Hoi allemaal, ik wil graag mijn verhaal delen omdat ik merk dat ik er nooit over praat en het misschien wel eens goed is.

Ik ben 19 jaar en ben al een jaar depressief. Ik merkte vooral dat ik op het gebied van sociale contacten heel weinig doe, ik vind het namelijk lastig om sociale contacten te maken en te onderhouden.

Ik heb er nooit met iemand over gepraat want ik schaamde me er voor. Tot 28 februari dit jaar toen ik er wel over MOEST praten. Ik was het zat om mij zo rot te voelen en om mij weer goed te voelen gebruikte ik drugs (MDMA). Dit is 26 februari erg fataal geworden vanwege een overdosis die ik heb ingenomen, simpelweg omdat ik me niet langer meer zo depressief wil voelen. Ik ben via de ambulance naar het ziekenhuis gebracht vanwege de overdosis en ze wisten niet of ik het zou halen. Gelukkig heb ik het wel gehaald want ik wil helemaal niet dood, ik wil me alleen weer goed voelen en voldoening uit het leven halen.

27 februari dacht ik veel aan zelfmoord en ik ben dinsdag 28 februari bij de huisarts geweest en die heeft me met spoed doorverwezen naar de crisisdienst. Daar heb ik voor het eerst alles eerlijk verteld hoe lastig dat ook was. De crisisdienst heeft me weer naar huis gestuurd met een doorverwijzing voor de psycholoog. 

Ik ben afgelopen dinsdag bij de psycholoog geweest en dat was veel huilen, ze stelde heel gevoelige vragen en ik barste in tranen uit. Ze heeft een verslag gemaakt en gaat dit overleggen binnen het team en ik hoor nog van haar. Ook zei ze dat ik als ik weer aan zelfmoord dacht ik moest bellen met de crisisdienst. 

Dat durf ik dus niet, ik heb voornamelijk in de avonden de zelfmoord gedachten en mijn ouders slapen dan al, die wil ik het liever ook nog niet vertellen. Ik wil ook niet dat de crisisdienst hier thuis komt omdat dan ook de buren het zien. Ik ben bang om stappen te ondernemen die me goed zullen doen.

Welkom op het forum.
Wat een heftig verhaal.. maar denk ik fijn dat er nu
hulp in gang is gezet zodat je er niet alleen mee loopt.
Dat je je ouders ect. niet teveel ermee wil belasten is begrijpelijk maar misschien dat zij liever weten over je gevoel (en dat je bezig bent met hulp) dan dat er plots een overdosis is en ze niks weten. 
Ik weet niet hoe het contact verder is met je ouders.

In ieder geval veel sterkte
En schrijf gerust van je af hier mocht dat helpend zijn

Hallo, welkom hier,

Als je de crisisdienst belt komen ze doorgaans echt niet meteen langs. Ze zullen met je praten en adviezen geven.  

Je kunt ook met de luisterlijn bellen, ook 's avonds laat. 

En zoals Joy  ook al zegt : schrijf van je af als praten misschien moeilijk is. Dat kan hier als je wilt. Als je wilt kun je elke avond een stuk schrijven,  er zijn meer mensen die hier een soort dagboek erop na houden. Maar voor jezelf schrijven kan ook al helpen. Je kunt je gedachten ordenen.
 Dat is al beter dan in je eentje erg naar zitten te wezen, en nergens ermee heen durven. 

Het is niet altijd even druk hier, maar je krijgt doorgaans  wel reacties. 

Misschien wil je beginnen om iets te vertellen hoe het allemaal zo gekomen is dat je nu een jaar depressief bent. 

Zoiets kan ook helpen als je elders je verhaal gaat doen. Ik begrijp dat je ergens in de molen zit en er wellicht een behandeling gaat volgen.
Dat zijn al goede stappen hoor! 

Begin maar gewoon ergens, je zit hier op n goede laagdrempelige plek. 

MDMA zou ik even laten voor wat het is. Je kunt je er goed door voelen, maar je krijgt daarna een forse dip, en dat is niet wat je nu kunt gebruiken. 
Als je met depressie kampt , is het niet zo'n goed idee.

Liefs en sterkte