..........

Hallo allemaal, 

Ik ben Celyine, nog vrij nieuw hier maar wil toch graag even mijn verhaal vertellen. Ik ben een meisje van 19 jaar. Depressief en autistisch. Ik ben nu sinds vijf weken begonnen met het traject. Ze is super aardig en ik kan het goed met haar vinden, dat scheelt al. Maar op sommige momenten voel ik me ongemakkelijk. Ze is een leuke, knappe en hoog-gestudeerde meid en ze moet mij dan vertellen wat er allemaal fout is met mij, en dat komt ze ook allemaal van mij te weten. Zal ze nooit denken, wat een raar meisje. Want hoe ik me voel, dat zie je aan de buitenkant niet. En soms ben ik ook heel jaloers op haar. Waarom ben ik niet normaal zoals zij? Waarom ben ik autistisch en gaat bij mij weer even net alles anders. Waarom is het mij niet gegund en ben ik mislukt. 

Hebben sommige van jullie ook dit gevoel bij de psycholoog. Schaamte en jaloezie? Ik hoor graag van jullie. En als je iemand zoekt om mee te praten mogen jullie me altijd mailen! Ik sta daarvoor open. anoniemjeex@gmail.com

Groetjes Celyine

Hoi Celyine, goed van je dat je je verhaal vertelt hier op het forum en open en eerlijk bent over je gevoelens. Jouw gevoelens zijn menselijk en mogen er zijn. Je hebt het moeilijk en je ziet dat het bij een ander veel vlotter gaat dan bij jezelf en dat is best confronterend. Een psychologe zal niet gauw oordelen en denken wat een raar meisje zoals je jou wel afvraagt. Ze zal aandachtig naar jou luisteren en het is belangrijk dat je jezelf kan openstellen naar haar en volledig jezelf kan zijn. Anders kan het ook niet werken he? Ik herken jouw gevoelens wel ikzelf heb ook een moeilijk verleden en het voelt soms aan alsof ik ben mislukt maar ik heb ook ontzettend veel geleerd van mijn depressies en persoonlijkheidsstoornis. Daardoor wordt je enigszins rijk vanbinnen niet? Maar ik begrijp het heb ook soms dat gevoel bij andere mensen waarom is het bij mij allemaal anders en liep mijn leven niet zoals bij hen? Maar staar je ook niet blind aan de buitenkant want iedereen heeft wel een verhaal. Je bent ook niet mislukt je hebt gewoon een kwetsbaarheid en moet daar leren mee omgaan en als dat lukt wordt je rijker vanbinnen en kan je dat ook doorgeven aan anderen. Het is ook één van de moeilijke aspecten van psychische kwetsbaarheid dat je t niet aan de buitenkant ziet maar vanbinnen... Ik heb het daar ook altijd moeilijk mee gehad. Ik wens  je veel moed en sterkte en misschien tot op de chat eens cyranno

.........

Ha ceyline,

Ja dat ken ik wel hoor . En dan denk ik , als ik in jouw nest geboren was en achtergrond had , had ik t mischien nog wel beter gekund  dan jij. 
Ik heb heb er overigens  zelfs geen moeite mee om dit te zeggen. 

Maar vermoedelijk had ik dan n heel ander beroep gekozen. 

Je bent niet de mindere C . Niet omdat jij nou toevallig client bent en zij psychologe. Jij hebt je eigen wijsheid, en die is veel meer waard, als wat mensen die het meezit uit n boekje leren . 
Zo kunnen we t allemaal wel. 

Zet m op! 

Liefs, Mabel

........

Het uit een boek leren en de kennis werkelijk toepassen is dag en nacht verschil.
Zat aantal jaar geleden in behandeling samen met mijn voormalige psychologe, die kon het blijkbaar ook niet toepassen.