Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

....


#1
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 20-10-2019, 12:17 door Zoë x.)

....vcdtukncs4h
Antwoord

#2

(27-11-2018, 23:44)Zoë x schreef: Hallo iedereen,
Ik ben een meisje 16 jaar (donker huidskleur). Ik ben nieuw hier en weet dus nog niet echt hoe dit allemaal werkt?  Ik wilde graag mijn verhaal vertellen en hopen dat er iemand is die een beetje in hetzelfde schuitje zit en met mij erover wilt praten om zo elkaar te helpen. 

Ik voel me al een paar maanden heel erg depressief, als ik van school kom ga ik meteen in mijn kamer zitten, op school neem ik afstand van mijn vrienden, nou misschien 4 vrienden zoveel vrienden heb ik niet...
Ik voel me gewoon klote en daarom ben ik sinds een paar weken terug me begonnen te snijden op mijn arm om zo een beetje de problemen ofz om me heen te vergeten.

Ik ben eigenlijk op zoek naar iemand waarmee ik erover zou kunnen praten en die mij hopelijk begrijpt. Want aan de school, huisarts vertellen lijkt me vreselijk en tja... vrienden heb ik eigenlijk niet en aan mijn moeder en broers vertellen nou... liever niet, die zullen het niet begrijpen en dan heb ik het nog niet  gehad over dat ik niet eens een vriend kan krijgen. 

Dus ik hoop dat er iemand is die een beetje meemaakt wat ik mee maak zodat we elkaar misschien kunnen helpen of iemand die mij begrijpt en met mij zou willen praten.

Hoi Zoë,

Volgens mij zitten (of zat ik) wij wel een beetje in het zelfde schuitje. Ik heb in ieder geval wel hetzelfde doorgemaakt, komt nu nog in vlagen. Als je het prettig vindt, mag je me wel een privé berichtje sturen. Ik reageer waarschijnlijk morgen Smile


x roux
Antwoord

#3

(27-11-2018, 23:44)Als gesprekspartner heb je weiningZoë x schreef: Ik ben een meisje 16 jaar (donker huidskleur)
Ik voel me gewoon klote en daarom ben ik sinds een paar weken terug me begonnen te snijden op mijn arm om zo een beetje de problemen ofz om me heen te vergeten.
Hoi Zoë x,

Welkom op het forum.


Ik ben een man van 58 (roze huidskleur, met hier en daar een donker vlekje  Confused ) en ik zat lang geleden in hetzelfde schuitje. Als gesprekspartner zal je weinig aan me hebben, denk ik, maar ik kan je wel vertellen dat je zeker niet de enige bent met problemen op jouw leeftijd. 
Ik zat op die leeftijd ook diep in de shit en bij mij heeft dat nog best lang geduurd. Maar ja, toen ik zo oud was, was er geen internet en geen forum. Ik kon alleen naar de huisarts, maar dat durfde ik, net als jij ook niet.

Nu weet ik dat al die angsten onnodig waren en dat als ik het opnieuw mocht doen, dat ik het heel anders zou aanpakken. Maar of jij daar wat aan hebt nu? 

Misschien heb je hier iets aan: ik las net in de krant dat je het zo gek niet kunt verzinnen of een arts heeft het weleens uit iemands darmen gehaald.
Met andere woorden: een huisarts kijkt nergens meer van op. En dat zou ook niet goed zijn, het is zijn of haar vak om mensen te helpen. Normaal gesproken zou ik bij problemen zeggen dat je het beste naar je ouders kunt gaan, maar bij zelfverminking denk ik dat de huisarts een beter idee is.

Als je toch een luisterend oor nodig hebt van mij, stuur dan een privé bericht (donkere envelopje linksonder mijn bericht).

sterkte,
Ray
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Ray :   • Zoë x
Antwoord

#4

Hallo Zoë,

Hoe gaat het nu met je? Nog steeds de nare gevoelens?

Het snijden kan ikzelf niet over meepraten, ik heb het wel van dichtbij meegemaakt. Mijn vrouw heeft dit toen ze jong was gedaan en de afgelopen paar jaren dat ze zich depressief voelde ook. Ik weet daardoor ook waarom de meeste mensen snijden. Om dingen even te vergeten enzo, precies zoals jij schrijft. Hier schaamde ze zich voor, ook tegenover mij. 

Op school zou je met een vertrouwenspersoon erover kunnen praten. Bij de huisarts kan je voor dit soort dingen ook zeker terecht,deze hebben vaak iets of iemand in dienst van de GGZ waar je mee kan praten of je eventueel door kan verwijzen. Het klinkt misschien hard, maar dit kan je zelf niet makkelijk even snel oplossen.

Heel veel sterkte!
Antwoord

#5

Hoi Zoë,

Welkom, 
De eerste stap heb je al gezet, je zoekt hier om hulp en je schrijft het van je af! 
Je hebt wel hulp nodig....denk eens goed na...is er iemand die je kan vertrouwen? Op school, in de buurt, iemand verder weg? 
Geloof me ik ben zelf een moeder en ik zou het heel erg vinden als een van mijn dochters het niet zou durven zeggen. Een moeder weet dingen en heeft het beste met je voor. Ik ben ook zo oud geweest als jij en ik begrijp dat je het niet durft. Maar ik ben ook een moeder en doe niets liever dan mijn kinderen helpen en voor ze zorgen. Het is het instinct van elke moeder denk ik.

Sterkte

Liefs Zip
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)