Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Afgestompt gevoel


#1

Sinds een aantal weken voel ik mij erg afgestompt. Alsof niets meer boeit. Maar wat ik nog wél voel is angst. Soms zelfs paniek. Dit wellicht omdat mijn depressie begon als angststoornis. Ook omdat ik Escitalopram slik; ik zit nu eind week 2. 

Dus mijn dagen zijn nogal onmogelijk. Lig wat te liggen, vind niks fijn. Wat ik ooit fijn vond (tv kijken bijvoorbeeld) maakt me nu vaak bang omdat het me verontrust. Wellicht emoties oproept die ik er nu niet bij ‘kan’ hebben. 


Herkent iemand dit gevoel? En wordt het beter?
Antwoord

#2

Bij dezen een ‘bump’, excuus daarvoor, want ik zoek hier lotgenoten.

Ik lees veel over mensen hier die bij een depressie veel moeten huilen en slapen. Maar bij mij uit het zich dus in: weinig voelen (behalve onbestemde angst en wanhoop), weinig slapen, veel piekeren en analyseren en voor de rest geen genot of voldoening ervaren. Emotioneel vlak dus. 

Bij vreemden lach ik soms mee (ik zie ze weinig want mede door mijn gebrek aan energie kom ik het huis nog zelden uit) en ik voel me dan erg nep, maar bij vrienden ben ik eerlijk: ik vraag me serieus af of ik nog empathie voel. En ben doodsbang dat ik nooit meer mijn (creatieve) beroep kan uitoefenen. 

Ik weet dat depressie meerdere verschijningsvormen kan hebben. Ik vraag me dus af of iemand hier soortgelijke (gebrek aan) gevoelens heeft of kent uit zijn/haar omgeving.
Antwoord

#3

Register or login to view the content
Antwoord

#4

Dank. Moeilijk voor me om te lezen want ik vestig veel hoop op die pillen. Artsen zeggen dat het gevoel na verloop van tijd wel terugkomt, juist door de pillen te blijven nemen. Dat het een fase is waar je doorheen moet. Ik hoop het. Tis de eerste keer dat ik dit bij mezelf vaststel. 

Ik weet ook wanneer ik verdrietig moet zijn. Ik voel het ook, al uit het zich niet in huilen maar meer in spanning/angst of zo.
Antwoord

#5

(03-07-2018, 16:14)Spek schreef: Ik weet ook wanneer ik verdrietig moet zijn. Ik voel het ook, al uit het zich niet in huilen maar meer in spanning/angst of zo.

Hoi Spek,

Weten wanneer je verdrietig moet zijn herken ik, maar jij voelt het wel, schrijf je. Dat laatste had ik niet, want als ik het zou voelen dan beleef ik het en hoef ik er verder niet over na te denken.

Ik vraag me af of dat echt zo gaat bij jou, dat voelen. Want dat verdriet zich niet uit in tranen vind ik een volgende stap, een uiting van iets en dat is bij iedereen anders.

Ik zou dus echt graag van je horen wat je dan voelt, want als dat verdriet is, dan is je gevoel toch niet zo afgevlakt als je misschien denkt.

groet,
Ray
Antwoord

#6

Wat super zwaar wat je beschrijft! Heb je ook therapie, of alleen maar medicatie? Het lijkt me wel goed om niet alleen medicatie te hebben maar ook op een andere manier te werken aan de lastige dingen.

Ik herken vele van wat je schrijft. Het gaat wel beter worden, echt waar. Maar dat kan wel lang en hard werken zijn.

Hoe gaat nu met je?

Heel veel sterkte en liefs van Sarah
------------------------------------------------
Instagram: @jekuntmeerdanjedenkt ❤️
Website: http://www.jekuntmeerdanjedenkt.com
------------------------------------------------
Antwoord

#7

(03-07-2018, 14:11)Spek schreef: Bij dezen een ‘bump’, excuus daarvoor, want ik zoek hier lotgenoten.

Ik lees veel over mensen hier die bij een depressie veel moeten huilen en slapen. Maar bij mij uit het zich dus in: weinig voelen (behalve onbestemde angst en wanhoop), weinig slapen, veel piekeren en analyseren en voor de rest geen genot of voldoening ervaren. Emotioneel vlak dus. 

Bij vreemden lach ik soms mee (ik zie ze weinig want mede door mijn gebrek aan energie kom ik het huis nog zelden uit) en ik voel me dan erg nep, maar bij vrienden ben ik eerlijk: ik vraag me serieus af of ik nog empathie voel. En ben doodsbang dat ik nooit meer mijn (creatieve) beroep kan uitoefenen. 

Ik weet dat depressie meerdere verschijningsvormen kan hebben. Ik vraag me dus af of iemand hier soortgelijke (gebrek aan) gevoelens heeft of kent uit zijn/haar omgeving.

Hallo Spek,
ik ben absoluut niet afgestompt, maar die onbestemde angst en wanhoop en dat analyseren herken ik wel. Verder veel huilen en moeite met multi tasken, moeite met sociale contacten (spontaniteit ontbreekt). 

Liefs,
Marjolein
Antwoord

#8

@Marjolein,

Ik kan ook totaal niet multitasken , maar dat vind ik ook echt een hype van de moderne tijd. Is het dan tegenwoordig zo, als je alles en veel kunt, het liefst tegelijkertijd dat je er dan bij hoort? 
Dat is dan goed verkeerd , je leeft dan namelijk niet maar wordt geleefd. 

Liefs Zip
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Zip :   • Vera_73
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Vreselijk gevoel Started by Hannelijntje
4 Replies - 3,531 Views
16-04-2019, 15:17
Laatste bericht: Shalin



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)