs tot dusdanig weg pushen (ik heb verlatingsangst) en wanhoop dat ik er gewelddadig van wordt als ik het gevoel heb niet gehoord te worden of niet begrepen. Het is een onwijs grote stap om dit te delen, ik kan het forum eigenlijk niet. Maar heb echt hulp nodig. Mijn man heeft vanochtend wat spullen gepakt en is vertrokken en zegt niet meer terug te willen komen, alleen om zijn andere spullen ook op te halen.

Nu kan ik mij dit natuurlijk voorstellen, want ik heb hem zowel emotioneel als zelfs fysiek pijn gedaan. En dit is nu in een half jaar de 3x dat dit gebeurd, totaal mijn fout en schuldig. 
Alles doet pijn van verdriet en gemis en ik weet mij gewoon geen raad. Mis hem nu al zo erg en kan gewoon niet geloven dat ik dit zo heb verknald door het drinken van alcohol. De tweede keer dat het gebeurde (zo'n 4 maanden geleden) heb ik hem beloofd nooit meer alcohol te drinken. Want ik zag hoe het mij en mijn omgeving vernielde en drinken deed ik toch eigenlijk al nooit. Maar helaas zijn de negatieve gedachten soms zo sterk dat ik het weg wil drinken en dan maak ik de fout toch weer opnieuw. 

Naast dat ik andere zoek die het begrijpen, of misschien vanuit de andere kant hebben meegemaakt, vraag ik de hulp van een ieder die dit leest. 

Waar ik vooral moeite mee heb is een leven zonder hem voorstellen. Hoe kan ik mijn eigen leven weer positief opbouwen? Hoe kan ik hem dankbaar zijn voor alle fijne tijd en accepteren dat ik dit voornamelijk zelf kapot heb gemaakt en hij nooit meer terug komt? Zoveel schaamte voel ik. Of misschien kan ik hem ooit weer laten vertrouwen op de positieve goede mij? Zou je dit kunnen vergeven? Want uit eindelijk heb ik een verkeerde keuze gemaakt, maar ben ik ook nog zoveel meer dan dat, niet? Dan de verkeerde keuzes die ik maak. Ik, de Saar die altijd zoveel voor andere overheeft, zeer gevoelig is en in mijn hart het beste met iedereen voor heeft. Hoe kan ik zo boos zijn? Zulk beschamend grensoverschrijdend gedrag vertonen? Ik weet mij even geen raad mensen. Wat kan ik doen om enige rust te vinden? Minder de wanhoop, pijn, verdriet, schuld en angst te voelen die ik nu voel? 

Kan iemand mij helpen? Alsjeblieft.

Saar, 

Je hebt geen alcohol probleem,  maar je kan beter niet drinken. Je zult een manier moeten vinden om met je onlustgevoelens om te gaan zonder ze tegen een ander te richten. Ga hulp zoeken , begin bij de huisarts bijvoorbeeld. 
De tijd zal uitwijzen of je man weer vertrouwen erin krijgt om terug te willen komen. 

Groet

Lieve Saar,
Wat vervelend dat je je zo slecht voelt. Ik begrijp je helemaal. Als ik mij zo slecht voel vlucht ik ook in de alcohol alleen heeft het niet de gevolgen bij mij die het bij jouw heeft. Ik spreek ook zo vaak met mijzelf af dat ik geen alcohol meer zal drinken maar het lukt gewoon niet. En als ik dan lees dat het jouw zo’n lange tijd lukt om geen alcohol te drinken ook al voel je je rot,dan vind ik dat knap van je. Wel raad ik je aan om hulp te gaan zoeken om te kijken waarom je je zo slecht en somber voelt. Misschien als je man hoort dat je aan je problemen gaat werken hij toch de stap naar huis terug neemt. 
Heel veel sterkte en ik hoop voor je dat het je gaat lukken om andere stappen te nemen dan te vluchten in drank.
Groetjes,
Lienelle.

Hoi Saar,


Wat een vreselijk nare situatie. Kan me voorstellen dat je je hopeloos verloren voelt. Wat begint als zelfmedicatie kan vreselijk uit de hand lopen.
Het enige dat je kunt doen is professionele hulp zoeken. Misschien heb je dat uit angst vermeden. Pas als je die hulp toelaat en de oorzaak van je vlucht in alcohol gaat aanpakken kun je vooruitgang boeken. Je kunt andere manieren leren om met je gevoelens om te gaan. Misschien heb je een therapie voor traumaverwerking (EMDR bv?) nodig.
Ik hoop dat je de moed kunt vinden om hulp te zoeken.
Sterke!

Groet, J@n