Hoera, weer een lid erbij!

Ik hou het simpel: ik ben een man van 39, raakte in 2015/begin 2016 in een depressie terwijl ik het zelf niet eens in de gaten had, laat staan dat ik wist dat het bestond. Wat vroeger normaal alcohol gebruik was, werd dagelijks veel alcohol gebruik om 'rust' te hebben. In 2017 ontdekte ik per toeval dat ik ziek was en begon toen langzaam mezelf uit deze hel te halen.

Oorzaken dat het minder met me ging was zakelijk, in de vriendschap en mijn vader om mij heen waar het ineens medisch heel slecht mee ging. Ik kreeg teveel tegelijk denk ik... Mijn verleden bestaat uit een normaal verleden, nooit verslavingen gehad, altijd een heel makkelijk en normaal persoon geweest die met twee benen in het leven stond. Ik had nooit verwacht dat dit mij zou overkomen...

Ik had de laatste maanden de depressie redelijk onder controle, maar op 1 of andere manier ben ik enorm snel gestressed met alle lichamelijke klachten van dien. Het is niet de stress die je meemaakt als je je trein dreigt te missen, maar een stuk erger. Door die stress maak ik me druk om van alles, waar van ik diep van binnen weet dat ik me daar niet druk om moet maken. Ik leef alleen, al sinds dat het begon, wat het niet echt makkelijker maakt (van de andere kant ben ik er blij om, ik zou geen mens willen opzadelen met mezelf op dit moment).

Ook ik zit in de vicieuze cirkel van een depressie, wellicht kan ik hier wat hulp vinden en waar mogelijk hulp bieden voor lotgenoten.

Waar ik inmiddels last van heb:
 - Enorme stress (soms tintelingen, ik kan ineens snel schrikken als mijn kat ineens naast me staat, problemen met inslapen)
 - Piekeren (wat is er mis gegaan? komt dit nog goed? hoe ernstig heb ik mezelf verwaarloost?)
 - Slapen (tijdens de REM slaap een schokje krijgen waardoor je weer wakker word, hypnagoge schok)

Samen sterk luitjes.

J.

Goed dat je je verhaal doet en je klachten zijn heel herkenbaar voor mij.
Vooral dat van dat slapen dat schokje,bij mij lijkt het wel een brainzap heel irritant maar ik denk dat het bij een overwerkt brein hoort.
Ik ben nu begonnen met alle positieve dingen opschrijven van de dag die wel goed gaan omdat ik anders alleen maar negatieve dingen zie en daar over door pieker.
Misschien heb je er wat aan..

Hoera, weer een lid erbij!

Ik hou het simpel: ik ben een man van 39, raakte in 2015/begin 2016 in een depressie terwijl ik het zelf niet eens in de gaten had, laat staan dat ik wist dat het bestond. Wat vroeger normaal alcohol gebruik was, werd dagelijks veel alcohol gebruik om 'rust' te hebben. In 2017 ontdekte ik per toeval dat ik ziek was en begon toen langzaam mezelf uit deze hel te halen.

Oorzaken dat het minder met me ging was zakelijk, in de vriendschap en mijn vader om mij heen waar het ineens medisch heel slecht mee ging. Ik kreeg teveel tegelijk denk ik... Mijn verleden bestaat uit een normaal verleden, nooit verslavingen gehad, altijd een heel makkelijk en normaal persoon geweest die met twee benen in het leven stond. Ik had nooit verwacht dat dit mij zou overkomen...

Ik had de laatste maanden de depressie redelijk onder controle, maar op 1 of andere manier ben ik enorm snel gestressed met alle lichamelijke klachten van dien. Het is niet de stress die je meemaakt als je je trein dreigt te missen, maar een stuk erger. Door die stress maak ik me druk om van alles, waar van ik diep van binnen weet dat ik me daar niet druk om moet maken. Ik leef alleen, al sinds dat het begon, wat het niet echt makkelijker maakt (van de andere kant ben ik er blij om, ik zou geen mens willen opzadelen met mezelf op dit moment).

Ook ik zit in de vicieuze cirkel van een depressie, wellicht kan ik hier wat hulp vinden en waar mogelijk hulp bieden voor lotgenoten.

Waar ik inmiddels last van heb:
 - Enorme stress (soms tintelingen, ik kan ineens snel schrikken als mijn kat ineens naast me staat, problemen met inslapen)
 - Piekeren (wat is er mis gegaan? komt dit nog goed? hoe ernstig heb ik mezelf verwaarloost?)
 - Slapen (tijdens de REM slaap een schokje krijgen waardoor je weer wakker word, hypnagoge schok)

Samen sterk luitjes.

J.

Welkom JK80 (wat een poetische naam, hoe kom je er op?) Mooi dat de depressie op haar retour is. Zo te horen doe je dat alleen zonder hulp. Toch heb je wel klachten overgehouden. Je bent gespannen, piekert en schrikt wakker. Genoeg reden om eens met een psycholoog te praten denk ik, wie weet wordt het mechaniekje je dan duidelijker van wat op elkaar inwerkt bij jou. 
Over dat wakker schieten, dat gebeurt tijdens het dromen denk ik? Dat is toch de rem slaap fase, als je droomt? Een effect van alcohol is dat de rem slaap verkort wordt, dus wellicht is dat aan de hand. 
Of je snurkt jezelf wakker, dat kan ook, of apneu, ademstilstand in de slaap. Dat is te testen he met een monitor via de huisarts en kno arts. Apneu en snurken worden ook aangewakkerd door alcohol.
Door die practische zaken aan te pakken kan het zomaar zijn dat je stress, piekeren en slaap verbetert en daardoor ook je gevoel van welzijn. Slaaptekort is de moeder van heel veel klachten.

succes

Welkom op het forum!

Welkom JK80 (wat een poetische naam, hoe kom je er op?) Mooi dat de depressie op haar retour is. Zo te horen doe je dat alleen zonder hulp. Toch heb je wel klachten overgehouden. Je bent gespannen, piekert en schrikt wakker. Genoeg reden om eens met een psycholoog te praten denk ik, wie weet wordt het mechaniekje je dan duidelijker van wat op elkaar inwerkt bij jou. 
Over dat wakker schieten, dat gebeurt tijdens het dromen denk ik? Dat is toch de rem slaap fase, als je droomt? Een effect van alcohol is dat de rem slaap verkort wordt, dus wellicht is dat aan de hand. 
Of je snurkt jezelf wakker, dat kan ook, of apneu, ademstilstand in de slaap. Dat is te testen he met een monitor via de huisarts en kno arts. Apneu en snurken worden ook aangewakkerd door alcohol.
Door die practische zaken aan te pakken kan het zomaar zijn dat je stress, piekeren en slaap verbetert en daardoor ook je gevoel van welzijn. Slaaptekort is de moeder van heel veel klachten.

succes

Het wakker schieten / schokje gebeurt inderdaad in de REM fase, dus als je op punt staat om in slaap te vallen. Soms gebeurt het terwijl je nog bij bewust zijn bent, soms krijg je een 'korte droom' waar je op reageert en wakker schiet. Voorbeeldje: er springt iets (bv een hond) onverwacht naar je gezicht en je reageert zoals je reageert als je wakker bent met een bewegelijke reactie als gevolg. De laatste is overigens iets dat niet veel voorkomt, het gros van de bewegingen (ledematen) komt voor PAL voor het diep in slaap vallen.

Alhoewel ik tijdens mijn dipjes makkelijk veel naar de fles kan grijpen, heb ik er totaal geen moeite mee om het los te laten en niks te drinken zodra ik mezelf weer op het rechte pad stuur, dat is het maffe. Er is totaal geen lichamelijke verslaving in die zin, ik drink denk ik als gevolg van bewolking en regen in mijn bovenkamer.

Overigens ben ik vergeten te vernoemen dat ik:
 - mezelf onbelangrijk voel, niet knap, weinig bereikt in het leven
 - ik sinds 2017 lijd aan Tinnitus

Mijn ouders en beste maten weten inmiddels van mijn situatie.

Waar ik nu ben:
 - Ik denk dat tijd een hoop wonden heelt, ook depressies zodra je er aan gaat werken
 - Ik denk weinig of eigenlijk amper nog terug over de problemen die er gespeeld hebben
 - Ik denk dat ik wel last heb van de gevolgen van het 2e genoemde punt, verhoogde stress, een rommel in mijn bovenkamer met als gevolg een labiel leven: soms gaat het goed, soms niet.
 - Mijn drinkpatroon ben ik aan het aanpassen (door de weeks niks geen alcohol, ook niet 2 glazen, en in het weekend met een avondje stappen met mijn maten 1xtje lekker genieten) in de kroeg.
 - Eetpatroon ben ik sinds 1 week gaan aanpassen. (met name letten op vitaminen B en D en Tryptofaan ivm serotonine)

Ik werk overigens met een schema dat bestaat uit 4x 7 grote blokken op een papier, dat prominent hangt aan een deur waar ik dagelijks 30x langs loop. Een goede dag (geen alcohol, gezond eten + sport) is een groen blokje, een keer 2 bier / geen sport een geel blokje en teveel drinken / slecht eten een rood blokje, ik kleur ze dus in met potlood. Het idee is dat ik mezelf continue herinner dat ik er aan moet werken en groene blokjes werken enorm positief

En ja ik houd er rekening mee dat als het me niet lukt die depressies de kop in te drukken, ik professionele hulp moet zoeken. Ik leef eigenlijk al 10 jaar alleen, wellicht heeft dat er voor gezorgd dat ik niet snel om hulp vraag, ik ben gewend mijn boontjes zelf te doppen.

We komen er wel

Bedankt voor de reacties!

Het wakker schieten / schokje gebeurt inderdaad in de REM fase, dus als je op punt staat om in slaap te vallen. Soms gebeurt het terwijl je nog bij bewust zijn bent, soms krijg je een 'korte droom' waar je op reageert en wakker schiet. Voorbeeldje: er springt iets (bv een hond) onverwacht naar je gezicht en je reageert zoals je reageert als je wakker bent met een bewegelijke reactie als gevolg. De laatste is overigens iets dat niet veel voorkomt, het gros van de bewegingen (ledematen) komt voor PAL voor het diep in slaap vallen.

Alhoewel ik tijdens mijn dipjes makkelijk veel naar de fles kan grijpen, heb ik er totaal geen moeite mee om het los te laten en niks te drinken zodra ik mezelf weer op het rechte pad stuur, dat is het maffe. Er is totaal geen lichamelijke verslaving in die zin, ik drink denk ik als gevolg van bewolking en regen in mijn bovenkamer.

Overigens ben ik vergeten te vernoemen dat ik:
 - mezelf onbelangrijk voel, niet knap, weinig bereikt in het leven
 - ik sinds 2017 lijd aan Tinnitus

Mijn ouders en beste maten weten inmiddels van mijn situatie.

Waar ik nu ben:
 - Ik denk dat tijd een hoop wonden heelt, ook depressies zodra je er aan gaat werken
 - Ik denk weinig of eigenlijk amper nog terug over de problemen die er gespeeld hebben
 - Ik denk dat ik wel last heb van de gevolgen van het 2e genoemde punt, verhoogde stress, een rommel in mijn bovenkamer met als gevolg een labiel leven: soms gaat het goed, soms niet.
 - Mijn drinkpatroon ben ik aan het aanpassen (door de weeks niks geen alcohol, ook niet 2 glazen, en in het weekend met een avondje stappen met mijn maten 1xtje lekker genieten) in de kroeg.
 - Eetpatroon ben ik sinds 1 week gaan aanpassen. (met name letten op vitaminen B en D en Tryptofaan ivm serotonine)

Ik werk overigens met een schema dat bestaat uit 4x 7 grote blokken op een papier, dat prominent hangt aan een deur waar ik dagelijks 30x langs loop. Een goede dag (geen alcohol, gezond eten + sport) is een groen blokje, een keer 2 bier / geen sport een geel blokje en teveel drinken / slecht eten een rood blokje, ik kleur ze dus in met potlood. Het idee is dat ik mezelf continue herinner dat ik er aan moet werken en groene blokjes werken enorm positief

En ja ik houd er rekening mee dat als het me niet lukt die depressies de kop in te drukken, ik professionele hulp moet zoeken. Ik leef eigenlijk al 10 jaar alleen, wellicht heeft dat er voor gezorgd dat ik niet snel om hulp vraag, ik ben gewend mijn boontjes zelf te doppen.

We komen er wel

Bedankt voor de reacties!

Goed De structuur die je gebruikt, dat geeft contact en grip er op he. Je bent Goed bezig. Ook dat je met je vrienden om Gaat en je Naasten  kan vertellen  over je genoeg is belangrijk.

Ik zwaai de witte vlag, ik heb professionele hulp nodig... Ik geef het op na 2,5 jaar vechten.

Ik ben een psychologisch wrak na 5 jaar in een depressie,  het gevecht is gewoon onmogelijk. Het lijkt wel alsof ik een gast ben in mijn hersens en ik de regeltjes moet volgen. Ik ben de controle compleet verloren...

Ik ben een hoopje puin op dit moment, zowel psychologisch als fysiek. Ik heb een heel arsenaal aan klachten in beide richtingen en breek gewoon hier. Dit kan niet verder zo.

Ik ga morgen de dokter bellen voor een afspraak (1e keer), ik hoop dat ze me gelijk doorsturen (of hoe dat ook werkt, geen idee).

Ik had in mijn hele leven nooit gedacht dat dit mij zou overkomen, ik heb de meest eenvoudige jeugd gehad (geen verslavingen, toestanden, geweldige ouders, etc), keurige carrière, en hier ben ik...

Ik breek hier en geef op. Morgen ga ik professionele hulp zoeken, mijn lichaam geeft genoeg signalen af dat ik gewoon niet meer kan negeren. Geen idee hoe professionele hulp werkt, ik ga het snel merken maar als er mensen zijn die hier/IRL willen praten, laat het me weten, ik heb ook die behoefte, ik woon in ZW Nederland.

Het is echt een achtbaan...


Liefs,
Joris

Ik zwaai de witte vlag, ik heb professionele hulp nodig... Ik geef het op na 2,5 jaar vechten.

Ik ben een psychologisch wrak na 5 jaar in een depressie,  het gevecht is gewoon onmogelijk. Het lijkt wel alsof ik een gast ben in mijn hersens en ik de regeltjes moet volgen. Ik ben de controle compleet verloren...

Ik ben een hoopje puin op dit moment, zowel psychologisch als fysiek. Ik heb een heel arsenaal aan klachten in beide richtingen en breek gewoon hier. Dit kan niet verder zo.

Ik ga morgen de dokter bellen voor een afspraak (1e keer), ik hoop dat ze me gelijk doorsturen (of hoe dat ook werkt, geen idee).

Ik had in mijn hele leven nooit gedacht dat dit mij zou overkomen, ik heb de meest eenvoudige jeugd gehad (geen verslavingen, toestanden, geweldige ouders,  etc), keurige carrière, en hier ben ik...

Ik breek hier en geef op. Morgen ga ik professionele hulp zoeken, mijn lichaam geeft genoeg signalen af dat ik gewoon niet meer kan negeren. Geen idee hoe professionele hulp werkt, ik ga het snel merken maar als er mensen zijn die hier/IRL willen praten, laat het me weten, ik heb ook die behoefte, ik woon in ZW Nederland.

Het is echt een achtbaan...


Liefs,
Joris

Dag Joris

Het is goed dat je hulp Inroept.
Ik denk dat je de dokter? nu kan bellen,
Dan heb je die stap gezet en hoef je niet te wachten. Is meestal tot 11 uur

Hallo J,

Wat beroerd dat het zo slecht gaat!  Logisch dat je hulp vraagt , dat is verstandig. Maar mischien voor jou een hele stap. Mocht  je niet snel geholpen kunnen worden, wachtlijsten etc,  dan zijn er vaak wel mogelijkheden om bij een huisartsenpraktijk met de praktijk ondersteuner te gaan praten. Die hebben er ook ervaring mee. Grijp dat maar aan, begin ergens...
En blijf schrijven op het forum !

Sterkte, Mabel

hoi joris,

welkom op het forum. Schrijven kan helpen, soms knap je daar van op door de opluchting het op "papier" te hebben gezet. Ik wens je heel veel sterkte en moedig je aan meer te vertellen, dat kan helpen.

Groet,
Run